గీతాంజలి
 ఇరువై రెండేళ్ళ క్రితం సంఘటన....
      రెండో ఆట సినిమా వదలినట్లున్నారు బయట రోడ్ మీద జనాల సందడి వినపడుతున్నది. ఇంతలో మా ఇంటి డోర్ బెల్ మ్రోగడంతో నేను మేడ మీద నుండి కిందకు వెళ్లి తలుపు తీయంగానే బయటనుంచి వస్తున్న మా అమ్మ  " ఏమి సినిమారా అది ఒక మాట సరిగ్గాలేదు,పాటలన్నీ ఏడుపుగొట్టు పాటలే, కథ లేదు చూస్తే ఇద్దరు రోగిష్టులే.... చనిపోతారట !! ఏమన్న సినిమానా..? ఊరికే అరుపులు..కేకలు తప్ప "  అంటూ సణుగుడు మొదలెట్టింది. మా నాన్న కూడ ఏదో చెప్పాలనుకుంటున్నాడు గాని చెప్పలేకపోతున్నాడు. నేను మొదటి రోజే చూసి సినిమా సూపర్ , చాలా బాగుందని  అందరికీ ఊదరగొట్టేశాను. నా మాటలు విని మా అమ్మనాన్న ఇద్దరు సెకెండ్‌షో సినిమాకి వెళ్ళి వస్తున్నారు. పాపం మా నాన్నకు కూడ నచ్చలేనట్లుంది కాని అక్కినేని నాగేశ్వరరావు అభిమాని. ఆ అభిమానం నోరు మెదపనీయట్లేదు ఆయన్ని. నాకు ఏమి చెప్పాలో అర్థం కాలేదు...అంత మంచి సినిమా వీళ్ళకు నచ్చకపోవడమేంటి అని తల బద్దలుకొట్టుకొన్నా..!!

   ప్చ్..! వీళ్ళకు బ్లాక్ & వైట్ కాలం నాటి అర్థం పర్థం లేని త్యాగాల సినిమాలు, సంసారం ఒక చదరంగం, ఆడదే ఆదారం లాంటి సినిమాలు చూసి చూసి సినిమా కథ ముప్పైమలుపులు తిరిగి, పెద్ద ట్యాంకంత నీళ్ళు కంటిలో కారిస్తే గాని సినిమా చూసినట్లునపించదు. అదేమి ఆనందమో గాని మరీ డబ్బులిచ్చి సినిమాకు వెళ్ళి ఏడుస్తారు. బహుశ అక్కడే ఆగిపోయినట్లున్నాయి వీళ్ళ మెదళ్ళు అని అనుకున్నా..!! అంతకంటే ఎక్కువ ఆలోచించలేరేమో...?? కొంపదీయకుండా వీళ్ళ వయసులో వున్నవారికి  అలానే వుంటాయేమో ఆలోచనలు, నేను యవ్వనదశలో ఉన్నాను కాబట్టి నాకు నచ్చింది బహుశ నేను కూడ వాళ్ళ వయసులొ ఉండుంటే వారిలాగనే ఆలొచించేవాడినా..? అలాగే వుంటాయా నా మాటలు...నా ఆలోచనలు !? కాసేపు గింజుకున్నా నాలో నేను. ఏమో నాకు కూడ వారి వయసుకు చేరాక తెలుస్తుందిలే అప్పడెలా వుంటాయో ఆ ఆలోచనలు అని సరిపెట్టుకున్నాను.

