అన్వేషి

   తన భుజం రాసుకొంటూ నిల్చుని వున్న చెన్నారెడ్డి.
  కర్చీఫ్‌తో చేతులు తుడుచుకుంటున్నాడు.
 బాత్రాంకు వెళ్లి వచ్చినట్లుంది.
  ఒక్క క్షణం విభ్రాంతి నుంచి కోలుకొని ప్యాంటు జేబుల్లోని చేతుల్ని బాంబులతో సహా బైటకు తీస్తూ వెనక్కి వెనక్కి సర్దుకొంటున్నాడు మజ్జిగ గోపాల్.
  అప్పటికే చెన్నారెడ్డి మెదడులో ఏదో సన్నని కదలిక
 ’మజ్జిగా ! ’ అంటూ బాలుడు పిల్చిన పిలుపు ఆయన చెవుల కూడ పడింది.
 వెంటనే గుర్తొచ్చింది అది తమ ప్రాంతానికి సంబందించిన యింటి పేరనీ,  ఆ ఇంటి పేరున్న యువకుడొకడు తనను చాలా పర్యాయాలు వెంటాడాడనీ.....
 ఆయన కళ్లు భయంతో అటు ఇటు చూశాయి.
 మజ్జిగ గోపాల్‌ను చూడగానే గుర్తుబట్టాడు.
 చేతిలో వస్తువుతో పొజిషన్ తీసికోబోతోన్న అతని కదలికల్ని కూడా పసిగట్టాడు.
 ఆప్రయత్నంగానే అతని శరీరమంతా జాగృదావస్థకు గురయి క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా జనాల మద్యన బడి పరుగుదీశాడు.
  అందరూ ఆశ్చర్యపోతూ వుండగా అతన్ని వెంబడించాడు మజ్జిగ.
  చెన్నారెడ్డి గేటును సమీపించబోతోండగా కుడిచేతిలోని బాంబును గురిజూసి బలంగా విసిరాడు.
 అది గురితప్పకుండా వెళ్లి చెన్నారెడ్డి భుజానికి తగిలి పెద్ద విస్ఫోటనంతో పేలింది.
 చేయి తెగి దూరంగా విసరేయబడింది.
 ప్రాణభయం చెన్నారెడ్డిని అప్పటికీ అక్కడ నిలబడనీయలేదు.
 దెబ్బ బిర్రున రెండంగల్లో కారు చేరుకొని డోర్ మీద చేయి వేయబోయాడు.
 అప్పటికే సమీపానికి చేరుకొన్న బాలుడు తన చేతిలోని బాంబుతో బలంగా కొట్టాడు అతన్ని.
 బాంబు సూటిగా వెళ్లి చెన్నారెడ్డి కడుపులో తగిలి ’డబ్ ’ మని నీళ్లలో పేలినట్లుగా శబ్దమైంది.
 కడుపు ఛిద్రమైంది.
 పేగులు, అందులోని కసరు చుట్టు పక్కల చిమ్మంది.
 శబ్దం కూడ చేయకుండా నేలకొరిగాడు చెన్నారెడ్డి.
 అప్పటికే పెళ్లి జనమంతా కకావికలై నలువైపులకూ పరుగులు తీస్తున్నారు.
 తృటిలో ప్రాణం పోయింది చింతకుంట చెన్నారెడ్డికి.
 ఆ విషయం అందరికీ అర్థమైంది.
 తమ కళ్ల ముందు  జరిగిన ఆ సంఘటనను నమ్మలేకపోతున్నారు శివపురి వర్గీయులు.
 అంతదాకా ఆటోలో కూచుని మొహానికి పేపర్ అడ్డుంచుకొని అందరికీ సూచనలు, సలహాలు యిస్తూ ఆపరేషన్ దిగ్విజయంగా నెరవేరేలా చేసిన జయసింహ ఆటో దిగాడు. చెన్నారెడ్డి శవం వద్దకెళ్లి అర్దనిమిషం పాటు తదేకంగా చూశాడు.
  ఈలోగా మిగిలిన వాళ్లంతా అక్కడకు చేరుకొన్నారు. శవం చుట్టూ వలయంగా నించుని కసిదీర చూశారు.
ఉన్నట్టుండి నోట్లో వెలుంచి యీలేసి చిందులేస్తూ శవాన్ని కాళ్లతో తన్న సాగాడు రాఘవ.
చుట్టూ ఓ సారి చూశాడు జయసింహ.
 భయాన్నించి తేరుకొన్న జనాలు మెల్లిగా దగ్గరకు వచ్చేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు. పెళ్లి పెద్దలు కేకలేస్తున్నారు.  " మీకు బుద్దిలేదు..పోండి.. ఇక్కన్నించి వెళ్లిపోండి.."  అంటూ.
 చేతిలో బాంబును నేలకేసి పీకాడు జయరామిరెడ్డి.
 వాసుచేతి బాంబు కూడ నేలమీద బద్దలయ్యేసరికి జనం దూరంగా జరిగారు.
 చెన్నారెడ్డిని తిట్టటం, వూయటం, తన్నటం చాలించలేదు రాఘువ తదితురులు.  శవం మీద కూడా తమ కసిదీర్చుకుంటున్నారు.
 " రేయి !  ఇక చాలు.. ఆటోలెక్కండి.. "  తమ వాళ్లకు ఆర్డర్స్ పాస్ చేస్తూ తను ఆటో వద్దకు నడిచాడు జయసింహ. అతనికి అనుమానంగా వుంది ఎవరైనా పోలీసు స్టేషన్‌కు ఫోన్ చేసి చెప్పివుంటారేమోనని.
 అందరూ అలర్ట్ అయి ఆటోలకేసి కదిలారు.
 అప్పటికే వాచ్‌మెన్ జనాన్ని వెంటేసుకొని వస్తున్నాడు అక్కడికి.
 శివపురి మనుషులంతా ఆటోలు ఎక్కారు. మజ్జిగ గోపాల్ తప్ప. అతనికి కడుపులో కైపూ, ఎదలో కసీ రెండూ కలిసిపోయి ప్రపంచం కన్పించలేదు.
 " రేయి ! నాకొడకా ! నిన్ను నమ్మకూడదురోయ్ ! నువ్వు మల్లా బతికొస్తావు. నువ్వు బతికితే మాలాంటోల్లందరం సావాల్సిందే.. నువ్వు బతగ్గూడదురోయ్ ! "  అంటూ పక్కనే వున్న పెద్ద బండరాతిని ఎత్తుకొన్నాడు.
 " రేయి మజ్జిగా !  పోలీసులొస్చనారురా.. రారా నాకొడకా ! "  కోపంగా కేకలేశాడు బాలుడు.
 " ఉండన్నా.. యీన్ని సంపనీ ! "  అంటూ బండరాతితో చెన్నారెడ్డి తలమీద మోదాడు.
 తన తల పట్టుకున్నాడు బాలుడు.
 జయసింహ కేకలేస్తున్నాడు.
 అప్పటికే వాచ్‌మెన్ తోటి వచ్చిన జనాలు మజ్జిగను చుట్టుకొన్నారు.
 వెనకెక్కడో పోలీసు జీపు శబ్దం.
 " పట్టుకోండి వాల్లను పట్టుకోండి.."  జనాల్ని రెచ్చగొడుతున్నాడు వాచ్‌మెన్.
  బాంబులేస్తే అమాయక జనం హతమవుతారు.
 వెంటనే ఆటోలు కదిలిపోయాయి అక్కణ్నించి.
 నే్రుగా రామంతపూర్‌లోని ఆఫీసుకెళ్లి ఇంటికి ఫోన్ చేశాడు జయసింహ.
ఆ వార్త కోసమే కాచుకొని వున్నాడు రమణారెడ్డి.
  ఉదయం నించి శివపురిలోనే వున్నాడు. గడపదాటి బైటకు అడుగేయలేదు.
 చెన్నారెడ్డి చావు వార్త వినగానే ఆనందం పట్టలేకపోయాడు.
 ఇంట్లోంచి బైటకు పరుగెత్తి అందరికీ కేకలేసి చెప్పాడు.
  వీధుల్లో వాళ్లందర్నీ చేయెత్తి పిల్చి మరీ పెద్ద స్వరంతో చెప్పాడు  " చంపినాం... మా చిన్నాయన్ను చంపిన చెన్నారెడ్డిగాన్ని చంపినాం.. మా కసిదీర్చుకొన్నాం.. "  అంటూ రొమ్ముమీద చరుచుకొని చెప్పాడు.
  ఆనందంతో గంతులేశారు ఇంటిల్లి పాది.
  ఊరి జనమంతా వచ్చి గుమిగూడారు.  వాళ్ల ఆనందంలో పాలుపంచుకొన్నారు.
 " ఒరే పాములేటి ! "  పెద్దిరెడ్డి పిలుపుతో బిర బిర దగ్గరగా వచ్చాడు గొల్లోల్ల పాములేటి  " ఏం రెడ్డి నాయనా ! "  అంటూ.
  " మాంచి మేసిన పొట్టేలు పదిగావాల.. గంటలోపల కావాల.. నువ్వేసావు సస్తావో నాకు తెల్దు.. మాపటికి పొట్టేల్ల తెగనరికి వూరవిందు పెట్టాల్రా...."   చెప్పాడు.
 " జయ్ రెడ్డి నాయనా ! "  అంటూ వేలు నోటబెట్టి యీలేశాడు. పాములేటి క్షణంలో అదృశ్యమైపోయాడు.
  ఇంట్లో కెళ్లి ఫోను ముందు కూచున్నాడు రమణారెడ్డి.
 తాలూకాలోని తన వర్గీయులందరికీ ఫోన్లు చేయటం మొదలు పెట్టాడు.
  చెన్నారెడ్డి చావు వార్త వినగానే చాలా వూర్లల్లో పటాసులు పేల్చారు. వీధులంతా దీపావళి పండుగ వాతావరణాన్ని సృష్టించారు. శివపురిలో లాగే పొట్టేళ్లను కోసుకొని విందు చేసికొన్నారు.
  మరో గంటకే రేడియోలో, టీ.విల్లో మార్మోగి పోయింది చెన్నారెడ్డి మరణవార్త..
  బాంబుల చెన్నారెడ్డి బాంబులతోనే హతమయ్యాడనే వార్త రాష్ట్రమంతా తెలిసే సరికి హైదరాబాదులోని హంతకముఠా సాంతం పోలీసులకు దొరికిపోయింది.
 మజ్జిగ గోపాల్ ద్వారా సమాచారం తెలుసుకొన్న పోలీసులు వాళ్ల బస చేసిన లాడ్జి మీద, ఆఫీసు మీద ఏక కాలంలో దాడి జేశారు. పారిపోవటానికి సిద్దంగా వున్న శివపురి వర్గీయలందర్నీ అరెస్ట్ చేసి తీసుకెళ్లారు.
 వాళ్ల అరెస్ట్ గురించి ఎవరూ బాధపడటం లేదు.
 అది అనివార్యమైన చర్యగా అందరికీ తెలుసు.
 ప్రస్తుతానికి తప్పించుకు పారిపోయివచ్చినా ఇక్కడైనా అరెస్ట్ కావలసిందే.. తప్పదు.
  చెన్నారెడ్డి వ్యతిరేక వర్గం చాలామంది శివపురి చేరుకొన్నారు.
  రాత్రి అక్కడ బ్రహ్మాండమైనా విందు జరిగింది.
 అదే సమయంలో చెన్నారెడ్డి వర్గీయులంతా అంతులేని ఆక్రోశంతో బద్వేలు టౌనులోని జాతీయ పార్టీ మద్దతుదారుల ఆస్తుల్ని ధ్వంసం చేయటానికి ఉపక్రమించారు. వాస్తవానికి ఈ సాంప్రదాయం కడప ప్రాంతంలో ఎప్పుడూ లేదు..! అప్పటికి నాలుగేళ్ల క్రితం విజయవాడలో వంగవీటి రంగా హత్యానంతరం జరిగిన ఆస్తుల విద్వంసం.. గృహదహనాల సాంప్రదాయం చెన్నారెడ్డి హత్యతో మెల్లిగా రాయలసీమ వైపు ప్రాకింది..ఒకరిని చూసి మరొకరు అన్నట్టుగా.!  లూటీలు. గృహదహనాలు యధేచ్చగా సాగాయి. కడపనించి ఎస్పీగారు అక్కడికొచ్చి తిష్ట వేసేదాక ఆస్తుల విధ్వంసం జరుగుతూనే వుంది.
  అవేవీ పట్టించుకోలేదు శివపురి వాళ్లు.
 తన వాళ్లంతా జైయిల్లో వున్నారు.
 బెయిలు తెచ్చుకొని బైటకు రావటం ఏమంత కష్టం కాదు.
 ఇలాంటి కేసులకు సాక్షులుండరు. ఉన్నా కోర్టువరకు రారు.
 కేసు కొట్టివేయబడుతుంది.
 లూటీలు, గృహదహనాల గురించి కూడా చింతలేదు. చెన్నారెడ్డి బతికి వుండటం వల్ల జరిగే నష్టం కన్న ఇది చాలా తక్కువ గదా!
 అందుకే ఎవరూ వాటిని తీవ్రమైన విషయాలుగా గుర్తించటం లేదు.
 శివపురికి ఏమాత్రం తీసిపోకుండా ఆ రాత్రి టేకూరులో కూడా సంబరాలు మిన్నుముట్టాయి. చెన్నారెడ్డి మరణవార్త తెలియగానే ఓ ముసలాయన ఆనందం తట్టుకోలేక గుండెపోటు వచ్చి విలవిల్లాడాడు.
 టేకూరు గురివిరెడ్డి భార్య ఇంకా ముండమోయలేదు. తన భర్తను శివపురి ఓబుళరెడ్డితో కలిపి షాద్‌నగర్ వద్ద నరికి చంపినప్పటినుంచి ఆమె సంప్రదాయ బద్దమైన కర్మకాండ జరుపుకోలేదు. తన మొగున్ని చంపిన వాడు చచ్చేంత దాకా తాళిబొట్టు తెంచనని భీష్మించుకొంది.
 ఆమెకు తోడు తాలూకాలో మరికొంతమంది వున్నారు.
 వాళ్లందరికీ అంతులేని ఆనందంగా వుంది.
 టేకూరి గురివిరెడ్డి భార్యనించి అందరికీ వర్తమానం వెళ్లింది  ’తామంతా ఒకే ముహర్తంలో గాజులు పగులగొట్టుకొందా ’ మని.

