ఆ రోజు ఆదివారం కావడంతో  7 నంబర్ జాతీయరహదారి మీద వాహనాలరద్ది పలచగా ఉంది..! సమయం మద్యాహ్నం 1:10 నిమిషాలు. ఊరి బయట ఒక ఇంటర్‌వ్యూ షూట్ చేయడం పూర్తి చేసి భోజనం చేయడం కోసం బెంగళూర్ నగరంలోకి ప్రవేశిస్తున్నది మేముంటున్న వాహనం. వాహనంలో నేను, మా డైరెక్టర్, ఆయన అసిస్టెంట్, కెమరా అసిస్టెంట్, వాహనం నడుపుతున్న డ్రైవర్ నలుగురమే వున్నాము. యలహంక ప్రాంతం దాటాక వచ్చిన ఒక బైపాస్ రోడ్ వంతెన కిందనుండి దాటుతుండగా....ఎదురుగా టాటా సఫారి లాంటి వాహనం ఓ 20 లేక 30 అడుగుల ఎత్తున  గాళ్ళొ ఎగురుతూ కనపడింది.., మొదట మాకర్థం కాలేదు..ఏదన్న సినిమా షూటింగ జరుగుతున్నదేమో అనుకొని చుట్టు పరిసర ప్రాంతాలను మా అందరి కళ్ళు వెదకసాగాయి..ఎక్కడ కూడ సినిమా షూటింగ్ జరుగుతున్న ఆనవాలు కనపడలేదు..ఇంతలో మా వాహనం కూడ ఎదురుగా గాలిలో ఎగిరివస్తున్న వాహానాన్ని క్రాస్ చేసి ముందుకెళ్తున్న సమయంలోనే గాల్లో ఎగిరిన ఆ వాహనం కింద పడుతూ దబ్బున శబ్దంతో నేలను తాకింది..ఆ తాకిడికి అదుపుతప్పి ఎడమవైపుకు పూర్తిగా వొరిగిపోయి..దాదాపుగా 50..70..అడుగుల దాక రాపిడి చేసుకుంటూ వెళ్ళి ఆగింది. అప్పుటికికాని మాకు తెలియలేదు అదొక రోడ్డ్ ప్రమాదమని..!

     అది గమనించిన మా డ్రైవర్ వెంటనే సైడ్‌కి వాహనం ఆపాడు..మాలాగే వెనుకొస్తున్న ఒకటిరెండు వాహనాలు కూడ ఆగాయి..అందరం దిగి రోడ్డ్ డివైడర్ దాటుకొని కుడివైపు రోడ్‌లోకి వెళ్ళాము అక్కడ కూడ వెళ్తున్న ఒకటి రెండు వాహనాల్లోని మనుషులు దిగారు..అందరం ప్రమాదం జరిగిన టాట సఫారి లాంటి వాహనం వద్దకు వెళ్ళాము..! కొన్ని అడుగుల మేరకు వాహనం పూర్తిగా రాపిడి చేసుకుంటూ రావడం వలన రోడ్ మీదున్న ఆ రాపిడి గుర్తుల వెంబడీ రక్తం కారి వున్నది.. ! రోడ్‌ మీద పూర్తిగా ఎడమవైపుకు వొరిగి పడివున్న వాహనంలోకి అందరం తొంగి చూడగా ఒకే ఒక మనిషి డ్రైవర్ సీట్‌లో నుండి వాహనం ఎడమ వైపుకు వొరిగి వున్నాడు..తలంతా రక్తం కట్టిన గడ్డలాగ కనపడుతున్నది. అందరం కలిసి ముందుగా వొరిగి వున్న వాహానాన్ని ఎత్తి సక్రమంగా రోడ్ మీదుంచాము. ముందరున్న అద్దాలు డ్రైవర్ సీటుకు అటు ఇటు ఉన్న డోర్ అద్దాలు కూడ పూర్తిగా ద్వంసం అయ్యి ఖాలీగా ఉన్నాయి కిటికీలు. డ్రైవర్ సీట్‌లో కూర్చోని వున్న మనిషి కాళ్ళు క్లచ్..గేర్ మీదున్నాయి మనిషి శరీరం మాత్రం పూర్తిగా ఎడమ వైపు వొరిగి డోర్‌కి తల ఆనిచ్చి వున్నది. దాదాపుగా 50 అడుగుల మేర రోడ్డ్‌ను రాసుకొంటూ రావడం మూలాన ఆ మనిషి తల ఎడమవైపుకు పడటంతో అతని ఎడమవైపు తల రాపిడికి గురయ్యి ఎడమ వైపు ముఖమంతా రక్తపు గడ్డలాగ తయారయ్యింది..అసలు అక్కడ ఏమేమి వున్నాయో కూడ అర్థం కాలేనంతగా వుంది. కుడివైపు ముఖం మాత్రం ఎటువంటి దెబ్బలు లేకుండా వున్నది. ఊపిరి వుందా లేదా అన్న అనుమానంతో దగ్గరగా వెళ్ళిచూసాము.. ఊపిరి తీస్తున్నాడు..ముక్కుపుటాలు అదురుతున్నాయి ఆ వ్యక్తికి.. వయసు 30..32  మద్యన వుండవచ్చు. అక్కడున్న మేమందరం వెంటనే సెల్‌ఫోన్స్ తీసి 108 ఫోన్ చేయడం మొదలు పెట్టాము.

  ఆ కొద్ది నిమిషాలకే ఆ రోడ్డ్ మీద వస్తున్న వాహనాల ఆగడం వలన రద్ది ఎక్కువై రోడ్డంతా బ్లాక్ కావడనారంభించింది. ఈ లోగ చాలా మంది వాహానాలను ఆపి దిగి వచ్చారు ..అందరూ తమ తమ సెల్‌ఫోన్స్‌కి పని పెట్టారు..దాదాపుగా ఓ50..60 మంది సెల్‌ఫోన్స్ మోగిస్తున్నారు అంబులెన్స్‌ల కోసం. మరి కొందరు ట్రాఫిక్ జామ్ కాకుండా వెంటనే అక్కడున్న పరిస్థితిని తమ చేతిల్లోకి తీసుకొని చక్కదిద్దుతున్నారు. కర్ణాటక రాష్ట్రంలో ..ముఖ్యంగ బెంగళూర్ చుట్టుపక్కల ప్రాంతాలలొ ప్రజలు ఇలాంటి ప్రమాదాలు లేక ఏదన్న ఉపద్రవాలు జరిగిన సమయంలో పరిస్థితిని తమ చేతుల్లోకి తీసుకొని చక్కదిద్దడం మొదలెడతారు..పోలీసుల కోసం ఎదురుచూడటం కాని.. లేక ప్రభుత్వ అధికారుల మీదగాని ఆధార పడరు..! వాటి సంబందిత అధికారులు వచ్చేంతవరకు అక్కడుండే ప్రజలే సుశిక్షిత  సైనికుల్లా పనిచేస్తారు. చాలా మంచి సాంప్రదాయముంది అక్కడ.

    అప్పటికే ఐదునిమిషాలు గడిచిపోయింది.. సమయం గడిచేకొద్ది జాతీయ రహదారి కావడంతో వాహనాల రద్దీ ఎక్కువైపోతున్నది..రోడ్డ్ ప్రమాదాన్ని చూసి కొందరు తాము వెళ్తున్న వాహనాలాపి దిగివొస్తున్నారు ఏమి జరిగిందనో..ఉద్దేశంతో ! అలా నిలిపిన వాహనాలు వలన మరి కొంత ట్రాఫిక్‌కి ఇబ్బందిగా కలుగుతున్నది. మరి కొందరు కేవలం సమాచారం తెలుసుకొని వెళ్ళిపోతున్నారు. వచ్చి చేరిన   జనంతో ఆ ప్రదేశమంతా గందరగోళగంగా వున్నది..అందరి అరుపులు కలగలిపి  గోల గోలగా ఉంది. ఇంకా రాని అంబులెన్సుల కోసం అక్కుడున్న ప్రతిఒక్కరు తమ సెల్‌ఫోన్స్‌లతో ప్రయత్నిస్తూనే వున్నారు. అవేమో ఎంతకూ రావట్లేదు.! ఈ లోపల నేను మరి కొందరం అసలు రోడ్డ్ ప్రమాదం ఎలా జరిగిందో అని చూస్తున్నాము..మరో వాహనాన్ని గుద్ది నట్లు ఎక్కడా లేదు..పోనీ ఎవరన్న వేగంగా వస్తున్న వాహనానికి అడ్డు వచ్చారా..అంటే అదీ లేదు..! మరెలా అంతెత్తు ఎగిరింది వాహనం అని చూసుకుంటూ అలా వెనక్కి ఓ 100 అడుగులు వెళ్ళాక అక్కడ కనపడింది. రోడ్‌కి వారగా వున్న ఫెన్సింగ్ వాల్ పొడుగూనా వెళ్ళి బైపాస్‌రోడ్ వంతెన ఎత్తు వరకు అడ్డుగా కట్టిన ఒక గోడ వున్నది..! ఆ గోడను గుద్దుకొన్నట్ల గుర్తుగా కనపడ్డాయి రాపిడి చారలు. అప్పుడర్థమయ్యింది..దాదాపుగా 100 కిలోమీటర్ల కంటే వేగంగా వస్తున్న వాహనం అదుపుతప్పి రోడ్డ్‌ వారగా వున్న గోడను తగిలి విపరీతమైన వేగం వలన వాహనం 30..40  అడుగుల ఎత్తు ఎగిరింటుంది అనుకున్నాము..తిరిగి ప్రమాదానికి గురయిన వాహనం వద్దకు వెళ్ళి..డ్రైవర్ సీట్‌లో గమనిస్తే డ్రైవ్ చేస్తున్న వ్యక్తి సీట్ బెల్ట్ పెట్టుకోకపోవడం వలన పైకెగిరిన ఆ ఊపుకి అతను డ్రైవర్ సీట్‌లో నుండి ఎడమవైపు ఒరిగినట్లు తెలిసిపోతున్నది..కేవలం ఒకే ఒక చిన్న నిర్లక్ష్యం.. సీట్‌బెల్ట్ ..ఉపయోగించక పోవడం వలన ఒక మనిషి ప్రాణం పోయంతగా ప్రమాదంలో చిక్కుకొని వున్నాడు.