      గీతాంజలి సినిమా చూసొచ్చిన రోజున రాత్రంత నిద్ర లేదు, మా ఇంటిపైన మంచమేసి వెల్లికల పండుకొని తలను ఆకాశంకేసి చూస్తూ ఆ సినిమా గురించే ఆలోచిస్తూ వుండిపోయాను. సినిమాలో ఒక విలన్ లేడు పెద్ద పెద్ద ఫైట్స్ లేవు, పది ఇరవై మలుపులు లేవు ఏడుపు పెడబొబ్బలు లేవు, చాంతాడంతా డైలాగ్స్ లేవు... కాని సినిమాసాంతం ఒక అద్భుత దృశ్యకావ్యంలా వుంది. సినిమాను ఇలా కూడ తీయొచ్చు అని చూపించాడు మణిరత్నం గారు. అప్పటికి తెలుగు సినిమా పరిస్థితి అంతా బ్రేక్‌డాన్స్‌లతో, చిత్రవిచిత్రమైన మెషిన్ గన్స్ ఫైటింగ్స్‌తో గందరగోళంగా తెరనిండా రక్తంతో నిండిపోయి వుండేది. ఇక హీరోల అగచాట్లయితె చెప్పనవసరం లేదు ముంబాయి, బెంగళూర్, హైదరాబాద్ నగరాల రోడ్స్‌మీద కింద మీద పడి చేసే బ్రేక్‌ డ్యాన్స్‌లతో హీరోల వీపులు పగిలి రక్తసిక్తమైతే అదొక గొప్ప సినిమా అనేంత స్థాయికి వచ్చారు. అలాంటి సమయంలో వచ్చిన సినిమా గీతాంజలి.
     సినిమా ప్రారంభమే ఇంగ్లీష్ పేర్లతో మొదలవుతుంది  వెనువెంటనే మృదువైన ఆలాపన.. తర్వాత " ఐ లవ్ యూ " పదం కొనసాగింపుతో మనకు అర్థమవుతుంది ఒక మంచి దృశ్యకావ్యమే చూడబోతున్నామని. ఇంగ్లీష్ టైటిల్స్ ముగయగానే యూనవర్శిటీ డిగ్రీ ప్రదానం చేసే సభతో సీన్ మొదలవుతుంది.. " ఒక యువభారతం ఉదయించింది. పురోగిస్తున్న భారతం ఉదయించింది, వైఙ్ఞానిక భారతం ఉదయించింది..అన్నిటికన్న కాలవం విలువ తెలిసిన యువభారతం ఉదయించింది " ప్రవచనాలతో జానకిగారి ప్రసంగం సీన్ వెనువెంటనే డిగ్రీ తీసుకోవాల్సిన హీరో " పదరా తొందరగా ఇప్పటికే స్టార్ట్ అయ్యుంటుంది " ఆలశ్యంగా వస్తున్న హీరో ఇంట్రడక్షన్.. సీన్, అంటే మనం బహిరంగంగా బయట ప్రపంచంలో చెప్పుకునే ప్రవచనాలు కేవలం మాటలకే.. వాస్తవానికి మనుషుల ప్రవర్తన అలా వుండదు అది వేరుగా వుంటుందని చూపించారు మణిరత్నం, మరోలా కూడ చెప్పుకోవచ్చు ’హీరో క్యారెక్టరైజేషన్ ’ఆ విదంగా వుందన్న సంగతిని ఆ సీన్ ద్వారా చెప్పారనికూడ అనుకోవచ్చు. ఇక్కడే అర్థమవుతుంది ఈ సినిమా మిగతా రెగ్యులర్‌గా వస్తున్న సినిమాలా కాదు అని. కమర్షియల్ సినిమానే అయినా కూసింత వాస్తవానికి దగ్గరగా మన చుట్టు జరిగే సంఘటనలనే చూస్తున్నట్టుగా వుంటుంది. అప్పటి వరకు వచ్చిన సినిమాలలో హీరోలు పేజీలకు పేజీలు వల్లించే ప్రవచనాలు కేవలం తెర వరకు, పుస్తకాల్లో చదువుకునే వరకే పరిమితం..వాస్తవానికి ఆ ప్రవచనాలు పాటించే మనుషులు మన చుట్టూ టార్చ్ లైట్ పెట్టి వెతికినా కనపడరు. దానికి భిన్నంగా మొదటి సీన్‌లో ఇలా వాస్తవానికి దగ్గరగా చిత్రీకరణ చూడగానే మరింత బలపడింది " ఖచ్చితంగా ఒక మంచి సినిమానే చూస్తున్నానని "