                                 **********౮

  చెన్నారెడ్డి భార్య రమాదేవి శోకంతో తడిసి ముద్దయింది ఆవేదనతో గొంతు పూడుకు పోయింది.
 హైదరాబాదు వెళ్లేందుకు జీపెక్కింది.
 ఆమె వెంట మరికొంతమంది ఆడాళ్లు ప్రయాణమయ్యారు.
  నీరసంతో వేలాడిపోతోంది ఆమె.
  భర్త చివరి సారిగా  ఫోన్ చేసినపుడు ఆమెకెందుకో అనుమానమొచ్చింది. ఎప్పుడూ ఏడ్చి ఎరుగని తను బాగా ఏడ్చింది అయన్ను ఇంటికి రమ్మని బతిమాలింది.
 తన మనస్సెందుకో కీడు శంకించింది. తన ప్రమేయం లేకుండానే ఆపదను పసిగట్టింది. తను దాని సూచనలు సరిగ్గా అమలుపరచలేకపోయింది. భర్తను బలవంత పరచి అయినా ఇంటికి రప్పించుకోలేకపోయింది.
 మిన్ను విరిగి మీద పడినట్లుగా వుంది ఆమెకు.
 కళ్లు బైర్లు కమ్ముతున్నాయి.
 శోకించి శోకించి శోష వచ్చింది.
  హైదరాబాదు చేరుతూనె ఆమెను హాస్పిటల్‌లో అడ్మిట్ చేయవలసి వచ్చింది.
 బి.పి. కంట్రోలయి ఆమె మామూలు స్థితికి వచ్చేసరికి ఉదయం పదిగంటలైంది.
  తన వెంట వచ్చిన ఆడవాళ్లు, ఇద్దరు పోలీసులు అక్కడున్నారు.
 తనెక్కడుందో అర్థం చేసికొనేసరికి భర్త గుర్తొచ్చాడు.
 ఆయన్ను చూడాలంటూ గోలజేసింది.
 డాక్టర్ల సలహామేరకు ఆమెను హాస్పిటల్ నించి బైటకు తెచ్చారు.. అందరూ జీపెక్కారు.
  జీపు కదిలింది.
 పదిహేను నిమిషాల పాటు రోడ్లన్నీ చుట్టి రాజ్‌భవన్ వద్ద ఆగింది.
  ఆమె దిగే సరికి అక్కడ ఓ పెద్ద గందరగోళం జరుగుతూ వుంది. చెన్నారెడ్డి శవాన్ని వడిరోడ్డు మీదుంచి ప్రభుత్వ వైఖరికి నిరసన తెలుపుతున్నారు. శవాన్ని పోస్త్ మార్టమ్ కూడా చేయనీకుండా అడ్డుపడి తానే స్వయంగా ఓ వైపు పట్టి మోసుకొచ్చి గవర్నర్ బంగళాముందు దించాడు ప్రాంతీయపార్టీ అధ్యక్షులు.
 జనాలంతా తండోపతండాలుగా అక్కడికొచ్చారు..
 పోలీసులు వాళ్లను చెదరగొడుతున్నారు.
 ప్రజానీకాన్ని ఉద్దేశించి ఉద్వేగంగా ప్రసింగిస్తున్నారు పార్టి అద్యక్షులు. జాతీయపార్టి ఏలుబడిలో అరాచకం తాండవిస్తోందనీ, ప్రతిపక్షపార్టీకి సంబందించిన ప్రజా ప్రతినిధులకు రక్షణ కరువైందనీ ఎలుగెత్తి అరుస్తున్నారు.
 అంతలో రమాదేవి అక్కడకు రావటంతో ఆయన మరింత గట్టిగా మాట్లాడసాగాడు. గవర్నర్ గారు తక్షణమే స్పందించి యీ అభాగ్యురాలికి న్యాయం చేకూర్చాలని విన్నవించాడు.
 చెన్నారెడ్డి భార్య హృదయ విదారకంగా ఏడుస్తోంది. ఏడ్పు కంటే ఎక్కువగా గొంతెత్తి అధికార పార్టీని శపిస్తోంది. హోం మంత్రిని తిడుతోంది. ప్రభుత్వాన్ని దుమ్మెత్తి పోస్తోంది.
 ప్రభుత్వం నోరు విప్పలేకపోతోంది.
ప్రాంతీయపార్టి అద్యుక్షుల ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పలేకపోతోంది.
 అదే సమయంలో బద్వేలు నించి ఓ ఇరువై జీపులు ప్రయాణమయ్యాయి హైదరాబాదుకు. చెన్నారెడ్డి ద్వారా భర్తల్ని కోల్పోయిన టేకూరి గుర్విరెడ్డి భార్య, శివపురి ఓబుళ రెడ్డి భార్య లాంటి వాళ్లు ఒక్కో జీపులో ఒక్కరు వంతున తమకు తోడుగా జీపుల నిండుగా ఆడవాళ్లను ఎక్కించుకొన్నారు.
 తెల్లావారేసరికి హైదరాబాదులో దిగారు. వాళ్లంతా.
 నేరుగా ట్యాంక్‌బండ్ పైన తిష్టవేశారు.
 తామంతా చెన్నారెడ్డి చంపించిన వాళ్ల పెళ్లాలమంటూ తెలిపేసరికి మీడియా అంతా అక్కడకు చేరుకొంది.
   మీడియా ప్రతినిధులంతా ప్రశ్నల వర్షం కురిపిస్తున్నారు.
 " మా మొగుండ్లను సంపించి మమ్మల్నందర్నీ దిక్కులేనోల్లను చేసిన చెన్నారెడ్డి చచ్చినందుకు మాకు సంతోషంగా వుంది. ఆయన రాక్షసుడు. ఆయప్ప సస్తానే మేమంతా పండగ చేసుకున్యాం "  గురివిరెడ్డి భార్య చెప్పింది.
  " ఇప్పుడెందుకొచ్చినారమ్మా మీరంతా ? "  మీడియా ప్రశ్న.
 " మొగుడు సచ్చినాడనే అందర్నీ శాపాలు పెడ్తాంది గదా రమాదేవమ్మా !  ఆమె మొగుడు మా మొగండ్లను సంపినప్పుడు మా ఏడుపులు ఆమెకు యినపల్లేదా ?  మా మొగుండ్లనెవుర్నీ యిట్లా ఎత్తికొచ్చి గవర్నరు కాడ పెట్టి న్యాయం జెయ్యమని వాళ్ల పార్టి అద్యక్షుడు అడగలేదే..! ఇప్పుడు వాల్లు అడుగుతా వుండారు కాబట్టి ఆమెకేదయినా ప్రభుత్వం న్యాయం జేస్తే.. మాగ్గూడా అదే న్యాయం జేయాలని అడగడానికి వచ్చినాం. గవర్నరు పూనుకొని ఆమె మొగున్ని ఆమెకు తెచ్చిచ్చేట్లయితే మా మొగుండ్లనూ మాకు తెచ్చిస్తాడేమోనని వొచ్చినం.."   అవాక్కయ్యారు విలేకరులు
 తమ మొగుళ్లు చచ్చినా తాము ముండ మోయలేదనీ, చెన్నారెడ్డి చచ్చేంతదాకా ముండ మోయకూడదని తీర్మానించుకున్నామనీ, ఇప్పుడు ఆయప్ప చచ్చాడు గాబట్టి అందరం మూకుమ్మడిగా మాంగళ్యం తొలిగించుకోంటున్నామనీ మీడియా ముందు ప్రకటించారు.
 ట్యాంక్ బండ్ మీదే కడప ఆడవాళ్లంతా మూకుమ్మడిగా గాజులు పగులగొట్టి, మట్టెలు తొలిగించి, తాళి బొట్టు తెంపుకొని సంప్రదాయ బద్దంగా విధవలయ్యారు.