    నాతో కూడ వచ్చిన మా డైరక్టర్ మాకు కాస్త దూరంగా నిలబడుండం చూసి.. ’ఏంటి సార్ దూరంగా వున్నారని ’ అడిగాను.. దానికాయన .." రక్తం చూస్తే నాకు కళ్ళు తిరుగుతాయి..అయినా అక్కడ మనం చేయగలిగింది ఏమీ లేదు..నిస్సహాయులమే కదా "  అన్నాడు. అవును నిజమే..  అంతమందిమి ఎన్ని ఫోన్స్ చేశామో కానొ ఒక్క అంబులెన్స్ కూడ రావట్లేదు..నేను కూడ అటు ఇటు ఆరాటంగా తిరుగుతున్నా ఏమి చేయాలో పాలుపోక. నేనే కాదు చాలా మంది పరిస్థితి కూడ అలానే వుంది..ఈ అంబులెన్స్‌స్ వచ్చేలోపల అతని ప్రాణం పోతుందేమో అని అందరి మనుసులో ఒకటే గుబులు..ఆ ఆరాటంలో అందరూ అటు ఇటు తిరుగుతున్నారు.. మరి కొందరు రోడ్డ్‌కి ఇరువైపుల దృష్టి సారిస్తున్నారు కను చూపు మేరలో ఏదన్న అంబులెన్స్ కనపడున్నదా....అని..!

   ఇంత ఆరాటంలో కూడ నేనొకటి గమనించాను.. ’ప్రమాదంలో చిక్కుకొని వున్న మనిషి ఎవరొ? ..ఎవరి తాలుకా మనిషో ఎవరికీ తెలియదు.. అంతలా ఆరాటపడుతున్నఅక్కడున్న మనుషులకు ఎవరికీ ఏమి కాడు..కనీసపు మిత్రుడు కూడ కాడు..కేవలం దారినపోయే దానయ్య ..కాని అందరూ ప్రమాదం జరిగిన ఆ మనిషి ప్రాణం నిలపాలని.. ప్రాణం పోకుండా కాపాడలని ఎంతలా తాపత్రయం పడుతున్నారో..ఎంత ఆరాటం పడుతున్నారో..వాళ్ళు అటుఇటు తిరిగే ఆ పరుగులో అర్థమవుతున్నది. మరి కొందరు ప్రమాదం జరిగిన వాహనంలో అతనికి సంబందించిన వస్తువులు కాని సమాచారం కాని దొరుకుతుందేమో అని వెతికి..చూసి..కొన్ని పేపర్ల్ కనపడగానే ఆత్రుతగా వివరాలు వెతికి కొన్ని ఫోన్ నంబర్స్ పట్టుకొని వారికి ఫోన్స్ చేయడం ఆరంభించారు. అక్కడున్న పేపర్స్ వలన అతనొక ప్రైవేట్ కంపెనీ మార్కటింగ్ మేనజరని అర్థమయ్యింది. పోనీ మనిషిని బయటకు తీసి తామే ఆసుపత్రికి తీసుకెల్లాలని ప్రయత్నించారు గాని..ఎడమ వైపునున్న డోర్ పూర్తిగ ద్వంసం అయ్యి ఇరుక్కపోయింది..ఇక స్టీరింగ్ వైపునుండి మనిషి బయటకు తేవాలంటే చాలా కష్టపడవలసి ఉంటుంది..ఆ ప్రయత్నంలో ప్రాణం పోయినా పోవచ్చు..!! అంత సాహసానికి పూనుకోలేక ఏమి చేయాలో తోచక జనాలందరు అటు ఇటు తిరుగుతున్నారు..ఎలా ఆ మనిషి ప్రాణాలు కాపాడాలో తెలీక తికమకపడుతున్నారు.

   నిజానికి అలా ఆరాట పడుతున్న మనుషులు..మామూలు పరిస్థితుల్లో మామూలు వారి వారి దినచర్యల్లో..వారి ప్రవర్తన వేరుగా వుండచ్చు..కొందరు ఆడిన మాట తప్ప వచ్చు..మరి కొందరు..తీసుకొన్న డబ్బులు లేవని చెప్పో లేక..అస్సలు ఇవ్వనే లేదనో చెప్పి ఎగ్గొట్టొచ్చు..! మరి కొందరు..బ్రతక నేర్చిన వారుండొచ్చు..! కొందరు మోసాలకు పాల్పడవచ్చు..అబద్దాలాడవచ్చు..నీవెవరో తెలీదని చెప్పొచ్చు..! ఒక్కో సమయంలో కసి..కోపం పెరిగి తగదాలలో హత్య కూడ చేసేంత తెగింపు..ఆలోచన రావచ్చు..! ఆ గుంపులో రకరకాలయిన మనుషులున్నారు..కాని...విపత్కర సమయంలో.. ఇలాంటి ప్రమాద సమయాలలో.. వారిలో ఉన్న రకరకాల ప్రవర్తనంతా మాయం అయ్యి  అతి సహజమైన మనిషిలో ఉండే " మానవత్వం " బయట పడుతున్నదే..అని అనిపించింది..నాకు. ఇక్కడ మంచిమనిషా..లేక చెడ్డవాడా అన్న భావం కాదు...కేవలం ఒక మనిషిలా స్పందించే..మనిషి..!  నిజమే కదా..మామూల పరిస్థితుల్లో వారు ఎలాంటి వారయినా కావచ్చు..ఎలా అయినా ప్రవర్తించవచ్చు...!! ఇలాంటి విపత్కర సమయంలోనే మనిషిలోని నిజమైన..సహజమైన అసలు సిసలు " మనిషి " బయటకొస్తున్నాడు.

   ఇంతలో ఇన్‌సర్ట్ చేసిన ఒక మద్యతరగతి మద్యవయస్కుడొకడు ప్రమాదం జరిగిన మనిషి తలను పట్టుకొని అటు ఇటు తిప్పుతూ చూస్తున్నాడు..నేను ఎవరా అంటూ దగ్గరకువ వెళ్ళాను..వెంటనే " గుప్పున " ఆల్కాహాల్ వాసన కొట్టింది అతని వద్ద నుండి..మనిషి సన్నగా రివటలా వున్నాడు.." ఏనప్ప ఇన్న అంబులెన్స్ బరిలిల్లా..ఏను మాడతారో..సమయక్కి యారు సిగల్లా " అంటూ వాపోతున్నాడు అతను. సెల్‌ఫోన్ తీసి నంబర్స్ నొక్కుతున్నాడు..లైన్ అందగానే అరుస్తున్నట్లుగా మాట్లాడుతున్నాడు. ." బేగ బన్రీ జీవ ఇన్న ఇదియే " చెబుతున్నాడు..ఫోన్ పెట్టయగానే వాచి చూసుకుంటున్నాడు..అటు ఇటు ఆరాటంగా తిరుగుతున్నాడు..మనిషేమొ బాగా తాగున్నాడు.. కాని కంట్రోల్‌లోనే వున్నాడు. " అయ్యో పాప..జీవ ఇన్న ఇదియప్పా..ఇవనేను యారు బర్తానే ఇల్లా..! సాయితానే ఏనో.." భయపడుతున్నాడు.. వాహనం చుట్టూ అటు ఇటు తిరుగుతున్నాడు..నుదిటికేసి చేత్తో కొట్టుకొంటున్నాడు..చివరకు రోడ్డ్ పక్కనున్న పిట్టగోడ మీద కూర్చున్నాడు..కొందరు దగ్గరికెళ్ళి.." మీ బందువా " అని అడిగారు..
 " ఊహా " తలూపాడు..
" మీ స్నేహితుడా "
" ఊహా..ఏమి కాడండి..మీలాగే నేను వచ్చాను " అన్నాడు..
మనిషేమో ఫుల్‌గా తాగున్నాడు.. అంత మైకంలో కూడ మరో సాటి మనిషి ప్రమాదంలో చిక్కుకొని ప్రాణం కోసం కొట్టిమిట్టులాడుతుంటే ఎలాగైనా సరే కాపాడాలని ఆరాట పడుతున్నాడు..తపన పడుతున్నాడు. ఆ మనిషిని చూస్తే నాకాశ్చర్యం వేసింది..! ఈ మనిషి తన ఇంటి వద్ద తాగిన మైకంలో తన పెళ్ళాన్ని కొట్టొచ్చు లేదా తిట్టొచ్చు..అది ఏదయినా... కాని..ఇక్కడ మాత్రం..ఇలాంటి విపత్కర స్థితిలో అసలు సిసలయినా " మానవత్వమున్న మనిషి "  లాగ ప్రవర్తిస్తున్నాడు.