       ఇక " జగడ జగడ చేసేస్తాం.......ఎగుడు దిగుడు గగనం మేమేరా పిడుగులం.........మరణం మింగేస్తాం.. మా పిలుపే ఢమరుకం...మా ఊపిరి నిప్పుల ఉప్పెన..మా ఊహలు కత్తుల వత్తెన.." పాటతో అప్పటి యువత ఆవేశాన్ని కథానాయుకుడి కోణం నుండి చూపించారు దర్శకులు..నిజమే ఆ వయసు అటువంటిది ఆ వయసులో దేన్నయినా సరే సాదిస్తాం..అంతా మాదే..మాకేది అసాద్యం కాదు..ఈ ప్రపంచమంతా మాదే..మేమే కింగులం..అన్నంతగా వుంటుంది యువత మనసు.. కాని నిజంగా ఒడిదుడుకులను తట్టుకోవాలసిన తరుణమే వస్తే..!! వారి మానసిక స్థితి ఎలా వుంటుందో..? ఆ తర్వాతి సీన్‌లోనే మనకు స్పష్టపరుస్తారు దర్శకులు....ఆక్సిడెంట్..తర్వాత ఆసుపత్రి.. అక్కడే ప్రకాష్ (హీరో పేరు) స్థితి ఏమిటి అన్నది. అసలు జీవితమంటేనే నా యిష్టం..నా సొంతం.. ముల్లోకాలు ఏకమైనా సరే నేను అనుకొన్నది సాదిస్తాను, నాకు ఎదురే లేదు అనుకొన్న మనిషికి ఒక్క సారిగా ఇంకొన్ని రోజులలో చనిపోతారు అని చెప్పగానే ఎలా వుంటుంది...? ఆ వయసులో అసలు తట్టుకోగలరా..? అప్పటి వరకు మరణం మింగేస్తాం..!! మేమేరా పిడుగులం..!! మా ఊపిరి నిప్పుల ఉప్పెన అనుకున్న మనిషికి ఒక్క సారిగా శరఘ్ఘాతంలా మరణం ఇంకొన్ని రోజులలోనే సంబవం అనగానే మునుపటి ధైర్యం, దేన్నయినా ఎదుర్కొంటాం తత్వం నుండి డీలా పడతాడు. పూర్తిగా నిరాశకు లోనవుతాడు.. దాని పర్యవసానమే ఊటి పయనం.. ఇక్కడ ఒక సీన్ ఉంటుంది లగేజ్ తీసుకొని బయదేరుతున్న దృశ్యంలో ప్రకాష్ తల్లి సుమిత్రతో ఉన్న సంబాషణలు అంతా  " సిల్‌హౌటి " లో వుంటుంది. ముఖాల్లో ఎవరి బావప్రకటనలు కనపడవు నీడల్లో వుంటారు అందరు. ఆ భావానికి తగ్గట్టుగా చిత్రీకరించారు అప్పటి కాలంలో అదో కొత్త ప్రయోగం.