                                              *********

  రాఘవకు అప్పుడప్పుడూ తను చేసిన పొరబాటు గుర్తుకొస్తూ వుంటుంది. తనకు తెలిసిన విషయాన్ని అందరికీ చెప్పి వుంటే సాక్ష్యాల్లేకుండా లేపేసేవారు చెన్నారెడ్డిని. ఈ కేసులూ, లక్షల్లక్షలు ఖర్చు కావాటాలూ, హైకోర్టులూ, అంతులేని టెన్షన్లూ వుండేవి కావు. టీం స్పిరిట్ మరచి పోయి వ్యక్తిగత ప్రతిష్ట కోసం తను ప్రాకులాడటం వల్లే చెన్నారెడ్డి రహస్య జీవితాన్ని గురించి జయసింహకు చెప్పలేదు.

                                  ******

  బద్వేలు తాలూకాలో ఇప్పుడు శివపురి సోదరుల గాలి బలంగా వీస్తోంది. ఎంత బలంగా అంటే - తుఫాను గాలులంత బలంగా, ఆ వడి గాలులంత తీక్షణంగా.
  శివపురి రమణారెడ్డి పేరు చెబితే జనం భయపడుతున్నారు. అతనికి వ్యతిరేకంగా వ్యవహరించేందుకు జంకుతున్నారు.
 రేపు ఎలక్షన్లలో అసెంబ్లీకి తనే పోటీ చేయాలని నిర్ణయించుకొన్నాడు రమణారెడ్డి.
  జి.పి.ఆర్ గాని, సోమనాథరెడ్డి గాని, రామసుబ్బారెడ్డి గాని నోరు మెదపలేదు. అతని అభ్యర్థిత్వాన్ని బలపరిచేందుకు అన్ని కంఠాల్ని ఏకం చేసుకొంటున్నారు.
 చెన్నారెడ్డి పోయాడు  కాబట్టి తమకు ఎదురుండదని, తాలూకా అంతా తన గుప్పెట్లో వుంటుందనీ రమణారెడ్డి వూహ.
  కానీ...  చెన్నారెడ్డి చివరిదశలో సాగించిన కొత్తరకపు రాజకీయాన్ని గురించి వాళ్లకు తెలీదు. అది అవగాహనకు రావాలంటే ఎలక్షన్లు జరిగి ఫలితాలు వెలువడక తప్పదు.

                                 *********

     కండబలాన్ని, గుండె బలాన్ని నమ్ముకున్న శివపురి రమణారెడ్డి. చెన్నారెడ్డి తన వారసులకు అందించిన కొత్తరకపు రాజకీయాన్ని అర్థం చేసుకొనేసరికి పదేళ్లు పట్టింది. చింతకుంట రాజకీయ వారసునిగా వచ్చిన చెన్నారెడ్డి అన్నకొడుకు రెండు దపాలుగా రమణారెడ్డిని ఓడించాడు. చివరిరోజుల్లో తన పినతండ్రికి కలిగిన ఙ్ఞానోదయం అతనికి రాజకీయ పునాదిని బలంగా నిర్మించింది.
  మూడవ దఫా అసెంబ్లీ ఎన్నికలలో మాత్రం రమణారెడ్డి తమ్ముని చేతిలో అతను పరాజితుడయ్యాడు.

                                                                                                              ..... సమాప్తం.




 చివరిగా నా మాట.....

  ఈ నవలలో మా రచయత సమయభావం వలనో లేక గుర్తుకు రాకపోవటం వలనో కాని మరి కొన్ని సంఘటనలు స్పృశించకుండా వదిలివేశారు. ముఖ్యంగా ముఠాకక్షల నేపధ్యంలో  స్త్రీల పాత్రలు.. వారి ప్రభావం గురించి తగినంతగా పొందుపరచలేదు ఈ నవలలో.
   ఈ నవలలో అక్కడక్కడ మాత్రమే చెప్పుకున్న చెన్నారెడ్డి భార్య రమాదేవి గురించి వాస్తవంగా చెప్పాలంటే ఆవిడ చాలా ధైర్యవంతురాలు..ఒకవిదంగా చెన్నారెడ్డికంటే ఎక్కువ అని కూడ చెప్పవచ్చు, ఎన్నికల సమయంలో తన వడిలో బాంబులు చుట్టుకొని పోలింగ్ బూతుల్లోకి వెళ్లేది. ఇక చెన్నారెడ్డి ముఠానాయకుడైనా తన ఇద్దరి కొడుకుల విషయంలో చాలా జాగ్రత్తలు వహించే వాడు..తన ముఠారాజకీయాలకు వాళ్లను దూరంగా వుంచాలని చూశాడు..అందుకనుగునంగానే వారిద్దరిని ఊరికి దూరంగా వుంచి చదివించాడు కూడ. తన రెండో కుమారుడు పెద్దవాడికన్న కాస్త దుడుకు స్వభావం కలిగిన వాడు. వాటిని నియంత్రించడానికి కాలేజి ప్రిన్స్‌పాల్‌కి ఎక్కువ అధికారలిచ్చాడు అది ఎంత వరకంటే... ఏ కాస్త తుంటరి పని చేసినా వీపు వాచేలా బడితపూజ చేసేవాడు. కొడుకు కూడ ఒక్క ప్రిన్స్‌పాల్‌కే భయపడేవాడు. ఎప్పుడు తమ పిల్లల చదువుల గురించే ఆలోచించేవాడు, తన ముఠాకక్షలు వాళ్లకు సోకకూడదని, వాటికి దూరంగా ఉండాలనే తపించాడు.
     చెన్నారెడ్డి హత్య తర్వాత ఏర్పడ్డ శూన్యాన్ని చెన్నారెడ్డి అన్న కుమారుడు ద్వారా తీర్చాలనుకొని అన్న కొడుకునే తర్వాత ఎన్నికలకు అభ్యర్థిగా నిర్ణయిస్తే.. అందుకు ససేమిరా వద్దంటూ అన్నకొడుకు భార్య చాలా గొడవ చేసింది,  " మనకు ఈ కుళ్లు,ముఠారాజకీయాలు వద్దు, ప్రశాంతమైన జీవితం చాలు.. నీవు ఎన్నికలలో నిలబడితే నేను ఖచ్చితంగా ’ఉరి ’ వేసుకొని చస్తా "   అంటూ బెదిరించింది, అయినా లెఖ్క చేయలేదు అతను. వెంటనే తన గదిలోకి వెళ్లి తలుపులేసుకొని ఉరికి సిద్దమవుతుండగా రమాదేవి,మిగతా అనుచరులంతా తలుపులు బద్దలుకొట్టి ఉరి నుండి తప్పించారు, ఆమెను కాస్త నెమ్మదిపరచిన తర్వాత తాము ఎన్నికలలో నిలబడకపోతే  రాబోవు రోజులలో తమ జీవితాలు ఎలా చిద్రమవుతాయో వివరించింది, ప్రత్యర్థులు తమ ఉనికిని ఎలా సవాల్ చేస్తారో.. అధికారలేమి తమ జీవితాలను ఎలా చిన్నాభిన్నం చేస్తాయో వివరిస్తూ బతిమాలి, బతిమాలి ఒప్పించి చెన్నారెడ్డి అన్న కుమారుడిని అభ్యర్థిగా నిలబెట్టారు. అతను ఇంజనీరింగ్‌లో పట్టబద్రుడు, అతనిభార్య పోస్ట్‌గ్రాడ్యేషన్ చేసింది. ఇలా చాలానే వున్నాయి ఈ నవలలో లేని విషయాలు...
                                             **********
  నేను అనుకున్న విషయానికి ఈ నవలకు చాలా వ్యత్యాసం ఉంది. మేము సేకరించిన విషయంలో ఒక చిన్న ఉప కథననుసరించి ఈ నవల రాయడం జరిగింది. ఈ నవల చదివిన వారికి ఒక విషయం స్పష్టం అయుంటుందనే అనుకుంటున్నా..! బయట ప్రపంచంలో మీడియాద్వారా గాని లేక తెలుగు సినిమాల ద్వారా రాయలసీమ  "ఫ్యాక్షన్ నాయకుల " యెక్క స్వభావం తెలుసుకొన్న వారికి, ఈ నవలలో ఉన్న ముఠానాయకుల యెక్క స్వభావానికి చాలా వ్యత్యాసం ఉన్నదనే సంగతి అర్థమై ఉంటుందనుకుంటున్నాను. మన సినిమాలలో రాయలసీమ ముఠానయకులని విలన్‌గా చూపినప్పుడూ వారొక చదువులేని దద్దమ్మగానో లేక మూర్ఖుడుగానో లేక అతనొక మొరటుమనిషి గానో చూపుతారు అంతే కాకుండా అతని పగ ప్రతికార భాగంలో గొప్ప ధైర్యవంతుడుగా చూపుతారు. వాస్తవంగా చెప్పాలంటే రాయలసీమ ప్రాంతంలో ఉన్న ముఠానాయకులంతా " భయస్తులే "  ఇది ముమ్మాటికి నిజం. ఈ భయం అనే భావన కేవలం ఏ ఒక్క ప్రాంతానికే పరిమితం కాదనుకోండి..ఆ " భయం " అన్న భావన ప్రాంత, మత, కులరహితంగా మనుషుల్లో అంతర్లీనంగా దాగి ఉన్నదే..... దేశం మొత్తం ఉన్నదే.  ఆ భయం నుండి పారిపోవడానికి మనిషి అనేకరకాల భావాలకు లోనవుతాడు అందులో భాగమే రాయలసీమ ప్రాంతపు ముఠానాయకుల తీరు కూడ. ఆధిపత్యపోరులో ఇద్దరు వ్యక్తులు పోటి పడుతున్నప్పుడు తన మనుగడకు ఎక్కడ ప్రమాదం ఏర్పడుతుందోనన్న భయంతో తన ప్రత్యర్థిని భౌతిక నిర్మూలనకు నడుం బిగిస్తాడు,  మానసికంగా పోరాడే తత్వం లేక పిరికితనంతోనే వ్యక్తి నిర్మూలనుకు పూనుకుంటాడు. ఆ భాగంలోనే ఈ హత్యలు. అయితే మిగతా ప్రాంతంలో కూడ ఆధిపత్యపోరు ఉన్నదే..కాకపోతే అక్కడ వ్యక్తి నిర్మూలన ఉండదు... కేవలం చాణక్యడి రీతిలో ఎత్తుకు పైఎత్తులు వేస్తారు, తమ తమ  తెలివితేటలు ఉపయోగించి ప్రత్యర్థి ఉనికిని దెబ్బతీయడానికి ప్రయత్నిస్తారు. అంతే తేడా..!.