   ప్రమాదం జరిగిన 20  నిమిషాలకు ఒక ప్రైవేట్ ఆస్పత్రి అంబులెన్స్ వచ్చింది..రాగానే స్టీరింగ్ వైపునున్న డోర్‌ తెరచి ఎడమ వైపు పూర్తిగా ద్వంసం కావడం మూలాన..తెరవడానికి వీలు కుదరకపోవడంతో.. డోర్‌కి ఆనుకొని మనిషిని స్టీరింగ్ వైపుకు తిప్పి దించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు..! ఆ మనిషి అటు ఇటు తిప్పేలోపల ఎక్కడ ప్రాణం పోతుందో అని నేను..నాలాగే మరికొందమంది ఊపిరిబిగపట్టి చూస్తున్నాము.  మనిషి శరీరం కుడి వైపునున్న డొర్‌నుండి బయటకొచ్చింది కాని అతని కాళ్ళు మాత్రం క్లచ్ వద్ద ఇరుక్కపోయి మనిషి బయటకు రావట్లేదు..! అతని కాళ్ళు పూర్తిగా మెలితిరిగి ఉన్నాయి. పరిస్థితి అర్థమయిన నేను వాహనం వెనుకనుండి తిరిగి కుడివైపుకు వెళ్తున్న సమయంలో అంబులెన్స్ కాంపోండర్...ఎదురొచ్చి.." సరి యారొ ఒబ్బరు అత్తిరి సర్ " అంటూ నన్ను వెనుక డోర్ తీసి ఎక్కించాడు.  ఆ గందరగోళ వాతావరణంలో నాకు తెలీకుండానే లోపలి వెళ్ళి..ముందు సీట్ వైపుకు వొరిగి క్లచ్‌ల వద్ద ఇరుక్కున్న కాళ్ళను తప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను.. "ఊహ" ఒక్క అంగుళం కూడ కదలట్లేదు..రెండు మెలికలు తిరిగున్నాయి..అదీను కాక వాటిని తాకినప్పుడు అవి " ఇనుప మొద్దుల్లా " వున్నాయి..ప్రాణం ఉందా పోయిందా..నాకర్థం కాక ఆ మనిషి వైపు చూశాను..’ఊపిరి ’ తీస్తూనే వున్నాడు. మరెంటీ కాళ్ళు అలా బిగుసుకుపోయాయి.." ఓహ్..మనిషి స్పృహలో లేడు కదా..? అందుకే ఇనుప మొద్దుల్లా ఉన్నాయి కాళ్ళు "  అంతటి గోలలో కూడ ఆ విషయం స్పష్టమయింది నాకు.  అలా అని గట్టిగా లాగ కూడదు..లాగితే ఎక్కడ అతని ప్రాణాలు పోతాయో అన్న భయం ఒక్కటి లోపల..కాసేపటి ప్రయత్నం అయ్యాక ఇరుక్కున్న కాళ్ళు వచ్చేశాయి. క్షణాల్లో అంబులెన్స్ అతన్ని తీసుకొని మాయం అయ్యాయి.

   భోజనానికి హోటల్‌కి వెళ్ళాము కాని..ఎవరికీ భోజనం సహించట్లేదు..! మా డైరెక్టర్ గారి అసిస్టెంట్ మాత్రం కేవలం జ్యూస్ తీసుకొన్నాడు..అతనికి పదే పదే ఆ రక్తపు మడుగులు..గుర్తుకొస్తున్నాయి. తర్వాత మా పనిలో పడి రోడ్డ్ ప్రమాదం సంగతి తాత్కాలికంగా మరిచిపోయినా..సాయింత్రం 6 గంటలు దాటాక.." ప్రమాదంలో గాయపడిన మనిషి చనిపోయారంటు " మా ఫోన్స్‌కి మెస్సేజస్ వచ్చాయి. 108 కి..అతని తాలుకా మనుషుల కోసం మేము చేసిన ఫోన్‌కాల్స్ వలన మా ఫోన్ నంబర్స్ అన్ని గుర్తుపెట్టుకొని ప్రతి ఒక్కరికి మెస్సేజస్ పంపినట్లున్నారు.  కేవలం సీట్ సేఫ్టీ బెల్ట్ వాడకపోవడం వలన ఒక జీవితమే..కోల్పోవలసి వచ్చింది.. ’మనిషి బ్రతికుంటే బాగుండు ’ నాలో నేను అనుకొంటూ ఒక నిట్టూర్పుడిచాను.

     నిరుడు సంవత్సరం చివర్లో ఓ రెండు నెలలు పాటు ఒక డాక్యుమెంటరీ ఫిల్మ్‌ తీయడం కోసం నా మిత్రుడైన ఒక దర్శకుడితో పని చేయడానికి బెంగళూర్ వెళ్ళాను. అతనికి సహాయంగా ఒక అసిస్టెంట్ డైరక్టర్ వున్నాడు. అతను నాకు కొత్త..మునుపుటి పరిచయంలేదు.  అట్టడగు స్థాయి నుండి ఆకాశమంత ఎత్తు ఎదిగిన ఒక విశిష్ట వ్యక్తి మీద ఆటొబయోగ్రఫీ డాక్యుమెంటరీ ఫిల్మ్‌ చేస్తూ..ఒక పుస్తకంగా తేవడం మీద ముగ్గురం ఒక టీమ్‌గా పని చేస్తున్నాము. అయితే ఆ ప్రాజెక్ట్ మొదలయిన ఒక పదిహేను రోజుల తర్వాత మద్యలో నేను కొత్తగా చేరాను.

    నేను ఆ ప్రాజెక్ట్‌లో చేరక మునుపు నుండి చేస్తున్న ఇంటర్‌వ్యూస్ నేను వెళ్ళాక కూడ కొనసాగిస్తున్నారు..నాలగయిదు రోజులు గడిచాక. అక్కడ పని చేస్తున్న అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్‌తో చనువు పెరిగింది. కొన్ని రోజులు గడిచాక దర్శకుడు చేస్తున్న పని సరిగ్గా లేదంటూ వంకలు చూపుతూ నాతో చెప్పడం మొదలు పెట్టాడు అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్.  " ఏంటో సార్..ఆయన చెప్పిందే వినాలంటాడు..మనం చెప్పింది వినడు. పోనీ ఆయన చేసేది ఏమన్న బావుందా అంటే..?  అదీ సరిగ్గా లేదు..! ఇంటర్‌వ్యూ చేస్తున్న వారితో ఏవేవో ప్రశ్నలు వేస్తాడు..  ’అవి ఇంటర్‌వ్యూ చేస్తున్న వారికి ఇబ్బంది కలిగిస్తాయి సర్ ’ అని చెప్పినా వినడు, ఆయన దారి ఆయనదే "  అని ఇలా రకరకాలుగా చెప్పే వాడు. ఇలా మాట్లాడుకోవడం ఎక్కడైనా సర్వసాధారణమే అనుకున్నా.. ఎందుకంటే ఒక గుంపుగా పనిచేస్తున్న చోట ఉండే మనుషులు రకరకాల సామాజిక స్థితిగతుల నుండి.. రకరకాల వాతావరణం నుండి ప్రాంతాల నుండి వచ్చి పని చేస్తుంటారు.. వారి వారి సామాజిక, వాతావరణాల ప్రాంతాలలో పెరిగిన దృక్కోణాలు, అభిప్రాయాలు వారిలో చిన్నప్పటినుండి నాటుకొని వుంటాయి..అవి ఎక్కడకు వెళ్ళిన ఆ మనుషులతో కూడ వుంటాయి కాబట్టి..ఒకరి ప్రవర్తన, ఆలోచనల విధానం మరొకరికి నచ్చదు. అవి తెలిసినవే కాబట్టి అతని మాటలను పెద్దగ పరిగణలోకి తీసుకోలేదు.

       అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ రాజమండ్రి దగ్గర ఒక పల్లెటూరు వాసి అయినా పుట్టి పెరిగినది మాత్రం హైదరాబాద్ నగరంలోని ఓ మద్యతరగతి కుటుంబంలో.. అయితే చిన్నప్పటినుండి..ఎలక్ట్రానిక్స్ పరికరాల మద్యన జంకు ఫుడ్ లాంటి వాతావరణం మద్యన పెరిగినట్లు ఉన్నాడు అతని ఆలోచనలను చూస్తే అలాని అనిపిస్తాయి..అంతా ఒక ఫ్యాభ్రికేటడ్ జీవితానికి అలవాటు పడ్డ మనిషిలా కనపడతాడు. ఇక దర్శకుడు చిత్తూరు దగ్గర ఒక గ్రామంలో రైతు కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగిన మనిషి.. సహజంగానే పల్లె వాతావరణం మద్యన పెరిగాడు కాబట్టి అక్కడి జీవనశైలి గురించి అవగాహన వున్న వ్యక్తి.. అందులోనూ ఒక హిస్టారియన్..కవి.. ఇంగ్లీష లిటరేచర్ చేసి..కొన్ని ఆంగ్ల పుస్తకాలను తెలుగులోకి అనువాదం చేస్తున్నాడు..అదీను కాక మాజి నక్సలైట్..15 ఏళ్ళ క్రితం ఎన్‌కౌంటర్‌లో చంపబడవలసిన వ్యక్తి... బతికి... జనజీవన స్రవంతిలోకి వచ్చి చేరాడు.. సమాజం మీద..మనుషుల మీద విషయ పరిఙ్ఞానం వున్న వ్యక్తి.  ఒకే గుంపులోని ఇద్దరి మనుషుల మద్యన ఇన్ని రకాల అంతరాలున్నప్పుడూ సహజంగానే  ఒకరి ఆలోచనలు మరొకరితో కలవవు. అలా కలవాలని ఆశించడం కూడ అంత సబబు కాదేమో..!!