    హీరోయిన్ ప్రవేశం..." ఒళ్ళింత తుళ్ళింత కావాలిలే..ఉరుకులు..పరుగులు " తో తుంటరి కథానాయికి పరిచయం. పాట ముగిసే లోపల ఇంటికి చేరాల్సిన సమయం మించిపోవడం, ఇంట్లోకి వంటిల్లు నుండి ప్రవేశంతో బామ్మను, తర్వాత ఇంటిలోపలి డైనింగ్‌హాలులో అప్పటికే నాస్టాతో సిద్దమైన కథానాయికి నాన్న, చెల్లెల్ల పాత్రలు పరిచయం అవుతాయి. ఇక్కడినుండే కథాగమనం వేగం పుంజుకుంటుంది ఒక్కో సన్నివేశం ద్వార కథానాయకి తత్వాన్ని తెలియచేస్తూ వస్తారు. తర్వాత సన్నివేశంలో ప్రేమలంటూ అమ్మాయిల వెనుక తిరిగే వారిని ఉద్దేశిస్తూ సటైర్‌లాంటి చిత్రీకరణ. అప్పటి కాలంలో కుర్రాళ్ళ పరిస్థితి అలానే ఉండేది..సైకిల్‌మీదో..లేక మోటర్‌బైక్ మీదో ‍అమ్మాయిలను వందడుగుల దూరం నుండి అనుసరిస్తూ " ఫాలో ప్రేమ " కొనసాగించే పద్దతుండేది. ఇప్పుడున్న కాలంలోని కంప్యూటర్ చదువులతో పాటు వచ్చిన ఆడ మగ స్నేహాలు అప్పటి కాలంలో అభివృద్ది చెందలేదు. ఆడ మగల మద్యన ఆమడ దూరముండేది. మగాళ్ళకు " ఫాలో ప్రేమలు " తప్ప మరే దిక్కులేదు.

      ఇక్కడ నుండే గీతాంజలి ప్రవర్తన ఒక ప్రత్యేకంగ కనపడుతుంటుంది, కౌమారదశలో అబ్బాయిల పట్ల అమ్మాయిల్లో వుండాల్సిన సహజమైన కుతూహలం గీతాంజలిలో కనపడదు. ఓర చూపులు, వాలు చూపులు, సిగ్గుపడటాలు ఏవి వుండవు..! వాస్తవంగ ఆ దశలో వున్న ఆడ,మగ ఇద్దరూ తమ ఆపోజిట్ సెక్స్ వ్యక్తుల పట్ల ఆసక్తి, వారి నుండి గుర్తింపును కోరుకుంటారు అది ఆకర్షణ కావచ్చు మరేదయినా కావచ్చు అది సహజం.. అయితే ఇవేవి గీతాంజలి ప్రవర్తనలో ఎక్కడా కనపడవు... పైగా ప్రస్తుత సమాజంలో జరుగుత్న వ్యవహారలకు తాను అతీతమన్నట్లుగా ప్రవర్తిస్తూవుంటుంది.ఎప్పటికప్పటి జీవితాన్నిఅప్పటికి మాత్రమే అన్నట్లు ఆస్వాదిస్తూ వుంటుంది. ఏ విషయాల మీద ప్రత్యేక దృష్టి పెట్టదు, అన్నిటిని చాలా తేలిగ్గా తీసుకుంటూ వుంటుంది. సహజంగా వుండాల్సిన దశ నుండి దూరంగా, ఎవరికి అర్థం కానంత ఎత్తుకు, దశకు చేరారంటే దానికి ఏదో ఒక బలమైన కారణమైనా ఉండాలి లేదా చిన్నప్పటినుండి ప్రతి విషయాన్ని లోతుగా ఆలోచించే మనిషిలా అయినా పెరిగుండాలి..అయితె అలా పెరిగినట్లు దర్శకుడు ఎక్కడా చెప్పడు కాబట్టి ఏదో బలమైన సంఘటనే వుండవచ్చనే ఆలోచన నాకు కలిగింది..నాకే కాదు సాహిత్య పరిచయం, విరివిగా నవలలు చదివే వారికి చాలా సులభంగానే విషయం అర్థమవుతుంది. ఆ బలమైన సంఘటన విశ్రాంతి సమయంలో స్పష్టపరుస్తాడు దర్శకుడు.