      ఇక చదువులు, నిరక్షరాసత. ఈ విషయంలో మీడియా, సినిమాలు రాయలసీమ ప్రాంతంలో ముఠాకక్షలు ప్రజ్విల్లడానికి కారణం నిరక్షరాసతనీ, విద్య ఉంటే ముఠాకక్షలు మటుమాయం అవుతాయని  తెగ ఊదరగొట్టేశాయి, అంతేనా మన బ్లాగ్ లోకంలో ఒక మహిళా బ్లాగర్ కూడ ఇదే విషయాన్ని నొక్కి వక్కానించారు. ఇవన్ని చూసి నవ్వుకోవడం తప్ప ఏమి చేయలేం.
     మిగతా ప్రాంతంలోలాగే ఇక్కడ కూడ అక్షరాసత..నిరక్షరాసత సమపాళ్లలోనే ఉంది..అంతే కాని పూర్తిగా నిరక్షరాసత లేదు..ఇంకా ఒక విదంగా చెప్పాలంటే మిగతా ప్రాంతాలతో పోలిస్తే ముఖ్యంగా కోస్తా, సర్కారు జిల్లాల తీరప్రాంతాలతో పోలిస్తే రాయలసీమలో విధ్యనభ్యసించే వారి సంఖ్య ఎక్కవే అనిపిస్తుంది. దానికి కారణం.. రాయలసీమలో ఉన్న ’కరువు ’. ఇల్లరికం వచ్చిన అల్లుడిలా ఎప్పుడూ అంటిపెట్టుకొని వుండే కరువు వలన ఇక్కడి రైతులు సంవత్సరానికి ఒక్క పంట పండించడమే గగనం. అందుకే ఇక్కడి రైతులు పుడమితల్లి కంటే చదువుల తల్లి మీద మమకారం ఎక్కువ, 40 ఎకరాల ఆసామి కూడ ఉన్న పొలం అమ్మి అయినా తన కొడుకులకు చదువులు చెప్పిస్తాడు ..! అందుకే ఇక్కడ I.S.I  మార్కుల్లా ఇంజనీరింగ్ పట్టభద్రులు, డాక్టర్లు ఎక్కవగా ఉంటారు. అదే కోస్తా తీరప్రాంతాలలో 4 ఎకరాల ఆసామికి ఒక కారు, ఒక చిన్న సైజు బంగ్లా ఉంటుంది అందుకు కారణం సంవత్సరానికి మూడు లేక రెండు పంటలు పండించే అవకాశం దండిగా వుంటుంది, నీరు సంవృద్దిగా ఉన్న చోట ధనం నిండుగా ఉంటుంది. అదున్న వారికి ఒకరి కింద పని చేయాల్సిన అవసరం అన్నది మానసికంగా అంగీకరించలేరు. అందుకే అక్కడ అక్షరాస్యత కొద్దిగ తక్కువే ఒకప్పుడు. ఇప్పుడా పరిస్థితి లేదనకుంటాను. అందరూ చదువలవైపే మొగ్గు చూపుతున్నారు.
      చాలా మంది ముఠానాయకుల్లో అక్షరాస్యత కలిగిన వాళ్లే ఎక్కువ. ఒకప్పటి మా వూరి మాజి ఎమ్మెల్యే డా.యమ్.వి.రమణారెడ్డి ముఠానాయకుడే..కాని ఆ పదాన్ని ఆయన ఒప్పుకోరు, ఆయన మొదట ఒక కమ్యూనిస్టు. ఆ సమయంలో చాలా మంది పేదలకు ఉచిత వైద్యం అందించాడు, దానివలన అతనికి పేదల్లో మంచి గుర్తింపు ఆదరణ ఉండేది. తర్వాత రాను రాను అతనిలోని స్వార్థమో లేక మరేదో కాని మార్పులు వచ్చాయి అంతే ఒక్క సారిగా ముఠానాయకుడి అవతారం ఎత్తాడు, దాని పర్యవసానమే రకరకాల హత్యలు జరిగాయి, కోర్టు కేసుల్లో ఇరుక్కోవడం జైలుకు వెళ్లడం ఇలా నేపధ్యంలో తన కేసులు తనే వాదించుకోవడానికి బెంగళూరు వెళ్లి ఎల్.ఎల్.బి చేశాడు ప్రైవేటుగా. యావజ్జీవ కారాగార శిక్ష వేస్తే అది అనభవిస్తూ  తన కేసులో బేంచ్‌మీద ముగ్గురు సుప్రీం జడ్జీలు ఉన్నా న్యాయ వ్యవస్థలో ఉన్న కొన్ని లోపాల సాయంతో యావజ్జీవ ఖైదు నుంచి బైట పడ్డాడు. అంత తెలివైన వ్యక్తి ఒక ముఠానాయకుడి అవతారమెత్తాడు. మరో విచిత్రం ఆయనకు సాహిత్యంలో కూడ ప్రవేశం ఉన్నది. చాలా కథలు రాశాడు.. వివిద పత్రికల్లో కూడ ప్రచురితమయ్యాయి. 2000 సంవత్సరంలో విశాలాంద్రవారు శతాబ్ద కథాసంకలన  పుస్తకం ప్రచురించారు, అందులో 100 కథకుల్లో ఈయన కూడ ఒక కథకుడే " రెక్క మాను " అనే ఈయన రాసిన కథకు చోటు కల్పించారు. అంతేనా ఆయన జైలులో ఖైదిగా ఉన్నప్పుడు చాలానే ప్రపంచ సాహిత్యం చదివారు.. అందులో తనెక్కువగా ఇష్టపడిన ఫ్రెంచి నవలాకారుడు హెన్రీ షారియర్ రాసిన " పాపియాన్ " నవలను తెలుగులోకి  " రెక్కలు చాచిన పంజరం "  పేరుతో రెండు భాగాలుగా అనవదించాడు.  ముఠానాయకుడిగా మారకమునుపు ఈయన కొన్ని పత్రికలు నడిపాడు. ఒకప్పుడు విరసంలో సభ్యుడు కూడ. ఇతని గురించి చెప్పాలంటే చాలానే ఉంది.." కసి " నవలకు మూడింతల నవల అవుతుంది. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే చాలా మంది చదువుకున్న ఇంజనీర్లు, డాక్టర్లు, వకీలు ముఠానాయకులుగా వున్నారు. అయితే ఇప్పుడు ఒకప్పటి ముఠానాయకులు లేరు.. వాటి శకలాలే మిగిలి వున్నాయి..వాటి బూచిని చూపీ ఆర్థికంగా బలబడుతున్నారు కొందరు.

  ఇక అక్కడి సామాన్య ప్రజలకు ఈ ముఠాకక్షలతో ఎటువంటి సంబందాలు ఉండవు ఎవరి జీవితాలు వారివి.. అంతే గాని ముఠానాయకులు సామాన్యల జీవితంలో జోక్యం చేసుకోరు. ఇక్కడి చదువులు, వ్యాపారాలు, మిగతా ప్రాంతాలలాగే షరామామూలుగానే ఉంటుంది. ఎవరి వారి ధినచర్యల్లో బిజీగానే ఉంటారు, అంతే గాని సినిమాలలో చూపినట్లుగా చీటికి మాటికి గొడవలు, హత్యలు చేసుకోరు. కడప, రాయలసీమ అనగానే అమ్మో బాంబులు అంటు హాస్యం ఆడతారు, అంతేగాని సరస్వతీ పుత్రులైన శతావధాని శ్రీ పుట్టపర్తి నారాయణాచార్యులు వారు గుర్తుకు రారు, తాళ్లపాక అన్నమార్యులు తలంపులోకి రారు, పోనీ తెలుగు చలనచిత్ర సీమలో ఏదో కనీసం కొన్ని చెప్పుకోదగ్గ ఆణిముత్యాలు తీసిన బి.ఎన్.రెడ్డి, బి.నాగిరెడ్డి, కె.వి రెడ్డి గార్లు గుర్తుకు రారు అదేమి దురదృష్టమో గాని.
      కనీసం ఇప్పటికైనా మీడియా, సినీవర్గాల వారు, చదువు సంద్యలు లేకపోవడం వలనే రాయలసీమ అలా తగలడింది అన్న నానుడి నుండి బయటకు వస్తే బాగుంటుందేమో...!!.

 ఇలా చెప్పడానికి చాలానే ఉన్నది..అంత ఒకేసారి చెప్పి బోర్ కొట్టించడం బాగోదు అన్న వుద్దేశంతో ఇప్పటికి ఇంతటితో ముగిస్తున్నాను..మిగతా వ్యాసం మరి కొన్ని రోజుల్లో మీ ముందుకు.......