    నేను బయట వాగుడు కాయలా ఎన్ని వాగినా.. అన్ని విషయాల మీద ఙ్ఞానం వున్న మనుషుల మద్యన నోరుమూసుకొని మౌనంగా వారు చెప్పింది వింటూ వుంటాను..లేక పోతే నా అఙ్ఞానం బయటపడుదూ..?? ఈ ఆటోబయోగ్రఫీ డాక్యుమెంటరీ ఫిల్మ్ ఒక బెంగళూర్ ఎలక్ట్రానిక్ సంస్థ నిర్మిస్తున్నది..కాబట్టి వారు మాకో గెస్ట్‌హౌస్ ఇచ్చారు..అది కనపుర రోడ్‌కి మైసూర్ రోడ్‌కి మద్యనున్న ఒక బైపాస్ రోడ్ మార్గ మద్యలో వుంది..నగర సరిహద్దుల్లో ఉండడం మూలాన అక్కడ ఇళ్ళు చాలా తక్కువ మేము వుంటున్న గెస్ట్‌హొస్ ప్రాంతంలో మహా అయితే ఓ పది ..పదిహేను ఇళ్ళు ఉండవచ్చు...అవీను దూరదూరంగా విసిరేసినట్లుగా వుంటాయి. మనుషుల సంచారమే తక్కువ కాకపోతే పక్కనే కొద్ది దూరంలో ఒక ఇంజనీరింగ కాలేజి ఉన్నది..అందులో నార్త్ ఇండియన్స్ ఎక్కువగా చదువుకుంటున్నారు.. వారి కోసమని మేయిన్ రోడ్ పక్కనే ఒక చిన్న నార్త్ ఇండియన్  స్టైల్ ఫాస్ట్ ఫుడ్ సెంటర్ పెట్టారు. రాత్రి తిండికి మాకదే దిక్కు.. మా గెస్ట్‌హౌస్ నుండి అక్కడికి ఓ పదిహేను నిమిషాల నడకంత దూరం వుంటుంది..ముగ్గరం నడుచుకుంటూ వెళ్ళి ఏ వెజ్‌ రోలో..లేక ఎగ్‌ రోలో, చికన్‌ రోలో పలచటి బట్టర్ పేపర్‌తో చుట్టి చేత్తోపట్టుకొని తింటు తిరిగి ముఖం పడతాము..ఆ నడకలో ఎన్నో విషయాలు చర్చలుగా సాగేవి..! నవంబర్ మాసం కావడంతొ అప్పుడే మొదలయిన శీతకాలపు లేత చలిగాలిలో వేడి వేడిగా తింటూ చర్చించడం..నిజంగ అది మరచిపోని మధురానిభూతే..

      ఆ చర్చల్లో ఎన్నో విషయాలు తెలుసుకొనే వాడిని మా దర్శకుడినుండి..! ఎక్కడో ఒక చోట నేను మొదలుపెడతా చర్చను... అంతే వినడమే నా తరువాయి పని ఆయన అలా చెప్పుకొంటూపోతునే వుంటాడు.. అలా ఫ్రెంచ్ ఫిలాసఫర్ స్లవోయ్ జెజక్ నుండి..నిరుడు సంవత్సరానికి గాను నోబుల్ బహుమతి పొందిన " లోసా " గురించి ఆయన రచనలు గురించి..ఆయన రచనల ఆధారంగా నిర్మించిన సినిమాల గురించి..యుద్దం నేపథ్యంలో స్వయంగా ఆయన దర్శకత్వం వహించిన సినిమా గురించి.. ఇలా ఒకటి కాదు ప్రపంచ సినిమా,సాహిత్యం, ఫిలాసఫీ  ఏవి వదలకుండా చెబుతూనే వుండే వారు. నాకా సమయంలో " వాయిస్ రికార్డర్ " లేకపోవడం నన్ను నేను నిందించుకునేవాడిని..! కాని మా అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ మాత్రం ఇవేవి తనకేమి పట్టనట్లు వుండేవాడు..ఆ‌ఫ్‌కోర్స్ నాకు నచ్చినంత మాత్రాన అతనికి నచ్చాలని రూల్ లేదనుకోండి..కాని ఇలాంటి విషయాలు ఒక దర్శకుడుగా మారాలనుకునే వారికి ఆసక్తి గొలిపేవే కదా..?  అదే విషయాన్ని అతన్ని అడిగాను ..దానికతను " ఆ " అంటు తేలిగ్గా తీసిపారేశాడు..బహుశ మా దర్శకుడు ఈ సహాయ దర్శకుడికి నచ్చకపోవడం మూలాన అతను చెప్పే ఏ విషయం కూడ అతనికి ఎక్కట్లేదు..! " అదేమ్ " అని అడిగాను..నేను..!  " ఆ ఏముంది అదంతా బుక్కీష్ నాలెడ్జ్ .. ప్రాక్టికాల్టీ లేదు అదంతా వేస్ట్ " అని కొట్టి పడేశాడు..! మనిషి నచ్చకపోవచ్చు కాని అతను చెప్పే విషయాలు అతని సొంతానివి కాదు కదా..? బయట ప్రపంచానికి సంబందించనవి..!

    అందులోను మా దర్శకుని ప్రవర్తని మా అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్‌కి నచ్చట్లేదు..కాని ఇక్కడో ప్రాధమిక విషయం మరిచిపోతున్నారు..  " విఙ్ఞానం వేరు..ప్రవర్తన వేరు..కాని ఈ రెండిటిని కలిపి చూస్తుండడం వలన వస్తున్న సమస్యలివి " అలా అని చేస్తున్న పని నుండి పారిపోయేంత తీవ్రమైన ప్రవర్తన ఏమి కలిగి ఉండలేదు దర్శకుడు. ఒకే ఒకసారి ఏదో పని చేయమని చెప్పినప్పుడు దానికేదో సమాధానం చెబుతున్న సమయంలో " ఆర్గ్యుమెంట్స్ వద్దు.. చెప్పిన పని చేయండి " అని అన్నాడు..దానికి కారణం ఆయకున్న కొన్ని వత్తిడిలు వలన అని నాకర్థమయ్యింది.. అందులోను పూర్వాశ్రమంలో తుపాకి పట్టి అడువుల్లో తిరిగిన మనిషి..అక్కడ ఆఙ్ఞనలు జారి చేస్తే దాన్ని అందరు తూ..చా తప్పకుండా శిరసా వహించే వాతావరణంలో నుండి వచ్చిన వ్యక్తి.. అవన్ని అంత తేలిగ్గా మరవడం సాధ్యమయ్యే పనేనా..? ఆ మూలాలు ఎక్కడో మూలన దాక్కొని వుంటాయి..! నాకు తెలిసిన కమ్యూనిస్టుల్లో చాలా వరకు వారిలో ఎక్కడో మూలన ఒక " ఫ్యూడలిస్ట్ " దాగి ఉంటాడేమో అని అనిపిస్తూవుంటుంది వారి మాటలను బట్టి.

    వీటన్నిటిని దృష్టిలో పెట్టుకొని తనకు తాను ఒక "ఫ్రాంక్‌ " గా మాట్లాడే మనిషినని..ఉన్నది ఉన్నట్లు మొహం మీద చెప్పే మనిషినని చెప్పుకుంటాడు మా అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్..! ఇలాంటి మాటలు ప్రతిఒక్కరి నుండి వింటూనే వున్నాను నేను! ..మరి ఎవరు.. మనిషి వెనుక మాట్లాడే వారో అర్థం కాదు ఇలా ప్రతి వొక్కరు తమను తాము ఓపన్‌గా మాట్లాడేవారుగా చెప్పుకుంటే..?! బహుశ ఓపన్‌గా మాట్లాడతానన్న నెపంతో..ఎదుటి వారిని తిట్టడమే ఒక ఫ్రాంకనెస్ అని చెప్పుకొంటున్నారా..?  లేక రంధ్రాన్వేషణకు ఫ్రాంక్‌నెస్ అని చెప్పుకోవడం ఒక అందమైన ముసుగా..?

    రోజు రోజుకీ అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్‌కి అసహనం పెరిగి తను చేయాల్సిన పనిలో ధ్యాస పెట్ట లేకపోతున్నాడు..తనకంటూ ఒక స్థిర సిద్దాంతాలున్నాయి..ఆ వృత్తంలోనే అతనున్నాడు..! దర్శకుడి ప్రవర్తన అంతా తన స్థిర సిద్దాంతాల కోణం నుండే చూస్తుండడం వలన అతనిలోని వ్యక్తివాదం తను చేస్తున్న వృత్తి మీద ప్రభావం చూపిస్తున్నది. ఇలాంటి స్థితిని ఎక్కువగా మనం ప్రభుత్వ కార్యాలయాల్లో చూడవచ్చు. చేసే ప్రతి ఉద్యోగానికి కొన్ని నియమాలు.. వృత్తిధర్మం.. నిర్దేశాలుంటాయి ( protocol ). కాని ఆ స్థానంలో వున్న ఉద్యోగి వాటినేవి పాటించడు...తనకంటు సొంత ఎజండాలు..అతని మానసిక పరిణితిని బట్టి సొంత ఆలోచనలతోనే ఉద్యోగ ధర్మాన్ని నిర్వర్తిస్తాడు. అంటే వృత్తి ధర్మాన్ని తన సొంత జాగరిదారుగా..తనదిగా మలుచుకుంటాడు. ఇలా చాలా మందిని గమనించవచ్చు బయట. . " నేను అందరిలా కాదు..నా కథే వేరు..నాతో ఆటలా..? ఆ " అంటూ హూంకరిస్తుంటారు. అంటే తను చేయాల్సిన వృత్తి ధర్మానికి తిలోదకాలిచ్చి..తనకు నచ్చినట్లు నడుస్తాడు..! అంటే ఆ ఉద్యోగి యెక్క ఆలోచనా విధానం  అతను నిర్వర్తించాల్సిన వృత్తి మీద మీద పడుతుంది.. అలా జరిగినా ..అది పురోగమన దిశలో సాగితే పర్లేదు..తిరోగమనంలోకి సాగినప్పుడే మిగతా వ్యవస్థంత చిన్నాభిన్నం అవుతుంది.

  కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం అనుకుంటాను.. ఒక అంతర్జాతీయ బ్యాంక్‌కు వెళ్ళాను.. లోనకు ప్రవేశించగానే  ఒక ఉద్యోగి నా వద్దకు వచ్చి " What can i do for u sir " అడిగి..నాకావలసిన పనిని ఐదే ఐదు నిమిషాల్లో పూర్తి చేశారు..అది చూసిన వారు తబ్బిఉబ్బి పోయారు..మళ్ళి మరో అనుమానం కూడానూ..అంతలా మన కోసం పని చేస్తున్నారంటే  ఏదన్న మనకు " బ్యాండ్ " వేస్తారేమో..అని..! మనం ముందునుండి  పని చేయని ఉద్యోగస్థులకు అలవాటిపడిన మనస్థత్వంతో వుండడం మూలాన..ఇలా వచ్చి రాగానే వారికై వారు మనల్ని రిసీవ్ చేసుకొని మరీ నిమిషాలలో పని చేసేలోపల తబ్బుబ్బిపోయి..ఒక వంక అనుమానం పడే స్థాయి చేరుకున్నాము..! నిజం చెప్పాలంటే వాళ్ళు వారి ఉద్యోగ ధర్మాన్ని నిర్వర్తిసున్నట్టె కదా..!!

  చివరకు ఏవన్న పనుల మీద గవర్నమెంట్ ఆఫీసులకు వెళ్ళిన సమయంలో అధికారి గదిలోకి ప్రవేశించే ముందు బయటనున్న అటెండర్‌ని  " సారి ఎటువంటి వాడు..? పర్లేదా..? అన్ని సావదానంగా వినే మనిషేనా..పనులు సజావుగా చేస్తాడా ..? "  అడిగి తెలుసుకొని లోనకు ప్రవేశిస్తాము..! ఆ అధికారి తన వృత్తి ధర్మాన్ని సక్రమంగా నిర్విస్తాడన్న నమ్మకం లేకపోవడం వలన ఇలా ముందుగానే అడిగే స్థాయికి మానసికంగా తయారు కాబడ్డాం మనం.

   అలా మా అసిస్టెంట్ దర్శకుడు కూడ తన సొంత ఎజండాతో ప్రవర్తిస్తున్నాడు.. ఇలానే ఒక రోజు మళ్ళీ తనదైన శైలిలో దర్శకుడి గురించి చెబుతుంటే నేను మద్యలో అడ్డుకొని..  " చూడు బ్రదర్..! ప్రపంచం ఒక నాటక రంగం, అందులోని మనమంతా పాత్రదారులమే..ఒక్కొక్కరిది ఒకో రకపు మనస్థత్వం..వాటిని నీవు నీ కళ్ళకు ఎటువంటి రంగుటద్దాలు తగిలించుకోకుండా "నేకడ్ ఐ"  తో చూడాలి.. అంటే ఏ సంఘటనైనా సరే యధాతదంగా తీసుకోవాలి అంతే కాని ఆల్ రెడి నీలో వున్న ఒక ఫిక్సడ్ అభిప్రాయం మనే కోణంతో చూడటం మొదలు పెడితే ప్రతి సంఘటనా ఒకే రంగులో..ఒకేలాగ కనపడతాయి..! అందునా నీవు రేపు కాబోయే దర్శకుడివి..అంటే నీ నిజ జీవితంలో ఎదురయ్యే సంఘటనలను..మనుషులను నీదయిన శైలిలో రకరకాల కోణాలలో గమనిస్తూ వెండి తెరమీద అవిష్కరించాలి..అంటే దానికి ఎప్పుడు ఒకే రకం అభిప్రాయంతో నిన్ను నీవు కట్టడి చేసుకోకు..జరుగుతున్నవన్నీ గమనించు. దర్శకులెప్పుడు తమని తాము ఒక చట్రంలో బిగంచుకోకూడదు..ప్రతీది రకరకాల కోణాలలో చూస్తుండాలి..! సామాన్యులకు ఎలాను ఒకే రకపు ఫిక్సడ్ అభిప్రాయంతొ వున్న పర్లేదు..వారికి వారి ధినచర్యల్లో ఎన్నో సమస్యలుంటాయి ఎన్నో ఆలోచనలుంటాయి..వాటి ధ్యాసలోనే వారికి జీవితం గడుస్తుంది...! రకరకాల కోణాలలో ఆలోచించడం వారికి అనవసరం కూడాను..కాని నీవు అలా కాదు.." అని చెబుతూ..మద్య మద్యలో అతన్ని గమనిస్తున్నప్పుడు ..అతను నా మాటలు వింటున్నట్లుగా తల ఊపుతున్నాడుగాని..నా మాటలను నిజంగా తలలోకి ఎక్కించట్లేదన్న సంగతి అర్థమవుతున్నది నాకు..! చెబుతున్న మాటలు అతనికి నచ్చేవి కావు..తనకు అనుకూలంగా లేవు కాబట్టి..నా మాటలకు మద్యలోనే ఒక అడ్డతెరవేసి.. నా మాటల తర్వాత తను ఏమి చెప్పాలో వాటిని ఆలోచిస్తూ..ఒక ధారంలా వాటిని గుదిగుచ్చుకుంటున్నాడు అతని మదిలో..! ఇలా అతనొక్కడే కాదు మనలో చాలా మంది ఇలానే చేస్తూ వుంటాము.. వింటున్నట్లుగా తల ఊపుతుంటాము కాని బుర్రలోకి అవి ఎక్కించం...తర్వాత ఏమి మాట్లాడాలో అని తమలో తాము మాటలను పొందుపొర్చుకుంటూ వుంటాము...! ఆ విషయం నాకర్థమయ్యి.. చెప్పవలసిన విషయం ఆపేశాను. కొన్ని రోజుల తర్వాత  సమయం సందర్భం వచ్చినప్పుడు ఒకటి.. రెండు సార్లు ఇలానే చెప్పాలని ప్రయత్నించినా... మళ్ళీ అదే విదంగ వింటున్నట్టుగా తల ఊపుతున్నాడే గాని...బుర్రకు ఎక్కట్లేదు..  ఇక నేను పూర్తిగా చెప్పడం మానుకున్నాను.

  ఒక రోజున మా దర్శకుడితో  " ఏంటి సార్! వస్తూ వస్తూ ఒక శల్యుడిని వెంట తెచ్చుకున్నారు "  అని అడిగాను నేను..దానికి ఆయన చిరునవ్వే సమదానం.

  నేను ఖాలీగా కనపడినప్పుడల్లా తన బాస్ గురించి మాట్లాడడం మొదలెట్టాడు..చివరకు ఒక రోజున.." చూడు బాబు..! ఒక రోజు..రెండు రోజులు అంటే పర్లేదు..రోజూ అవే మాటలేనా..? ఆ మనిషి గురించి తెలిసిందె..ఇక రోజు పదే పదే కొత్తగా మాట్లాడుకోవడానికి ఏముంటాయి..?  పోనీ.. నీకు ఇష్టం లేని పని ఎందుకు చేయడం... మానేయచ్చుగా..? ఎందుకంత కష్టంగా పని చేయడం..? ఒక విషయం చెబుతున్నా గుర్తు పెట్టుకో..ఒక రోజు రెండు రోజులు మాట్లాడావంటే పర్లేదు గాని ప్రతిరోజు ఒకే మనిషి గురించి పదే పదే మాట్లాడుతున్నావంటే బహుశ నీలోనే ఏదో లోపం ఉన్నట్లే " అన్నాను..ఆ తర్వాత ప్రాజెక్ట్ ఒక పదిహేను రోజుల్లో పూర్తవతుందనగా ... లోలోపల రగులుతున్న వ్యతిరేకత భావం ఒక రోజు ఏవో చిన్న విషయానికి బయట పడి మాట మాట పెరిగి గొడవ పడి ప్రాజెక్ట్ నుండి బయటకు వెళ్ళాడు.