     గీతాంజలి పాత్రను మలచడంలో దర్శకుడి ప్రతిభంతా కనపడుతుంది.. ఒక బలమైన కారణం వలన గీతాంజలి ప్రవర్తన, ఆ ప్రవర్తనను తనకు కావాల్సిన విదంగా చాలా తెలివిగా
మలుచాడు..ముఖ్యంగా అప్పటి యువతలో వున్న ప్రేమంటూ అమ్మాయిల వెనుక తిరిగే అర్థంపర్థంలేని ఒక వ్యవహారం మీద గీతాంజలి పాత్ర ద్వార ఒక "సటైర్" వేస్తాడు దర్శకుడు. బామ్మతో కూరగాయల మార్కెట్ వెళ్ళినప్పుడు తన వెనుక పడి తిరిగే ఒక నల్లటి కుర్రాడిని  " నీకు నేను నచ్చానా..? లేచిపోదామా ? "  అడుగుతుంది..ఈ డైలాగులు వినగానే థియేటర్‌లో వున్న పెళ్ళైన స్త్రీలు నుండి  " హా...ఆ " శబ్దాలు,. " కిస్సుక్కున "  పెళ్ళికాని అమ్మాయిల నవ్వులు. నా వెనుక ఎక్కడో ఒక ముసలావిడ " పోయే కాలం దాపురించి " బుగ్గలు నొక్కోవడాలు.. నాకు బలే నవ్వొచ్చింది..నిజమే అప్పటికాలంలో సాయింకాలం చీకటిపడే సమయంలో తమ తమ ఇళ్ళల్లోనుండి " బాతాఖానీ " కి వీధుల్లోకి చేరి మాట్లాడుకునే అమ్మలక్కల మాటల్లో ఈ పదం మాట్లాడే సందర్భం వచ్చినప్పుడు స్వరం తగ్గించి లొగొంతుతో " లేచిపోయినారంట " అని మాట్లాడి మిగతా విషయమంతా పెద్దగానే మాట్లాడుకునే వారు. " లేచిపోదామా " పదం ఉచ్చరించతగ్గ పదం కాదనే బలమైన భావన అప్పట్లో వుండేది, మరి అలాంటి కాలంలో ఒక సినిమాలో హీరోయిన్ అలా బహిరంగా అడిగే సరికి థియేటర్లలో ఒక్కటే గుసగుసలు.." హవ్వ " అంటూ బుగ్గలు నొక్కుకోవడాలు జరిగేవి.

    పాపం ఆ నల్ల కుర్రాడు శుబ్రంగా ఓ పెద్ద సూట్ కేసు నిండా బట్టలు సర్దుకొని గీతాంజలి చెప్పిన శ్మశానానికి వస్తాడు..ఆ సన్నివేశం చూడగానే థియేటర్లలోని ప్రేక్షకులు " అయ్యో నిజంగా వచ్చేసాడే " నవ్వుకోవడం..నిజంగా అదే పరిస్థితిలో ఈ అయ్యో అనుకునే వారుంటే వీరు కూడ ఆ నల్లటి కుర్రాడిలానే శుబ్రంగా సూట్‌కేస్ సర్దుకొని వచ్చుండే వారు.

   ఆ కుర్రాడిని గీతాంజలి అండ్ గ్యాంగ్ దెయ్యం వేషాలతో బెదరగొట్టడం...అదే సన్నివేశంలో ప్రకాష్‌కు ఎదురుపడటం.ఏదో కోల్పోయిన వాడిలా " ఆమని పాడవే హాయిగా " పాట పాడుకుంటున్న ప్రకాష్‌కి తనను తన పాటను అనుకరిస్తున్న గీతాంజలి ముఖపరిచయం.  మరసటిరోజు బామ్మతో కలిసి ఆసుపత్రికి వెళ్ళిన సన్నివేశంలో " నాన్నమ్మ నీవు వయసులో ఎవరినయినా ప్రేమించావా..? " గీతాంజలి ప్రశకు నాన్నమ్మ " ఏయ్ నీకేమన్న పిచ్చా..? " గదమాయింపు
"ప్రేమించావా..? "
"గట్టిగా అరవకే పరువు పోతుంది "
" కాదు ప్రేమించి ఏదన్న అయ్యిందనుకో..! దేవదాసులు అయిపోతారా..?"
" నోర్మూసుకో.."
" నిన్నొకతన్ని చూశాను.. ప్రేమలో పట్ అనుకుంటాను.. పాపం గడ్డం పెంచుకొని నీలాగ శాలువ కప్పుకొని చుక్కలెక్కపెట్టుకొంటూ పాడుకుంటున్నాడు.. నీవెప్పుడయినా అలా పాడావా..? "