    బాంబుల గంప రామంతపూర్ ఆఫీస్ రూంలోకి సురక్షితంగా చేరింది.
 పళ్లు తోమి, కడుపునిండా టిఫిన్ మెక్కి చాపల మీద పడుకొని గాఢంగా నిద్రకు ఉపక్రమించారు బాలుడు బృందం.
  పెళ్లి మంటపంలో చెన్నారెడ్డి మీద దాడి జేసేందుకు స్కెచ్ గీస్తున్నాడు జయసింహ.  ఆపరేషన్‌లో పాల్గొనేందుకు ఖచ్చితంగా తొమ్మిది మందిని ఎంపిక చేశాడు.  నిన్నటి దినం రెండు సార్లు వెళ్లి కళ్యాణ మంటపాన్ని క్షుణ్నంగా పరిశీలించి వచ్చాడు.
 రాముల వారి గుడి ఆవరణలో కట్టించిన కళ్యాణ మంటపం అది, కేవలం పిల్లర్స్ మీద లేపి వుంది. వెనక మాత్రమే గోడ కట్టబడి మూడు వైపులా ఓపెన్‌గా వుంది. మంటపం ముందు షామియానాలు కట్టి వున్నారు. వాటినిండా కుర్చీలు.
  బైటకు వచ్చేందుకు రెండు గేట్లు వున్నాయి. ఒకటి దేవాలయానికి ఎదురుగా తూర్పు వైపున, మరొకటి ఉత్తరం దిశన.
  రెండు గేట్ల వద్ద ముగ్గురు ముగ్గురు వంతున మొహరించి వుంటే, లోపల మంటపంలో ఇద్దరు కాపుకాయాలి. అందర్నీ సంధానిస్తూ ఓ మనిషి దేవాలయం బైట ఉత్తరపు గేటుకు ఎదురుగా మూడు ఆటోల్ని సిద్దంగా వుంచుకొని వుండాలి.
  మంటపంలో మోహరించేందుకు నేనంటూ నేనని పోటీ పడసాగారు అందరూ. ఎందుకంటే - వాళ్లకు మాత్రమే చెన్నారెడ్డిని చంపే చాన్సు అధికంగా వుంటుంది కాబట్టి.  తమ చేతులారా అతన్ని చంపి తమ వాళ్ల ఆత్మలకు సంతృప్తి కలిగించాలి. రాక్షసుని లాంటి చెన్నారెడ్డిని చంపి చరిత్రలో మిగిలి పోవాలి.
  అందరి ప్రతిపాదనల్ని నిర్ధ్వంద్వంగా ఖండించాడు జయసింహ. బాలున్ని, మజ్జిగ గోపాల్‌ను అందుకు వినియోగించాడు.
  వాళ్ల ప్రయత్నాలన్నీ రాఘవకు తేలిగ్గానే  కన్పిస్తున్నాయి. తన రాత బావుండక రాత్రి ప్రియురాలు వద్దకు రాలేదు చెన్నారెడ్డి. వచ్చుంటే యీ పాటికి తను హీరో అయ్యుండేవాడు.
  తెల్లార్లూ మేలుకొని కళ్లు చింత నిప్పుల్లా వున్నాయి అతనికి. ఎప్పటికయినా చెన్నారెడ్డిని తను చంపాల్సిందేనని వీళ్లతో ఏమీ కాదనే ధీమాతో వున్నాడు. తనకు తూర్పు వైపు గేటు వద్ద డ్యూటీ యిచ్చినా నోరెత్తకుండా సమ్మతించాడు.
  ఏ గేటు వద్ద ఎవ్వరు వుండాల్సింది నిర్ణయించుకొన్నారు.
 అందర్నీ సంధానించి పనులు అందించే భాద్యత జయసింహ తీసికొన్నాడు.
  ఖచ్చితంగా వికెట్ పడగొట్టి తీరతామనే భావిస్తున్నారు వాళ్లు. ఎందుకంటే తన తాలూకాకూ, తన ప్రత్యర్థులకూ దూరంగా ఉంటున్నాననే భావన అతనిలో సరైన జాగ్రత్తలు తీసికోనివ్వదనీ, నగర వాతావరణంలో పక్కవానికి ఏం జరుగుతోన్నా ఎవరూ పట్టించుకోరనీ, తాము ఖచ్చితమైన ధ్యేయంతో పని చేస్తున్నారు కాబట్టి, తాము విజయం సాధిస్తామనే ధీమా వుంది.
  ఒక్క గంటకూడా నిద్రబోయి వుండదు బాలుడు బృందం.
 జయసింహ లేవగొట్టాడు.
  మొహం మీద నీళ్లు చల్లుకొని వచ్చి కూచున్న తర్వాత తాము రూపొందించిన ప్లాన్ గురించి విశదీకరించాడు.
 ప్లానయితే పకడ్బందీగా వుంది.
 అయినా ఒక లోపం స్పష్టంగా కొట్టొచ్చినట్టుగా కన్పిస్తూ వుంది.
" అతని వెంట గన్‌మెన్‌లు వస్తారు. వాళ్లను గురించి ప్లాన్‌లొ ఎక్కడా చర్చించినట్టులేదు "  చెప్పాడు.
 నాలుక కొరుక్కున్నాడు జయసింహ.
 నిజమే.. తను పొరబడ్డాడు.
 అందరూ తూర్పు గేటు గుండా లోపలికెళ్తారు.
 గన్‌మెన్‌లు గేటు వద్ద నించి లోపల మంటపం దాకా వున్న ఆవరణను కవర్ జేస్తూంటారు.
  యాక్షన్ ప్లాన్ కొంత మార్చాల్సి వచ్చింది.
 తూర్పు గేటు వద్ద మనుషులు  గేటుకు కొంత ఎడంగా వీధిలో నిల్చోవాలి. గన్‌మెన్‌ల గుండా ప్రమాదముందనుకొంటే వాళ్లు సిద్దమయ్యేలోపలే వాళ్ల మీద బాంబింగ్ జరపాలి.
 దానికోసం మరో ముగ్గర్ని వాళ్లకు తోడు జేశాడు.
ప్లాన్ అమలు పరిచేందుకు మొత్తం పండ్రెండు మంది అవుతున్నారు.
 బాలున్ని పెళ్లి మంటపం వద్దకు తీసికెళ్లాడు జయసింహ.
 అంతటా పరిశీలించి చూసి సంతృప్తి వ్యక్తపరిచాడు అతను.
 మరో రెండు గంటల్లో పెళ్లి జరగబోతోన్నా కూడా కళ్యాణ మంటపంలో సడీ సందడి లేదు. నగరాల్లో పెళ్లి ఇట్లా వుంటుంది కాబోలు.  మహుర్తానికి అర్థగంట ముందొచ్చినా, అర్థగంట తర్వాతొచ్చినా మంటపంలో పెళ్లికి సంబంధించిన ఆనవాళ్లు ఏవీ కన్పించవుట.
  అదే పల్లెల్లో అయితే-
 వారం ముందునించే పెళ్లి సందడి మొదలవుతుంది.
  చలువ పందిళ్లు, పచ్చతోరణాలు, పెరేని కుండలు, చుట్టాల సందళ్లు....... ఒకటేమిటి.. పెళ్లయిపోయి నెలలు గడిచినా ఆయింట్లో పెళ్లి జరిగిందని చెప్పేందుకు ఎన్నో ఆనవాళ్లు మిగిలి వుంటాయి.
  ఇక్కడ మిగుల్చుకోవటానికి ఏమీ వుండదు - వధూవరులు పరస్పరం ఆలూ మొగుళ్లుగా మిగిలిపోవటం తప్ప.
 ’ఈరోజు ఆలూరి దంపతులు మాత్రం తమ జీవితాంతం వెంటాడే ఒక చేదు స్మృతిని మిగుల్చకొంటారు ’ అనుకొన్నాడు బాలుడు.

                                                  ***********

     పెళ్లికి ఇంకా చాలా సమయముంది.
 సెక్రటేరియట్‌ దాకా వెళ్లొద్దామనుకొన్నాడు చెన్నారెడ్డి.
 సెక్రటేరియట్‌లో అడుగుపెట్టగానే హోమంత్రి ఎదురైతే తలపక్కకు తిప్పుకొని వెళ్లాడు.
  అతని బలంతోనే గదా శివపురి వాళ్లు విర్రవీగేది.
  తనకు జరగకూడనిది ఏదైనా జరిగితే - ఏదైనా ఏమిటి ? శివపురి వాళ్ల చేతుల్లో చస్తే...  దానికి ప్రధాన కారణం అతనే. అతని వల్లనే వాళ్లు ఇంతలావు మొగోల్లయింది.
  తన వాళ్ల పనికోసం సంబంధిత సెక్షనలో చాలా సేపు గడిపాడు. వాచీ చూసుకొనే సరికి పెళ్లి సమయం ఇంకొంత దూరంగానే ఉన్నట్లనిపించింది.
 పెళ్లి చూసుకొని వెంటనే బద్వేలు వెళ్లటమా ?  ఇక్కడే వుండి ఉదయం వెళ్లటమా ?
 ఇక్కడ వుండేందుకే  మనసు మొగ్గు చూపింది.
 బద్వేలు మనసులో మెదిలేసరికి అక్కడి ఆపరేషన్ గుర్తొచ్చింది.
 రమణారెడ్డి ఇంట్లోంచి కదలి టౌనుకు వచ్చాడో లేదో !  వస్తే మాత్రం తను శుభవార్త వింటాడు.
 అక్కడి విషయాలు తెలిసికోవాలనే కుతూహలం కలిగింది.
 నేరుగా తన క్వార్టర్‌కు వెళ్లాడు.
 బద్వేలు ఆఫీసు‌కు ఫోన్ పెట్టాడు.
 కొండన్న ఎత్తాడు.
 శివపురి రమణారెడ్డి ఇంటి వద్దే వున్నాడుట. టౌనుకొచ్చేందుకు ప్రయాణమవుతున్నాడుట. తమ వాళ్లంతా సిద్దమై వున్నారుట.
  ఏదో హుషారు శరీరంలో ప్రవేశించినట్లయింది అతనికి.
 పెళ్లి చూసికొని అట్నించి అటే ప్రేయసి వద్దకు వెళ్లాలనిపించింది. రాత్రంతా డిసప్పాయింట్ అయ్యుంటుంది గదా ! ఆమెకు క్షమాపణలు చెప్పాలి. ఆమె వద్దనించే బద్వేలు సమాచారాలు తెలిసికోవచ్చు.
  గన్‌మెన్‌లు వెంట వస్తే ఆమె వద్దకెళ్లేందుకు ఆటంకం.
 వాళ్లను మరో తమ పార్టీ ఎమ్మెల్లే క్వార్టర్ వద్ద వదిలాడు.
 ఈ రోజు వీళ్లు మారిపోయి రేపు మరో ఆంగరక్షకుల బ్యాచ్ వస్తుంది. ఆ లిస్టుతో సిద్దంగా వుండమని వాళ్లకు చెప్పి తనొక్కడే కారులో బైల్దేరాడు.
  నేరుగా పెళ్లి జరిగే గుడి వద్దకు వెళ్లి ఆగింది కారు.
 వాచ్ చూసికొంటే ఇంకో పదినిమిషాల టైమున్నట్లుంది. మాంగళ్యధారణకు.
 ఇంటికి ఫోన్ చేయాలనిపించింది.
 కారు ముందుక్కదిలింది కొంత దూరం లోని యస్.టి.డి బూత్ వద్ద ఆగింది.
 కారు దిగి బూత్‌లోకి వెళ్లాడు.
 నంబర్ డయల్ చేశాడు.
 భార్య ఫోనెత్తింది.
 తన గొంతు గుర్తబట్టగానే  " ఏమయ్య ! ఇప్పటికి గుర్తొచ్చిందా యిల్లు ? "  అంది.
 " సెక్రటేరియట్‌లో పనులుండాయి లేవే ! "  చెప్పాడు.
 " నీ పనులు నాకు దెల్సుగాని బెరీనా ఇంటికి రాసామీ !  రేత్రినించి హర్ష నిద్దర్లేకుండా వూరకే తిరుగతా వుండాడు. నాకేదో భయంగా వుంది.. ఇప్పుడే బసెక్కిరా.. నువ్వాడ.. మేమీడ.. ఎందుకయ్య యీ అగసాట్లన్నీ ?  రా.. ఎట్టయితే అట్టయితాది.. బయపడి ఎన్రోజులు బతకాల ? సస్తే అందరమూ కలిసే సచ్చిపోదాం రా !... "  ఆమె గొంతు బొంగురుబోయింది.
 హృదయం జలదరించినట్లయింది చెన్నారెడ్డికి.
 చావుకు భయపడే తనిక్కడ దూరదూరంగా తిరుగుతున్నానని పసిగట్టింది ఆమె. కలిసే చద్దామంటూ తనకు ధైర్యం చెబుతోంది.
 " ఎందుకట్లా మాటాడ్తావూ ?  నాకేం కాదులేయే పిచ్చిదానా ! నన్నెవురూ చంపేది ? "  అప్పటికే గొంతు జీరవోయింది అతనికి.
 అతనిలోని మార్పును ఆమె గ్రహించినట్లుంది  " ఇన్నేండ్లు సంసారం జేసినాం. నువ్వేందో నాకు తెల్దా ? నీ కతేందో నాకు ఎరుకలేదా ? - నువ్వే నన్నర్థం చేసుకోలేదుగాని... ఏమయ్యా ! - నీ భయం నాకు సెప్పదానికేమి ?  నేను వినకూడదా ?  నేను భయపడకూడదా ?  పెండ్లానికి తెలుస్తే నామోషా ? ఎన్ని రోజుల్నించి దాచుకొని దాచుకొని కుమిలి పోతాండవయ్యా ! నువ్వింటికిరా సోమీ ! మా కండ్ల ముందుండు... చంపేవాళ్లు అక్కడికి మాత్రం రారా ? ... చావో బతుకో మా కండ్లముందే జరగనీ.."  ఏడుపు తన్నుకురాగా ఆమె గొంతు పూడిపోయింది.
 ఎప్పుడూ ఏడ్చి ఎరుగని ఆడమనిషి.
 ఇప్పుడు తన్ను గురించి ఏడుస్తోంది.
 తను దూరమవుతానేమోనని ఏడుస్తోంది.
 అతనికి కూడా గుండెలు కరిగాయి.
 మాట తడబడింది.
 " పెండ్లి జూసుకొని బైల్దేరుతా... "  పొడిగా చెప్పి ఫోను పెట్టేశాడు.
  భారమైన హృదయంతో కారెక్కాడు.
 దేవాలయం గేటు వద్ద ఆగింది అది.
 కారు దిగి నేరుగా పెండ్లి మంటపం వద్దకు నడిచాడు.
 గన్‌మెన్‌లు లేకుండా అతనొక్కడే దిగిపోవటం రాఘవ వగైరాలకు ఆశ్చర్యం కలిగించింది.
 వెనక వస్తున్నారేమో !
బైటి మనుషుల ద్వారా అప్పటికే ఆయన ఆగమన వార్త లోపలి జనాలకు తెలిసింది.
 బాలుడు, మజ్జిగ గోపాల్‌ మంటపంలోని పెళ్లి జనంతో కలిసి పోయి వున్నారు. ప్యాంటు జేబుల్లోకి చేతులు దూర్చి బాంబులపైన అరచేయి వుండేలా జాగ్రత్త పడుతూ చెన్నారెడ్డి కోసం నిరీక్షిస్తున్నారు. అటు ఇటు చిన్నగా పచార్లు చేస్తున్నారు.
 ఇద్దరూ ఓ మోస్తరు తాగి వున్నారు. వాళ్లే కాదు ఆపరేషన్‌లో పాల్గొన్నవారంతా కొంత నిషామీదనే వున్నారు.
 చెన్నారెడ్డి మంటపంలోకి వచ్చాడనే వార్త ఇద్దరి చెవులకు వచ్చి చేరింది.
 బాలుడు, మజ్జిగ ఒకరి మొగాలొకరు చూసికొన్నారు.
 చెన్నారెడ్డి వచ్చాడుట.  ఏడీ ?  ఎక్కడ ?
 జనమంతా నిలబడి మాట్లాడుకొంటున్నారు.
 మంటపంలో వేసిన కుర్చీల నిండా ఎక్కువ సంఖ్యలో ఆడవాళ్లు కూచుని వున్నారు.
  వాళ్ల వెనగ్గా నిల్చుని వున్న మగ గుంపులో వెదకసాగారు.
 ఆ పని కొంత క్లిష్ట తరంగానే వుంది.
 తాము వెదకుతున్నట్లు ఎవరికీ అనుమానం రాకూడదు.
 చెన్నారెడ్డి మనుషులకు తమ మొహాలు కన్పించుకూడదు.
 తలకెక్కిన నిషాను జాగ్రత్తగా అదుపులో పెట్టుకోవాలి.
 తల నిటారుగా పైకెత్తేదానికి కూడా లేదు.
 ఒక ఇబ్బంది గాదు... సవాలక్ష..
  అతనొచ్చాడని  పక్కా సమాచారం.
 అంత లావు మనిషి ఎక్కడ దాక్కున్నట్లు ?
  మజ్జిగ గోపాల్ కయితే దిక్కుతోచటం లేదు. ’ఇక్కడే వున్నాడంటున్నారు. తాము పసిగట్టలేకపోవటమేమిటి.. ? ’
  తమ వాళ్లేమయినా తప్పుడు సమాచారం అందించారా ?
  ఇలాంటి సమయంలో అలాంటి పొరబాట్లు దొర్లవు.
 " రేయి  మజ్జిగా.. మజ్జిగా .."  లో గొంతుకతో బాలుని పిలుపు.
 తలెత్తి చూశాడు.
 నలుగురు వ్యక్తులు అవతల్నించి బాలుడు.
 తన చూపులు అతన్ని సోకగానే చేతుల్తో సైగ చేశాడు ’తన వెనక చూడ ’మన్నట్టుగా.
 వెనక్కి తిరిగి చూసేసరికి....