                                                         గీతంజలి - 2

     విశ్రాంతి సమయం వరకు కథానాయకి గీతాంజలి సంఘటనలతో కథాగమనమంతా నడిపి. తర్వాత కథానాయకకి కాన్సర్ ఉందన్నవిషయం ఒక షాక్‌లా తెలియపరచి అక్కడ నుండి కథానాయకి.. కథానాయుకల చిలిపి సంఘటనలతో మల్లి కథనం మొదలెడతాడు.
   గీతను కలవడానికి వాళ్ళ ఇంటికే వస్తాడు ప్రకాష్.. " నీకు కంజేనటల్ హార్ట్  అంటే ఏమిటొ తెలుసా " అడుగుతాడు
" ఊహ " తెలియదంటు తల ఊపుతుంది..గీత
వెంటనే గీత చెల్లెల్లు అందుకొని ఆ గుండెజబ్బు సమస్య గురించి,వాటి సాదకభాదలన్ని వివరిస్తారు చాలా సులువుగా..! చెప్పే విదానం చూడగానే హీరోకి,మనకు అర్థమవుతుంది వారికి ఆ సమస్య మీద ఎప్పటినుండొ అవగాహన వుంది..ఆ సమస్య బాదలకు వారు బాగ అలవాటుపడి పడ్డారని.
 " ఇవన్ని తెలిసి ఇలా వుండగలిగావా..? "  ప్రకాష ప్రశ్న.
" చూడు నీవు చచ్చిపోతావు..ఈ చిత్ర చచ్చిపోతుంది.. ఆ శారదుందే అది చచ్చిపోతుంది..పళ్ళు ఇకిలిస్తుందే చంటిదీ ఇదీ చచ్చిపోతుంది..ఈ చెట్లు..ఆ తీగా .. నేను చచ్చిపోతాను..కాకపోతె నాలుగురోజులు ముందు చచ్చిపోతాను .. అంతె నాకు రేపు గురించి బెంగ లేదు..ఈ రోజే నాకు ముఖ్యం..నేను ఇలాగే వుంటాను "  అంటూ బొలెడు చెప్పుకొస్తుంది గీతాంజలి..
  ఒక జీవిత సత్యాన్ని గీతాంజలి పాత్ర ద్వార చెప్పించాడు దర్శకుడు..నిజమే కదా..!! వాళ్ళిద్దరికి మరణం పలాన సమయంలో తధ్యం అని తెలుసు..కాబట్టి ప్రతిరోజు..ప్రతి నిమిషం.. ప్రతి క్షణాన్ని అనుభవిస్తూ గడపవచ్చు. మనకు మరణం ఎప్పుడో తెలియదు కాని ఆశాదృక్పదంతో జీవనం సాగిస్తూ వుంటాము..  ఇప్పుడు జీవిగా వున్న మనిషి బయటకెళ్ళగానే ఏ ప్రమాదమో జరవచ్చు..లేద మరేదయనా ప్రాణం పోయే సంఘటన జరిగి విగతజీవిగా మారొచ్చు..అంటే జీవితం మీద కేవలం " ఆశ " మాత్రమే వుంటుంది..కాని ప్రాణం మీద భరోసా వుండదు. మరి వారికి భవిష్యత్త్ మీద ఆశ లేదు కాని ప్రస్తుత జీవనం మీద భరోసా వుంటుంది.
  గీతాంజలి మాటలతో ప్రకాష్‌లో కూడ అంతర్మధనం జరుగుతుంది. .’తను ఇన్నాళ్ళు ప్రపంచమంత తలక్రిందులైనట్లు, అసలు ప్రస్తుత జీవితమే లేనట్లు,ఏదో కోల్పోయిన వాడిలాగ ఒక శాలువ కప్పుకొని పుట్టలెమ్మడి, చెట్టులెమ్మడి తిరుగుతూ నాకు నేను నామీదే " జాలి " చూపించుకుంటూ బ్రతికాను.. అదెంత అవివేకమో.. ? జరుగుతున్న క్షణాన్ని అనుభవించకుండా ఎప్పుడో రాబోయే మరణం గురించి చింతిస్తూ ప్రస్తుత జీవితాన్ని నరకం చేసుకోవడం ఎంత వరకు సబబు..? "  తనలో తానే ఆత్మపరిశీలన చేసుకొని...ఒక జీవిత సత్యాన్ని కనుగొన్న మనిషిలా..మార్పు చెందే సన్నివేశంలో మార్పుకు గుర్తుగా ప్రకాష్ తాగుతున్న సిగిరెట్‌ని విసిరిగొట్టి గట్టిగ శ్వాస తీసుకొని ముందుకు పరిగెడతాడు.. ఆ పరుగులో అంతవరకున్న నైరాశ్యం..దిగులు..వీటి నుండి బయటకొస్తూ జీవితం జీవించడానికన్నట్లుగా ఆత్మవిశ్వాసం తొణికిసలాడుతుంది...  ఎటువంటి డైలాగ్స్ కూడ వుండవు కాని కేవలం దృశ్యపరంగా మనకు తెలిసిపోతుంది ఆ భావన.
   ఇక్కడ నుండి చిలిపి సంఘటనల సన్నివేశాలతో సినిమాని నడుపుతాడు దర్శకుడు.. ప్రకాష్ ప్రేమంటూ చేసే చిన్న చిన్న చిలిపి తగాదాలు..గీత ఒప్పుకొనే సన్నివేశం.. తర్వాతొచ్చే సన్నివేశంలో గీత ప్రకాష్‌ని అడుగుతుంది " నీవు చెప్పింది నిజమేనా..?
  " ఐ లవ్ యు "
" ఏ ..? "
" ఎందుకో తెలీదు..కాని నిజమని మాత్రం తెలుసు.."
 " ఎలా..? " గీత ప్రశ్న.. దానికి సమాదానంగా ప్రకాష్ గీత కుడి చేతిని తీసుకొని తన గుండె మీదుంచుకొని
" గుండె బద్దలయ్యేలా కొట్టుకొంటుంది "
" నాక్కూడ " గీతంటుంది
" నిజంగా..? "  అందుకు గీత ప్రకాష్ తలను తన గుండెల మీదుంచుకొని  " ఓం నమహః నయన శృతులకు "  అంటూ పాట ద్వార హృదయ స్పందనలు తెలియచేసె సన్నివేశం..!
 ఇక్కడ ఒక విషయం గమనిస్తే..అప్పటి వరకొచ్చిన తెలుగు సినిమాలలో కాని..లేక తమిళ డబ్బింగ్ సినిమాలలో కాని " ప్రేమ " భావానికి రకరకాల నిర్వచనాలు చెప్పేవారు..వాటిల్లో చాలా వరకు మేలో డ్రమటిక్ భావాలు, మరి కొన్నయితే బరించలేనంతగా సెంటిమెంట్‌ పండిస్తూ ఉండేవి..! అసలు ప్రేమకు " పలాన " అంటూ ఎవరైనా నిర్వచనం చెప్పగలరా..?  ప్రేమకు ఇదే సార్వజనీయమైన భావమని ఇంతవరకు ఎవరూ చెప్పలేదు..చెప్పలేరు కూడ..! అందుకే దర్శకుడు ఇక్కడ ప్రకాష్ నోట " ఎందుకో తెలీదు..కాని నిజమని తెలుస "ని చెప్పించాడు..నిజమే కదా ..!!  అది ’పలాన ’ అని ఒక భావాన్ని ఎలా చెప్పగలం..? కాని మదిలో వున్న భావం మాత్రం నిజమని మాత్రమే చెప్పగలం..!