  ఈ మాటలతో అప్పటివరకు సినిమాలలో వస్తున్న... వాస్తవిక జీవితంలో జరుగుతున్న మెలో డ్రమటిక్ ప్రేమల మీద సటైర్ వేసినట్లు అనిపించింది నాకు. అప్పటికీ తెలుగునాడంతా దేవదాసు, ప్రేమాభిషేకం సినిమాల ప్రభావం చాలా వుండేది..చాలా మంది యువత వాళ్ళనుకునే ప్రేమలో విపలమైతే దేవదాసులా.. గడ్డం పెంచుకొని, శాలువ కప్పుకొని ఆల్కాహాల్ తాగుతూ.. ప్రేమసాగరమనే డబ్బింగ్ సినిమా, అభినందన సినిమాలలోని " ప్రేమ ఎంత మధురురం ప్రియురాలు అంత కఠినం ",  " హృదయమనే కోవలలో నిను కొలిచానే దేవతగా " పాటలను టేప్‌రికార్డరర్‌లో పెట్టుకొని బాదాతప్త హృదయంతో ఒంటరిగా గదుల్లోగడిపేవారు..అంటే సెల్ఫ్ పిటీ అన్నమాట..! వారి మీద వారికే ఒక జాలి.  తామేదో కోల్పోయామనీ తమ చుట్టు వున్న ప్రపంచం నుండి కూడ ఒక " జాలి "ని ఆశించే వారు. ఈ ధోరణి విపరీతంగా వుండేది అప్పట్లో..అలాంటి వారికందరికీ ఈ సన్నివేశం ఒక సటైర్ లాంటిది అనుకునే వాడిని..బహుశ దర్శకుడి భావం కూడ అదే అనుకుంటాను.

   ఈ విదంగా గీతాంజలి పాత్ర తీరును సాధారణ సహజ సంఘటనలకు అతీతంగా ప్రవర్తించేలా తీర్చి ..ఆ ప్రవర్తనను కూడ తనకు కావలసి విషయాలకు అంటే సమాజంలో జరిగే కొన్ని భావాలకు,సంఘటనలకు ఒక " సటైరికల్ " గా ప్రవర్తించేలా మలిచాడు దర్శకుడు. అది కూడా ఎక్కడా మనకు ఎబ్బెట్టుగా అనిపించదు..వాటిని చూస్తున్న ప్రేక్షకులు కూడ " ఎంజాయి " చేస్తారు.

  ప్రకాష్‌ పాటను అనుకరిస్తూ గీతాంజలి పాడటం చూసిన ప్రకాష్ దగ్గరకు వచ్చి క్షణాల్లో ముద్దు పెట్టుకోవడం వెళ్ళిపోవడం లిప్తపాటు కాలంలో జరిగిపోతాయి. ఇది జరుగుతున్న సమయంలో అక్కడ చుట్టూ వున్న మనుషుల ముఖాల్లో " అయ్యో..", " అవ్వా " అంటూ నోరుమూసుకోవడం లాంటి భావాల ద్వార ముద్దు సన్నివేశాన్ని పాగా పండించాడు దర్శకుడు... అంటే చుట్టు వున్న మనుషుల ముఖాల్లోని భావాల ద్వార ఆ ముద్దు యెక్క గాఢతను "cut aways " అనే ఎడిటింగ పద్దతి ద్వార మూడు నాలుగు రకాల " shots" చూపించడం ఒక కొత్త విధానం.