                                                                                                       .... సశేషం

     బద్వేలు నించి తన అంతరంగిక అనుయాయి కొండన్న
 " అన్నా!  పదిరోజుల్నించి శివపురి రమణారెడ్డి జీపు ఒక్కటే తిరుగుతావుంది. దాంట్లో కూడా ఐదుమందికి మించిలేరు.. "
  విషయమేమిటో అర్థం కాలేదు చెన్నారెడ్డికి.  " అసలు సంగతేందో చెప్పారా ? "
  " నువ్వీడ సరిగ్గా వుండడం లేదుగదా !  వాల్లు గూడా ఎవురూరికి వాల్లు పోయినట్టుంది. "
 " అన్నదమ్మలయినా వుంటారు గదబ్బీ ! "
 " సగం మంది కనపల్లే.. నాకండ్లతో జూసినా.. ఇయ్యాలయితే వాడూ, బాలుడూ, ఎవురో యిద్దరు.. జీపంతా నలుగురే. రేత్రి గూడ కొందరు వూర్లకు పోయినారంట.. వాడిప్పుడు వొంటరి గాడయిండన్నా !  ఇదే సమయం.. వాన్ని బేస్తే పోలేదా ! "
 ఒక్క నిమిషం మౌనంగా వుండిపోయాడు చెన్నారెడ్డి.
 అతనికి ఏమి పాలుపోలేదు.
 " కుంట మాసులకు ఫోన్ జేసి చెప్పన్నా !  నువ్వు చెబుతేగాని వాల్లు కదలరు. మిగతాదంతా నేన్జూసుకుంటా. రేపు పొద్దుగుంకే యాలకు వాన్ని బద్దేలి చెరువు కట్టకు బలిస్తా.. నువ్వు మాకు అందుబాటులో వుండన్నా ! "  చెప్పాడు అవతల్నించి.
  " సరే.. సరే.. జాగ్రత్త.."
  అవతల ఫోన్ పెట్టేసిన చప్పుడు.
 గుండెల్లో సన్నని కంపన మొదలయింది చెన్నారెడ్డికి.
 కోఠి...  వస్తువులు.. ప్రియురాలు.. భోజనమూ - అన్నిటినీ మరచిపోయాడు కొంతసేపు.
 కుంటకు ఫోన్ చేశాడు.
 తనకు కావలసిన వ్యక్తి దొరికాడు.
 అతనికి అన్ని విషయాలు చెప్పాడు.
  కొంత టెన్షన్‌గా వుంది చెన్నారెడ్డికి.
 శత్రువును లేపేందుకు మంచి  ఛాన్స్ దొరికింది. తనవాడు పటిష్టమైన వ్యూహంతో పని సాధిస్తాడో లేదోనని అనుమానం.
 కొండన్న మంచి వ్యూహాలు పన్నగలడు. నమ్మకంగా పని చేయగలడు, ఉత్సాహం వుంది. స్వామి భక్తి వుంది... కానీ వ్యూహాలు పన్నినంత పకడ్బందీగా ప్రణాళికను తుదకంటూ నిర్వహించలేడు.
  ఆ విషయాన్ని ఒకటి రెండు సార్లు తను గమనించాడు.
  గోపవరం నించి బద్వేలుకు వచ్చే దారిలో అప్పోజిషన్ వాన్ని ఒకన్ని నరికినపుడు, గొడవలకు సంబంధించిన వాడు కాదనే వుద్దేశ్యంతో పక్కనే వున్న వ్యక్తిని వదిలేశాడు.  తర్వాత వాడు సాక్షిగా మారేసరికి ఆ కేసునించి తప్పించుకోవటానికి ఎన్నో అగచాట్లు పడవలసి వచ్చింది.
  ఇట్లాంటి విషయాల్లో కేవలం మేధావితనమే గాదు - కొంత మూర్ఖత్వం కూడా అవసరమే. గుండె ధైర్యం ఒక్కటే గాదు - కొంత కరకుదనం కూడా వుండాలి. అడవికి అగ్గి బెడితే ఎండు కర్రతోటి పచ్చ కర్ర కూడా కాలుతుంది.. సమదృష్టితో చూసే కసాయితనం కూడా వుండాలి.
 ఈ గుణాలేవి కొండన్నకు లేవు.
 వానికి మరొకర్ని తోడుంచాలి.
 ఎవరైతే సరిపోగలరు..?
  చాలా సేపు ఆలోచించాడు.
 గతంలో అయితే తనే సూచనలిచ్చి నడిపించేవాడు.
 ఇప్పుడెట్లా ?
 అతని దృష్టి తాలుకా సాంతం గిరగిర తిరుగుతూ వెదకింది.
 చివరకు అతని దృష్టిలో ఒకే ఒక వ్యక్తి నిలిచాడు.
భీమునిపల్లె పెంచలయ్య...  ఇట్టాంటి విషయాల్లో ఘటికుడు. చూసి రమ్మంటే కాల్చి వచ్చేసే రకం. కాని పెంచలయ్యకు ఫోన్ సౌకర్యంలేదు సమాచారం ఎలా అందజేయాలి..?  తన చిన్నకొడుకు హర్ష ద్వార సమాచారం  అందించాలి.... తప్పదు వాన్ని పంపాల్సిందే.
 భార్యకు తెలీకుండా వాడికి విషయం చెప్పి సమాచారం అప్పజెప్పే భాద్యత అప్పగించాలి.
  వీలైతే రాత్రికే తను ప్రయాణమై పోవాలి.
 ఇంటికి ఫోన్ పెట్టాడు.
 సులభంగానే లైన్ దొరికింది.
 అవతల ఫోన్ ఎత్తిన చప్పుడు.
 గొంతు వినగానే మరేమీ మాట్లాడకుండా ఫోన్ పెట్టేశాడు.
 పది నిమిషాల తర్వాత మళ్లీ ప్రయత్నించాడు.
 తిరిగి ఆమె గొంతే.
 అసహనంగా కుర్చీలో కూలబడ్డాడు.
 అంత టెన్షన్ లోనూ తన ప్రేయసి గుర్తొచ్చింది.
 ఎదురు చూస్తుంటుందేమో !
 తనక్కడికి వెళ్లే  ఛాన్స్ లేదు.
 ఫోన్ చేసి చెప్పాడు ఆమెకు.
 అవతల్నించి అంతులేని నిరాశతో తడిసిన స్వరం.
 ఆమెను బుజ్జగించేందుకు ప్రయత్నించాడు.
  ఆ సమయానికి రాఘవ తన బైకు మీద వెళ్లి ఆమె ఇళ్లున్న సందు మొగదల మాటేసి వున్నాడు.
 వేట కొడవలి నొకదాన్ని సీటుపక్క లాఘవంగా అమర్చుకొని వున్నాడు.
 చెన్నారెడ్డి కోసం ఓపిగ్గా ఎదురు చూస్తున్నాడు.
 శివపురి నుంచి ఉదయమే దిగిన చెన్నకేశవ వగైరాలు ఎమ్మెల్లేను చంపేందుకు అద్భుతమైన వ్యూహాన్నొకదాన్ని పట్టుకొచ్చామంటూ హంగామా చేస్తున్నారు.
 తను వాటిని విన్పించుకోదల్చలేదు.
  ఇట్లా హంగామా చేసిన ప్రతిసారీ అపజయం తప్ప మరొకటి మిగలటం లేదు. ఇప్పుడు కూడా ఫలితం అదే..  సందేహం లేదు.
  పథకాన్ని వాళ్లు రేపు అమలు చేయబోతున్నారు.
 తను యీ రాత్రికే చెన్నారెడ్డి తల నరికి వాళ్లకు కానుకగా ఇవ్వబోతున్నాడు.  వాళ్లెవరూ చేయలేని పనిని తను చేయబోతున్నాడు.
 ఆలోచిస్తూ వున్నాడు అతను.
 అప్పటికి సమయం తొమ్మిది గంటలు దాటుతూ వుంది.
 ఆ టయానికి చెన్నారెడ్డి తన కుర్చీలో అసహనంగా కదలుతున్నాడు. మరొక్క సారి హర్ష కోసం ప్రయత్నిద్దామని రిసీవర్ మీద చేయిబోతోండగా ఫోన్ మోగింది.
 రిసీవర్ ఎత్తాడు.
 బద్వేలు నించి కొండన్న.
 " అన్నా !  అన్నా ! మన అదృష్టం పండింది.."
  " ఏమబ్బీ ! "
 " వాని తమ్ముండ్లు హైదరాబాద్ వస్చాండారని సమాచారం. నంద్యాల కొచ్చి ట్రైనెక్కినారంట. ఎవురో చుట్టాలింటికంట. గంపెడు మామిడి పండ్లు గూడా ఎత్తకపోయినారని వినికిడి.. ఇంటికాడ వాడొక్కడే వుండాడంట.."
  " హైదరాబాదా ? "
 " అవ్వన్నా ! హైదరాబాదే...... న్నోవ్ ! వాల్లు తిరిగి ఇంటికి రాగూడదు.. తెల్సిందా ! "
  " సరే సరే !  ఇక్కడి సంగతి నాకొదిలేయండి. ఇప్పుడే బాబు ద్వారా పెంచలయ్యకి సెబుతా ఇద్దరూ కలిసి శివపురోన్ని ముగించండి. "  చెప్పాడు.
  ఫోన్ పెట్టింతర్వాత శరీరం నిండా అంతులేని ఉత్సాహాన్ని తెచ్చుకొన్నాడు చెన్నారెడ్డి.
 సిటిలో రాటుదేలిన కసాయి గుండాల ముఠాల్ని కొన్నింటిని గుర్తు జేసికొని డైరిలోని వాళ్ల నంబర్ తీసి నోట్ చేసికొని ఫోన్ చేశాడు.
 " హలో నేను... కడప చెన్నారెడ్డిని.. "
 వెంటనే అవతలి గొంతులో వినమ్రత  " నమస్తే అన్నా ! "
  " నీతో పనిబడింది వీరూ ! "
 " సెప్పన్నా ! "
 " ఇక్కడకురా - చెబుతా.. "
  పదినిమిషాల్లో వచ్చాడు వీరూ.  " నమస్తే అన్నా !  ఎంతకాలంనుంచో అనుకుంటున్నా నీ పని ఒక్కటన్న సేసి పెట్టాలని చెప్పన్నా ! "
  విషయమంతా అతనికి చెప్పాడు.
 శివపురి మనుషుల్ని చూపించేందుకు సిటిలోనే వున్న తన వాళ్లను ఇద్దర్ని పిలిపించాడు.
 వాళ్లను వీరూకి అప్పగించాడు.
 ట్రైన్ టైం చెప్పాడు.
 వాళ్లు వెళ్లింతర్వాత గుర్తొచ్చింది కొడుక్కు ఫోన్ చేయలేదని.
 వెంటనే ఆ పనిమీద కెళ్లాడు.
 కొంత ఆలస్యంగానే అయినా యీ సారి భార్య గొంతు విన్పించలేదు.
 అన్ని విషయాలూ వివరంగా చెప్పాడు హర్షకు.
  తమను పట్టి పీడిస్తూ వున్న సమస్యను పరిష్కరించకొనేందుకు చక్కటి అవకాశం దొరికిందనీ, దీన్నిప్పుడు సద్వినియోగం చేసికొంటే తాలుకాలో తిరుగు వుండదనీ చెప్పాడు.  దీన్ని జీవన్మరణ సమస్యగా భావించి అన్ని శక్తి యుక్తుల్ని పూర్తిగా వినియోగించి పని పూర్తి చేయమనీ, ఏ మాత్రం నిర్లక్ష్య పెట్ట వద్దనీ హెచ్చరించాడు.