   ఇక గీత తనకు గుండెలో నొప్పంటూ ప్రకాష్‌ని తనింటికి పిలిపించుకున్న సమయంలో వారిద్దరి మద్యన జరిగే సంభాషణలు మనసున్న మనుషులని కదిలించక మానవు..!! " ఏంటి ఏమయింది..? గుండెలో నొప్పిగా ఉందా..? నాన్నగారితో చెప్పనా..? " ప్రకాష్ ప్రశ్నలకు  " అదెప్పుడు వుండేదే..కానీ ఈ రొజు ఎందుకో నీతోనే ఉండాలనుంది "  అంటుంది గీత.
 " నా కోసం ఒక పనిచేస్తావా..? "
 "............ "
" నన్ను నీ ఒడిలో పడుకోనిస్తావా..? "  ఇద్దరు అప్పుడప్పుడే మానసికంగా దగ్గరవుతున్న క్షణాల్లో వచ్చే అభ్యర్థనలవి.
  ఈ మాటలన్ని దేనిని సూచిస్తాయి..? రేపో మాపో చనిపోయే ఇద్దరు మనుషులు బ్రతికున్న రోజులని మరిచిపోని మధుర క్షణాలుగా మలుచుకోవడానికి పడే తాపత్రయంలా అనిపిస్తుంది..!! జరుగుతున్న ప్రతి నిమిషాన్ని..క్షణాన్నిఇద్దరు తమ కౌగిలింత స్పర్శలతో సంపూర్ణంగా త్యాధాత్మికత చెందుతున్నట్లుగా కనపడుతుంది.
" నేను నీకు నచ్చానా..? " గీత ప్రశ్న
" చాలా "
" రేపు నేను చచ్చిపోతే..? "
" రేపు గురించి నాకు బెంగ లేదు..! ఈ రోజే నాకు ముఖ్యం ఓ అమ్మాయి నాతో చెప్పిందీ "
ఇక్కడ కొన్ని డైలాగ్స్ కట్ చేసినట్లు అప్పట్లో కొందరి ద్వారా విన్నాను..మరెంతవరకు అవి నిజమో కాని..ఆ కట్ చేసిన మాటలు......
 " రేపు నేను చచ్చిపోతే నా కోసం దిగులుతో బాద పడుతూ బతుకుతావా..? "
 "....."
" మరో పెళ్ళి చేసుకోవా..? "
"........ "
" కాని నేను చచ్చిపోయాక నా కోసం నీవు కుళ్ళి కుళ్ళి ఏడవాలి, ప్రతి క్షణం నన్ను తలుచుకొని తలుచుకొని బాదపడాలి "  కోరుతుందట..గీత. ఇలా ఇంకా రెండు మూడు డైలాగ్స్ ఉన్నాయి..నాకు గుర్తు లేదు గాని...
 ఎవరన్న సరే మామూలుగా మనుషులు చనిపోయిన తర్వాత ఓ రెండు రోజులు తమకు కావాలసిన వాళ్ళు ఏడుస్తారు..తర్వాత రోజులు గడిచే కొద్ది మెల్లి మెల్లిగా మరిచిపోయి రోజువారి ధినచర్యల్లో మునిగిపోతారు..అది సర్వసాదారణం..కాని చనిపోయిన వారి గురించి జీవితాంతం ఏడవరు..పదే పదే గుర్తు చేసుకుంటూ మదనపడరు..! మిగతా ప్రపంచం కూడ ఆలోచించదు. అసలు అంతవరుకు బ్రతికున్న మనిషి యెక్క ఉనికి కూడ లేనంతాగా ప్రవర్తిస్తుంది ప్రపంచం..ఆ చనిపోయిన వారి ఉనికి లేనంత మాత్రాన ఈ ప్రపంచం ఏమి ఆగిపోదు..ఎవరూ ఏమి నష్టపోరు..మరి..ప్రతి క్షణం తమ ఉనికి గురించి.. ఆస్థిత్వం గురించి పదే పదే తలుచుకునేలా చేయడం ఎలా..? ఆ భావన మరణానికి సిద్దంగా వున్న మనుషుల మనసులో మెదులుతుంది..ఆ భావనను భరించడం కష్టం..దాని పర్యవసానమే ఇక్కడి గీత మాటల్లోని ఆంతర్యం అనుకుంటాను.
  మరీ ఇంత లోతైన మాటలను ప్రేక్షకులు జీర్ణించుకోవడం చాలా కష్టం అన్న ఉద్దేశంతో ఈ డైలాగ్స్‌ని నిర్మాత..మిగతా యూనిట్ సబ్యులు పట్టు బట్టి బలవంతంగా కట్ చేయించారట దర్శకుడు చేత..! ఇదెంత వరకు నిజమో మరి..?
  ఈ భావన నుండి వచ్చే పరావర్తన తరంగాలే తర్వాతొచ్చే సన్నివేశంలో కనపడుతుంది.. అర్థరాత్రి సమయం తండ్రి నిద్రపోతున్న గది తలుపుల వద్ద నించొని " నాన్నా " పిలుస్తుంది గీత
" ఎవర్రా అది అర్థరాత్రప్పుడు "
" గీత " సమాదానం...! ఇలా సాగే సంభాషణల్లొ గీత తండ్రిని అడుగుతుంది.." నాన్నా..!  నేనెందుకు చావాలీ..? నేనేమి తప్పు చేశాను నాన్న..? నాన్న నేను చావ కూడదు నాన్న..! ప్లీజ్..నేను సంతోషంగా వుండాలి. ఇంకా కొంత కాలం బతకాలి నాన్న "  తండ్రిని వేడుకొంటుంది. అంతవరకు ప్రస్తుతం జరుగుతున్న ప్రతి క్షణం..ఈ రోజే మాత్రమే నాకు ముఖ్యం అనుకున్న మనిషి  ఇప్పుడు అకస్మాత్‌గా " నేను చావ కూడదు..బ్రతకాలి " అని కోరుకుంటుంది..అందుకు కారణం తనకంటూ ఒక మనిషి దొరకడం..ఆ మనిషి పరిష్వంగనలో సాంత్వన పొందడం..! ప్రేమను అనుభవించడం..!  అవన్ని తాత్కాలికమేనా..? కొన్ని రోజులేనా..? తనకు మిగతా వారిలా జీవితాంతం వాటిని పొందే అవకాశమే లేదా..? ఈ ఆలోచనల మద్యన కొట్టుమిట్టులాడతుండే పర్వంలో తండ్రిని ప్రశ్నిస్తుంది..! తనింకా కొద్ది కాలం బతకాలని అప్పటివరకు అనిపించలేదు..కాని తనకంటూ ఒక మనిషి తోడు దొరకడం మూలాన ఆ ప్రేమను..సాంత్వనను ఇంకా కావాలనే తపన..! తన చుట్టూ వున్న తన వాళ్ళ కోసం బతకాలని అనుకోదు..చూశారా..? అందరు రక్త సంబంధీకులే కాని.. ఒక పరాయి మనిషి తనవాడు అనుకోగానే బతకాలనే తపన.. అదే ప్రకృతి లక్షణం..!

      గీత  " ఏదయినా చేయండి " అని తండ్రినే అడిగినా..ఒక బ్రహ్మ దేవుడిని అడిగినట్లుంటుంది..! పురాణాల ప్రకారం జీవి పుట్టుకకు..జన్మలకు కారణం బ్రహ్మే కదా..?? తండ్రి ఆ స్థానంలో ఉన్నట్లే లెక్క..!  పుట్టుకకు కారణమ్యుండచ్చు కాని..చావునాపే శక్తి లేని అశక్తుడే( డాక్టర్ )తండ్రి.
     చివర్లో ప్రకాష్ జీవితం కూడ తనలాంటిదే అని తెలిసినప్పుడు గీతా తట్టుకోలేదు..ప్రకాష్ పదే పదే " ఏ " అని అడిగినప్పుడు  " నా ప్రాణం కంటే నీవు నాకు ముఖ్యం..! ఎందుకంటే నీవు నా ప్రాణంకంటే ముఖ్యమ " ని బయటపడుతుంది.

   చివరకు సినిమాని " ఇంకెన్నాళ్ళు బ్రతుకుతారో తెలియదు..కాని బతికినన్నాళ్ళు సంతోషంగా బతుకుతారు " సుఖాంతాన్ని ఇస్తాడు దర్శకుడు..! నిజంగా ఇక్కడ జీవిత సత్యాన్ని తెలిపినట్లుండదు..? ఎవరు ఎన్నాళ్ళు బతికినా కోరుకొనేది సుఖంగా బతకడమే కదా..? అది కొన్నాళ్ళయినా.. కొన్ని సంవత్సరాలయినా..!!

   ఈ సినిమా కథను రెండు వ్యాక్యాలలో చెప్పాలంటే.. "  విభిన్న మనస్థత్వ గల ఇద్దరు రోగిష్టుల మధ్యన సాగే ప్రేమ కథ " కాని సినిమాసాంతం ఎంత గొప్పగా చిత్రీకరించారు..! కొన్ని రోజుల పాటు మనల్ను వెంటాడేలా లేదూ..? కథలోని పాత్రలు..సన్నివేశాలు అన్నిటిని మనం ఆశ్వాదిస్తాం.. అనుభూతి చెందుతాం కారణం..మన జీవితానికి దగ్గరగా ఉండడం మూలాన అనుకుంటా..!!
   ఈ సినిమా ఇంత అద్భుతంగా రావడానికి కారణం ముగ్గురే ముగ్గురు..వాళ్ళు.." మణిరత్నం, పి.సి.శ్రీరామ్, ఇళయరాజ " తమ ప్రతిభతో ప్రాణం పోసారు ఈ చిత్రానికి..
   దర్శకుడు గొప్పదనం గురించి నేనిప్పుడు ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు ..వాటి జోలికి కూడ పోను గాని.. సన్నివేశాలను అల్లుకోవడంలో దర్శకుడు చూపిన నేర్పును గమనిస్తే.. సినిమా ప్రారంభంలో హీరో ఇంట్రడక్షన్‌తో హీరో తత్వం చెప్పేసి..తర్వాత హీరోయిన్‌తో చిన్న చిన్న చిలిపి సంఘటనలతో సినిమా మొదటిభాగం నడిపి విశ్రాంతి సమయంలో హీరోయిన్‌కున్న కాన్సర్ విషయం చెబుతారు.. కాని హీరో తనకు ఆ కాన్సర్ వుందన్న విషయం హీరోయిన్‌తో చెప్పడు చెబితే ఇక సినిమా అయిపోయినట్లే..! డాక్టరయిన హీరోయిన్ తండ్రితో ఒక పేషంట్ విషయాలు మరొకరికి చెప్పము అన్న మాట చెప్పించి రెండవ భాగమంతా సినిమా నడిపేశారు. ఒక పక్క విషయాన్నిచెబుతూ..చిలిపితనాన్ని జోడించి..సహజంగా ఇళ్ళల్లో జరిగే సంఘటనలాగే సాగిపోతూ వుంటుంది ఉదా: డైనింగ్ హాలులో హీరోయిన్ తండ్రితో సహా అందరూ భోజనాలు చేస్తున్న సన్నివేశంలొ టెలీఫోన్ మ్రోగుతుంది. గీత చివరి చెల్లెలు " నేను తీసుకుంటా..నేను తీసుకుంటా " అని పరిగెత్తడం..! వాస్తవంగా అలాంటివి చిన్న పిల్లలు వున్న ఇళ్ళల్లో జరుగుతూ వుంటాయి ఫోన్ మోగంగానే నేనంటు నేను అని ఫోన్ తీయడానికి పోటీ పడి పరిగెత్తుతారు..!  అవతలి వైపు ప్రకాష్ అని తెలియగానే  " గీతక్కా... నీకే ఫోన్ " చెప్పడం.. గీతా తన సహజధోరణిలో " ఎవరో ఏమిటో అడుగు " మనడం. అటువైపునుండి  " ఏమి లేదు పెళ్ళి చేసుకుందామని చెప్పింది..ఎప్పుడు ఎలా అని అడగాలి..! కొంచం అడిగి చెబుతావా..? " మాటలతో ఇంట్లో వారకందరికీ తెలిసేలా.. హీరో చెప్పే భావన..అలానే చూస్తున్న ప్రేక్షకులకు వారికి  " అయ్యో.. దొరికిపోయిందే " అనే ఒక తమాషయినా ఫీలింగ్. ఇలా అన్నీ ఒకే సన్నివేశంలో కుదిరేలా అల్లుకోవడం మణిరత్నం దర్శకత్వ ప్రతిభలో వుంది. ఇక చిన్న పిల్లల హావా భావాలు, వారి ప్రవర్తనను.. చాలా సహజంగా కరెక్ట్‌గా పోట్రేట్ చేయగల సామర్థ్యం ఒక్క మణిరత్నంకే వున్నదేమొ అనిపిస్తుంది. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే చాలానే వున్నాయి..