   కాని నిజంగా అలా బయట ఎవరన్న చేస్తే ఇంకేమన్న వుందా..? వీపు విమానమోతే..కదా..? దర్శకుడు ఇక్కడ " సినిమా " అనే భావనను ఒక మినహాయింపుగా తీసుకున్నట్లున్నాడు..బహుశ ఆయన దృష్టిలో ప్రపంచమంతా ఒక వసుధైక కుటుంబం, అందులోని వారంతా ఒకే కుటుంబంలోని వ్యక్తుల్లా ప్రవర్తిస్తారేమో మరి..అంతక మునుపు పెద్దగా పరిచయం లేని పాత్రలు ఒకరినొకరు ఎదురుపడినప్పుడిలా  ముద్దు పెట్టుకుంటేసుకుంటాయి..అయినా ఎవరు ఏమనరు..!! అంత తెలిసిన వారిలాగే  ప్రవర్తిస్తారు..??

   తర్వాత ప్రకాష్‌తో కూడ మళ్ళీ అదే ఆట " లేచిపోదామా " అని..కాని ఇక్కడ ప్రకాష్ " తీతుపు పిట్టా..ఆయువు చిట్టా.....భోపాల మసజస తతగా..శార్దూలా " తెలుగు చంధస్సుతో గీతాంజలినే భయపెట్టేస్తాడు..తర్వత్తార్వాత సంఘటనలతో గీతాంజలిని ఎత్తుకెళ్ళడానికి ఏకంగా గీతాంజలి ఇంటికే వచ్చి" లేచిపోదామన్నావుగా రా " అంటూ ఎత్తుకెల్తాడు ప్రకాష్.. ఆ సమయంలో గీతాంజలి చిట్టచివరి చెల్లలు " గీతక్కా టా..టా.. బై..బై " అని చెబుతుంటుంది.. చూట్టానికి నవ్వు వచ్చేస్తుంది. ఊటికి దూరంగా పచ్చని కొండల్లో వదిలి వస్తాడు..అప్పుడు కూడ " నన్నొదలిపోవద్దు, నీ జీపు తగలడా..! నీవు నాశనమయిపోవాలి..! " లాంటి నిత్యం జనసందోహంలో మాట్లాడుకునే మాటలతో గీతాంజలి శాపనార్థాలు పెడుతుంటే నవ్వు వస్తుంది. ఒక విదంగా చూస్తే ప్రకాష్ పరిస్థితి వాటికి దగ్గరగానే వుంటుంది అదంతా కాకతాళాయింగానే జరిగినట్లనిపించేలా సన్నివేశం చిత్రీకరించారు.
   ఇక విశ్రాంతి సమయం...! రాత్రియినా ఇంటికి రాని గీతాంజలిని వెతుకి ఇంటికి తెచ్చిన సన్నివేశంలో గీతాంజలి పరిస్థితిని గీతాంజలి నాన్నమ్మ ద్వార " నీవసలు మనిషివేనా..? చిన్న పిల్లను రాత్రంతా అలా మంచులో వదిలిపెట్టేసి వచ్చావే..నీకు మనసు అనేది వుందా..? ఏదో తెలిసీ తెలియక నీ మీద నిందలేసింది..నేను తెలిసి తెలియకొ రెండు అరిచాను........ఏదైనా జరగరానిది జరిగితే..నీవు ప్రాణం పోస్తావా..? పాపం అదసలే అల్పాయిషిది......" అంటూ విషయమంతా ప్రకాష్‌తో పాటు ప్రేక్షకులకు ఇక్కడే తెలియచేస్తారు దర్శకుడు. అది విన్న మనం కూడ అంతకమునుపటి గీతాంజలి ప్రవర్తనకు " సబబే " అనుకుంటూ అంగీకరిస్తాము.
    విషయం విన్న ప్రకాష్ " అవునా నిజమేనా " అని గీతాంజలి దగ్గరకు వెళ్ళి అడిగితే.. ఎప్పటిలాగే తన సహజమైన  " వ్వే" అంటూ సమాధానం. విశ్రాంతి.....

  ఇప్పటికే చా............లా  ఎక్కువయింది..మొత్తం ప్రచురిస్తే అంతే " ఢమేల్ " మంటారు..మిగతా సగం రెండు రోజుల్లో......

About this blog

నాకే ఏమి తెలీయదు.

Followers



మాలిక: Telugu Blogs