                                                     ********

   జీపు నేరుగా ముగ్గిపిండి గనివద్దకు వెళ్లి ఆగింది.
 అందులోంచి బాలుడు, రమణారెడ్డి వగైరాలు దిగారు.
 పరిసరాల్ని నిశితంగా పరిశీలిస్తూ నేల మీద ఏదో వెదుకుతున్నాడు. బాలుడు.  భూమిలోంచి బైటకొచ్చిన గుడ్డపీలిక, కంపచెట్టు, బోటి రాయి వగైరాలు వద్ద అతను సూచిస్తోంటే మిగిలిన వాళ్లు జాగ్రత్తగా తవ్వి ప్లాస్టిక్ బక్కెట్లను బైటకు తీస్తున్నారు.
 అన్ని బక్కెట్లను ఒక చోటుంచి పై పొట్టును తొలగించి వరసగా పేర్చి వున్న బాంబుల్లోంచి ఏదో ఒకటి ఎన్నుకొని పరీక్షించాడు బాలుడు.
 ఒకటి రెండు బక్కెట్లు మినహా అన్ని బక్కెట్లోని బాంబులూ నాణ్యంగా పేలాయి. గని ప్రాంతాన్నంతా దద్దరిల్ల జేశాయి.
 బక్కెట్లోంచి పాతిక బాంబుల్ని ఏరి మిగిలిన వాటిని యధా ప్రకారం భూమిలో పూడ్చి పెట్టారు.
 జీపులోంచి గంపను కిందకు దించి అందులోని పొట్టును నేలమీద పోశాడు బాలుడు. తర్వాత పొట్టును గంపలో పోయటం, ఓ వరస బాంబుల్ని పేర్చటం, మళ్లీ పొట్టు పోయటం, తిరిగి బాంబుల్ని పేర్చటం, వరసకు వరసకూ బాంబుకు బాంబుకు మద్య దండిగా వరిపొట్టు వుండేలా జాగ్రత్త పడ్డాడు.  గంపలో ఇంకా ఖాళీ వుంది. దానికి గుడ్డ కట్టి జీపుకెత్తారు.
  బాంబుల గంప తెల్లారే సరికి హైదరాబాదులో వుండాలి.
  దాన్ని ఇలాగే జీపులో తీసికెళ్లటం కష్టం. ఎక్కడంటే అక్కడ పోలీసు చెకింగ్‌లుంటాయి. నంద్యాల వరకు జీపులో పట్టుకెళ్లి అక్కడ ట్రైన్ ఎక్కిస్తే పని సులభంగా జరిగిపోతుంది.
  బాంబుల గంప వెంట బాలుడు, చంద్ర, వాసులు వెళ్లాలని నిర్ణయం జరిగిపోయింది.
  సాయింత్రంగా పోరుమామిళ్ల వెళ్లి ఓ వంద మామిడి పళ్లను తెచ్చారు. వాటిల్లో కొన్నింటిని రెండువరసలుగా గంపలో పేర్చి పైన గుడ్డ కట్టారు.
  రాత్రి బాలుడు, చంద్ర, వాసులతో జీపు నంద్యాలకు బైల్దేరింది.
 మామూలు వేగంతో వెళ్లినా రైలు వచ్చే సమయానికంటే అర్థగంట ముందే స్టేషన్ చేరుకోగలరు.
 చేయబోయే పనిని గురించి వూహించుకొంటున్నారు.
 కొంత ఉద్విగ్నతకు గురవుతున్నారు.
 జీపు వేగంగా వెళుతూ వుంది.
 మరో ఇరువై కిలోమీటర్ల ప్రయాణం చేస్తే నంద్యాల వస్తుంది.
 అక్కడ ట్రాఫిక్ బందయివుంది.
 ఏదో యాక్సిడెంటు జరిగిందట.  జనం గుంపయ్యారు. వాహనాన్ని నిలేశారు.  వెనక ముందు వాహనాలతో రోడ్డంతా నిండిపోయింది.
 వాహనాల వరస దండిగానే వుంది.
వెనక్కి వెళ్లేందుకు మరో దారిలేదు.
 ట్రాఫిక్ సమస్య ఎప్పుడు క్లియరవుతుందో తెలీదు.
 ’ అర్ధ గంట లోపల క్లియర్ కాదా ! ’  అనే ధీమా
  మరో వైపు ట్రైన్ మిస్సవుతుందనే భయం.
  పోలీసులు వచ్చి ట్రాఫిక్ క్లియర్ చేసేసరికి ఖచ్చితంగా అర్ధగంట సమయం పట్టింది.
  ఆగమేఘాల మీద నంద్యాల రైల్వేస్టేషన్ చేరుకొంది బాలుని జీపు.
 ఆదరాబాదరా స్టేషన్‌ లోకి నడిచారు.
 ఐదునిమిషాల క్రితమే ట్రైన్ వెళ్లిపోయిందట.
  దిక్కు తోచలేదు వాళ్లకు.
 తల పట్టుకొన్నారు కొంత సేపు.
 వెంటనే బస్ రూట్ పైకి తీసికెళ్లారు జీపుని.
  ఏదైనా లారీలో వెళ్లాలని వాళ్ల ఆలోచన.
 అర్థగంట సేపు ప్రయత్నిస్తేగాని లారీ ఆపలేదు.
 సవాలక్ష ప్రశ్నలడిగి కాని డ్రైవర్ వాళ్లను ఎక్కించుకోలేదు.
 ’అమ్మయ్య ’ అంటూ గుండెనిండా గాలి పీల్చుకొని వదిలారు ముగ్గురూ.
 జీపు వెనక్కి వెళ్లింది.
 లారీ టౌన్ లిమిట్స్ దాటింతర్వాత ఓ డాబా వద్ద ఆగింది.
 " ఏం సర్ !  భోంచేయరా ? "  లారి దిగి డాబాలోకి వెళుతూ అడిగాడు డ్రైవర్  " మందు కూడా దొరుకుద్ది "  చెప్పాడు.
  రెండు నిమిషాల తర్వాత వాసు కిందకు దిగాడు.
 డ్రైవర్ వెంట డాబాలోకి వెళ్లి మందు, నంజుళ్లు, వాటర్ బాటిల్స్ తీసుకొని లారీ క్యాబిన్ పైకి ఎక్కాడు.
  అక్కడ కూచుని ముగ్గురూ మందు కార్యక్రమాన్ని పూర్తి జేశారు.
 వాతావరణం ఆహ్లాదకరంగా వుంది.
 కడుపులోకి నిషా ఎక్కేసరికి మంచి హుషారొచ్చింది.
 లారీ కదలి వెళుతోంటే దాని రొదకంటే వాళ్లు పాడే పాటల సంగీతపు మోత ఎక్కువైంది.
 ఎవ్వరూ నిద్ర పోదల్చుకోలెదు.
 ఒకరు మార్చి మరొకరు పాటలు పాడుతూనే వున్నారు.
 మద్య మద్యన డ్రైవర్‌ను హెచ్చరిస్తున్నారు.
 కర్నూలు వచ్చింది.
 అక్కడో చాయ్ తాగి మళ్లీ కదిలింది లారీ.
 ఓ అర్ధ గంట ప్రయాణించి వుంటుంది.
 ఉన్నట్టుండి ’తుస్ ’ మనే శబ్దమూ, దానితోటి సైడులాగుతూ రోడ్డునించి పొలాల్లోకి వెళ్లాలనే లారీ ప్రయత్నమూ.
 బలంగా బ్రేకు తొక్కి లారీని ఆపాడు డ్రైవర్
 ఎడమ వైపు ఫ్రంట్ వీల్ పంచరయ్యింది.
 ’ఎంతసేపు ?  పదినిమిషాలేగదా టైర్ మార్చేందుకు ! ’ అనుకొన్నారు క్యాబిన్ పైన్నించి.
 " గోవిందా గోవింద ! "  అంటూ రెండు చేతుల్ని గాల్లో కెత్తి లారీ ఎక్కాడు డ్రైవర్.  " పండుకోండి సార్ ! పొద్దున్నే పోదాం "  అన్నాడు వాళ్లకేసి తిరిగి.
 " ఏం ? స్టెఫ్నీ లేదా.."
  " ఉంది.. ఉంటే ?  యీ జామున ఎవురు మారుస్తారు సారూ ! "
 " అర్జంటు పని.. మేం సాయం జేస్తాం..  రొవ్వంతా సేపే గదా ! టైరు మార్చుకొని పోదాం పాన్నా ! "  వాసు అన్నాడు.
 " ఇదిగో ఇట్లా మాట్లాడ్తారనే నాలారీలో ఎవుర్నీ ఎక్కించుకోను ఏదో.. మీరు బంగపడ్తాంటే కాదననందుకు యిదొక గూటమా నాకు... పండుకోండి.. పండుకోండహే.. "  చెబుతూ క్యాబిన్‌లో దూరాడు.  " నేను ముందే ఖర్మ నాకొడుకును.. నాకన్న తలమాసిన్నాయాండ్లు మీరు.. "  లోపల్నించి గొణుక్కొంటున్నాడు.
  వాళ్లెంత బతిమాలినా డ్రైవర్ వినుకోలేదు.
 అతను కూడా కైపు మీదున్నాడు.
  వాళ్లు డిమాండ్ చేసే కొద్దీ అతను మండి పడుతున్నాడు.
 " ఏం నాకొడుకువురా నువ్వు ! తాగుడుబోతు నాకొడకా ! పచ్చి సరుకొరే యిది. ఓనర్ నాశనమైతాడురా.. "  వాసు అన్నాడు.
 ఆ మాటలు డ్రైవర్ తలకెక్కలేదు.
 " ఇట్లా కాదుగానీ.. "  అంటూ బాంబుల గంపకు కట్టిన గుడ్డను కొద్దిగా తొలగించి లోపల్లికి చెయ్యి జొనిపి ఓ బాంబును బైటకు లాగాడు చంద్ర.  " అన్నా !  దీంతో బేస్తా నాకొడుకును.. కైపు దిగి పోతాది "  అన్నాడు అబ్బిళ్లు కొరుకుతూ.
 వెంటనే అతని చేయి పట్టుకొన్నాడు బాలుడు.  " తప్పు నీది గాదురా !.. కైపు అట్లాంటిది.."  అంటూ అతని చేతిలోని బాంబును సున్నితంగా లాక్కొని గంపలో యధాప్రకారంగా వుంచి గుడ్డ కట్టాడు.
  డ్రైవర్ క్యాబిన్‌లోంచి దిగేట్టు లేడు.
 మరొక వెహికల్‌ను పట్టుకొని వెళ్లాలి.
 తెల్లారే సరికి ఖచ్చితంగా హైదరాబాద్ చేరాలి.
 గంపను దిందకు దించారు.
 ఏదో వెహికల్ వస్తోంది.
 ’ఏదన్నా కానీ.....’  చెయెత్తారు.
 దగ్గరగా వచ్చి ఆగింది.. బస్సు
  గంపను బస్సుకెత్తారు.
 " మామిడి పండ్లన్నా ! హైదరాబాదులో చుట్టాలకు.. "  అంటూ గంపను జాగ్రత్తగా ఓ చోటుంచి దాన్ని గమనిస్తూ కూచున్నారు.
 కంటి మీద కునుకు రాలేదు వాళ్లకు.
  పొరబాటున నిద్రమబ్బుతో ఎవడైనా గంపలో కాలుబెడతాడేమోనని భయం. నిద్ర లేకుంటే లేకపోయింది బస్సయినా ట్రబులివ్వకుండా పోతే అదే పదివేలనుకొన్నారు.
  వాళ్ల ఆశల్ని వమ్ముచేస్తూ సిటీకి ఇరువై కిలోమీటర్ల ఇవతల ఆగిపోయింది బస్సు.
  ఇంజన్లో ఏదో ట్రబులట.
 గంప కిందకు దించి అటుగా వెల్తోన్న ఆటోను ఆపారు.
 " మామిడి పండ్ల గంప, ముగ్గురం మనుషులం "  చెప్పాడు బాలుడు.
 బేరమాడి ఆటో ఎక్కారు.