   సినిమాటోగ్రఫి..పి.సి.శ్రీరామ్...! ఘర్షణ (తమిళ్ : అగ్ని నక్షత్రం), మౌనరాగం, నాయకుడు సినిమాల చూసిన వారికి పి.సి గురించి చెప్పనవసరంలేదు..!   అప్పటి వరకు అటు తమిళ్‌లో కాని..తెలుగులోకాని ఎక్కువగా ఫ్లాట్ లైటింగ్‌తో చేసిన సినిమాలు వస్తూవుండేవి..ఈయన రాకతో వాటి తీరే మారింది. ఎక్కువగా వెలుగునీడలను సృష్టించి చాలా ప్రతిభావంతంగా చిత్రీకరించే తత్వం వున్న సినిమాటోగ్రాఫర్ పి.సి. ఇప్పటి కాలానికి మారిన సాంకేతికతో పోలిస్తే గీతాంజలి సినిమాటోగ్రఫి పెద్దగా అనిపించకపోవచ్చు గాని..! ఆ సినిమా కాలానికి అదొక గొప్ప కాంట్రాస్ట్ లైటింగ్...! కథానుగుణంగా ఆ సన్నివేశానికి కావలసిన గాఢత కనపడేలా వెలుగు నీడలను సృష్టించడంలో దిట్ట పి.సి.శ్రీరామ్. బహుశ మణిరత్నం తన సినిమాలలో ఒకటికన్న ఎక్కువ సినిమాలకు ఒకే సినిమాటోగ్రఫర్‌తో పనిచేసింది పి.సి.శ్రీరామ్‌తో అనుకుంటాను.  సంతోష్ శివన్, పి.సి.శ్రీరామ్, మధు అంబట్, రాజీవ్ మీనన్, సరోజ్ చంద్ర పాడె, రవి యాదవ్.. వీళ్ళంత సమకాలికులు అప్పట్లో..

  సంగీతం: లయరాజ ..ఇళయరాజ గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే..సినిమా పాటలు..నేపథ్య సంగీతం వేటికవే గొప్పగా చేసారు రాజ గారు.. అప్పట్లో పియానో సంగీతం మన తెలుగు సినిమాలలో వుండేది కాదు..! నేను ఆంగ్ల సినిమాలలో నేపథ్య సంగీతంగా పియానోని వాడినప్పుడల్లా చాలాసార్లు అనుకునే వాడిని.. పియానో సంగీతాన్ని మన వాళ్ళు ఎందుకు నేపథ్య సంగీతంలో వాడుకోరు..అని..! కాని గీతాంజలి సినిమాలో చాలా చోట్ల పియానో వాడారు ముఖ్యంగా హీరో ఊటిలో దిగి కారులో గెస్ట్‌హౌస్‌కి వచ్చే సంధర్భంలో తెల్లటి నురగల్లాంటి మబ్బుల మద్యన కొండాకోనల రోడ్‌లో కారు ప్రయాణం..అక్కడ వాడిన పియానో సంగీతం.. చూస్తున్న ప్రేక్షకులకు కూడ ఆ కారుతో  తెలుపు..బూడద రంగు కలయకలతో కూడిన మబ్బుల మద్యన ప్రయాణిస్తున్నట్లే అనిభూతినిస్తుంది.

  సంగీతం గురించి మాట్లాడుతూ..ఇక ఈయన గురించి చెప్పకుండా మానేస్తే మాత్రం ఈ సినిమాకు పరిపూర్ణత చేకూరనట్లే అవుతుంది...ఆయన ఎవరో కాదు..! తెనుగు పదాలను ఆలవోకగా తన కలంలో జాలువారేలా రాసే.." వేటూరి ", ఈ సినిమా కథని పాటలలో కూడ ప్రతిఫలించేలా వ్రాశారు.
 " మా ఊపిరి నిప్పుల వుప్పెన..మా ఊహలు కత్తుల వంతెన మా దెబ్బకు దిక్కులు పిక్కుటెల్లి పోయే.." యువతలో వున్న ఆవేశాన్ని..ఆలోచనలను తెలియచేస్తారు.
" నడిరేయే సూర్య దర్శనం..రగిలింది వయసు ఇంధనం.."  ఈ పదబందాలు..ఎవరు రాయగలరు..!!
 కథానాయుకుడుకున్న అనారోగ్యం తెలిసాక
   " ఆమని పాడవే హాయిగా..అంటూ.. తరాల నా కథ క్షణాలదే కదా..అని హీరో ఆస్థిత్వాన్ని తాత్వికంగా చెబుతాడు..!
    మరో ప్రపంచమే మరింత చేరువయి నివాళి కోరినా ఉగాది వేళలో గతించి పోనీ గాథ నేననీ.." కథానాయుకుని ఆవేదన ప్రతిపలిస్తాడు..
ఇక కథానాయకి .." జల్లంత కవ్వింత కావాలిలే..ఒళ్ళింత తుళ్ళింత కావాలిలే.." పాటలో.. ఏకంగా వానదేవునికి కళ్ళాపి చల్లే పని..వాయుదేవునికి ముగ్గేసే పని అప్పగిస్తాడు మన వేటూరి..! అలా దేవుళ్ళకే పనులప్పగించే సాహసం ఎవరు చేస్తారు..!!
  " సూరీడే ఒదిగి..ఒదిగి జాబిల్లిని ఒడిని అడిగే వేళ... ముద్దుల సద్దుకే నిదుర లేచే ప్రణయ గీతికి ఓం.."  ఎంత అద్భుతమైన తాత్విక శృంగార భావ ప్రకటన ..ఇది..!!  శిల్పం..వస్తువు వేరయినా..ఇదే శైలిని కొంత మంది గీత రచయతలు అనుసరించారని విన్నాను.
 ఇక కథానాయకి మరణానికి చేరువయిందన్న సంగతి తెలిసాక..కథానాయుకుడు పాడే పాటలో.." ఓ పాప లాలీ..జన్మకే లాలీ.. ప్రేమకే లాలి " తన ప్రియ సఖికి వీడ్కోలు పలుకుతూ.. చుట్టూ వున్న ప్రకృతిని సైతం తన నెచ్చెలికి అనుకూలంగా మసలమని లాలిపాట ద్వార కోరుతాడు.
 " నా జోలలా లీలగా తాకాలని గాలినే కోరనా జాలిగా "
  ఈ సినిమాకు గీత రచయతగా వేటూరిని ఎన్నుకొని..సన్నివేశం వివరించి " కాస్త సున్నితమైన భావాలతో కూడిన పాటలు కావాలని " మణిరత్నం అడిగారట..! వెనువెంటనే ఒక అరగంటలో పాట రాసి ఇచ్చాడట..!..ఆ పాటను ఆంగ్లంలో తర్జమా చేయించుకొని విని.. మిగతా పాటలు విననవసరం లేదని చెప్పి..మొత్తం వేటూరితోనే రాయించారు. వేటూరి ఏమి వ్రాసిన వినకుండానే స్వీకరించేవారట..మణిరత్నం.. మరో విషయం కూడ వున్నదిక్కడ..ఆ తర్వాత మణిరత్నం ఏ తమిళ్ సినిమా చేసినా ఆ సినిమా తెలుగులో డబ్ చేయాలనె ఉద్దేశం ఉన్నట్లయితే ముందుగా వేటూరి గారితోనే తెలుగులో పాటలు రాయించి తర్వత తమిళ్‌ పాటలో ఆ భావం స్పరించేలా చేసుకునేవారట.. అంతలా ఆయన ఆస్థాన గీత రచయతయిపోయారు వేటూరి. నా మటుకు గీతరచయతల్లో వేటూరికే అగ్రతాంబూలం ఇస్తాను..శాస్త్రి అయినా..ఆత్రేయ అయినా..ఆరుద్రయినా..సినారే అయినా..సరే... వేటూరి తర్వాతే.. వారి స్థానాలు.

 చివర్లో..నటీనటుల నటన గురించి మాట్లాడుకుంటే...! నాగార్జున... దర్శకుడు ఎలా ఉండమంటే అలా ఉన్నాడు ఈ సినిమాలో..ఈ కథకు పూర్తిగా నప్పాడు ఆహర్య పరంగా..! నటన పరంగాను కూడ.! ఇక గీతాంజలి పాత్రధారిని.." గిరిజ " అసలు ఆమెకు మొదటి సినిమా అంటే ఎవరూ నమ్మలేనంతగా నటించింది..ఇంకా చెప్పాలంటే ఆ పాత్రలాగ ఆ అమ్మాయే వుందేమొ ఆనిపించేలా నటించింది.  నటనలో ఎక్కడా కృత్రిమం కనపడదు. ఓవర్ యాక్షన్ లేదు..! మిగతా వారంతా ఎవరి పరిధిలో వారు చేశారు.

About this blog

నాకే ఏమి తెలీయదు.

Followers



మాలిక: Telugu Blogs