                                                          ******************

  రాత్రంతా సరిగ్గా నిద్రబట్టలేదు చెన్నారెడ్డికి.
 ఇంట్లాంటి ఎన్ని కేసుల్ని తను అలవోకగా నిర్వహించాడనీ ! ఏమాత్రం టెన్షన్ లేకుండా రాత్రంతా హాయిగా నిద్రబోయి ఉదయం లేచి ఉపహారం తీసుకొన్నంత సులభంగా చేయించాడు.
  ఇప్పుడెందుకో - ఎంత అనచుకొందామనుకొన్నా ఆగని గుండె దడ... మరచిపోదామన్నా వీలు కాని టెన్షన్.
  మొట్ట మొదటి మర్డర్ చేయబోతోన్న వాడికి వున్నంత టెన్షన్.
  తను పడుకొంటే వీరూ నించి గానీ, హర్షనించిగానీ ఫోనొస్తుందేమో ! తన సహాయం ఏదైనా అవసరమవుతుందేమో !
  కుర్చీ మీద కూచుంటే ఎప్పుడో తనకు తెలీకుండానే వచ్చి కమ్ముకునే నిద్ర.... పదినిమిషాలు కూడా గడవక ముందే ఉలిక్కిపడి లేచి పచార్లు చేయటం..  తెల్లార్లూ అదే అవస్థ...
  తెల్లారింది... ట్రైన్ టైమైంది..
  వీరునించి వచ్చే పోన్ కాల్ కోసం క్షణమొక యుగమైంది.
 మనస్సంతా ఉద్విగ్నంగా వుంది.
 పదిహేను నిమిషాల టెన్షన్ తర్వాత ఫోన్ మోగింది.
 వీరూ నించి ఫోన్
  శివపురి వాళ్లెవరూ ట్రైన్‌లో రాలేదుట.
 ఆశ్చర్యంగా వుంది చెన్నారెడ్డికి..   నమ్మలేకున్నాడు.
 వీరూ వద్ద వున్న తన మనషులతో మాట్లాడాడు.
 ట్రైనంతా గాలించి చూసినా కన్పించలేదుట.
  షడన్‌గా అతనికో అనుమానం వచ్చింది.
 ట్రైన్ మిస్సవటం వలన ఏదైనా బస్ పట్టుకొచ్చారేమో !
 తక్షణం తన అనుమానాన్ని వీరూ ముందుంచాడు.
 మరుక్షణమే ఫోన్ పెట్టేశాడు వీరూ.
  అతని సామర్థ్యం చెన్నారెడ్డికి బాగా వినికిడే.
  నిమిషం సమయాన్ని కూడా వృధా చేయడు.
 బస్టాండ్ వెళ్లి వుంటాడు.
 ’ శివపురి నాయాళ్లు కనబడితే సాలు..  అర్థగంటలో వాల్ల తలకాయలు తన కాళ్లకాడుంటాయి..! ’
  వీరూ ఫోన్ కోసం ఎదురుచూస్తున్నాడు.
  పదిహేను..ఇరువై.. ఇరువై ఐదు నిమిషాలు.. క్షణం క్షణం ఎదురు చూపులు.. వీరూ ఫోన్ కోసం... నిరీక్షణాలు...
  ఫోన్ మోగింది.  హర్ష నించి..
 కుంట మనుషులు, భీమునిపల్లె పెంచలయ్య వచ్చారుట. శివపురి మీదకే వెల్దామంటున్నారుట.
  వద్దని చెప్పాడు చెన్నారెడ్డి.
 శివపురినుంచి పోరుమామిళ్ల దాకా రెండు మూడు చోట్ల దారులు కాయమని చెప్పాడు.  అన్నిచోట్ల తప్పించుకొన్నా బద్వేలులో మాత్రం గురి తప్పకూడదు.
  కుంట మనుషుల వద్ద నాటు తుపాకులున్నాయనీ, అవసరమైతే ఉపయోగించమని చెప్పాడు పెంచలయ్యతో.
 మాట్లాడి ఫోన్ పెట్టేయగానే వెంటనే మళ్లీ రింగయింది.
 వీరూ మనుషులనించి ఫోన్
 బస్సుల్లోంచి కూడా దిగలేదుట శివపురి వాళ్లు.
 తను చాలా డిసప్పాయింట్ అవుతున్నానని చెప్పాడు వీరూ. రెడ్డిగారి పనిని అత్యంత సమర్థవంతంగా జరిపి ఆయన మెప్పుపొందాలని కోరికగా వుండేదట.
 చెన్నారెడ్డి కూడా నీరసపడ్డాడు.
  శివపురి సోదరులు నగరానికి రావటమంటే తన బోనులోకి అడుగు పెట్టటమేననీ, వాళ్ల మెడ సులభంగా కొరికేద్దామనీ అనుకొన్నాడు.
 ట్రైన్ కాకుండా, బస్సు కాకుండా ఏ దారిన వచ్చినట్లు !
  లారీ ఎక్కి వుంటారా ?
 ఛ ఛ..  ఆ పని చచ్చినా చేయరు.
 ఎక్కడో పొరబాటు జరిగింది.
 వాళ్లు హైదరాబాదు కాకుండా మరేదో ప్రాంతానికయినా వెళ్లుండాలి. లేదా బస్సు యాక్సిడెంటో, మరో ఆటంకమో జరిగి బాగా ఆలస్యమైనా అయ్యుండాలి.
  ఏది ఏమైనా మరో రెండు దినాలు వాళ్ల కోసం బస్టాండ్లలో రైల్వే స్టేషన్లలో వెదకటం మేలు.
  అదే విషయం చెప్పాడు తన వాళ్లకు.
 వాచ్ చూసుకొన్నాడు.
 హఠాత్తుగా అతనికి పెళ్లి గుర్తుకొచ్చింది.

                                                                                                 ........ సశేషం

    చెన్నారెడ్డిని ఎట్లా దొరికించుకోవాలో అర్థం కాలేదు శివపురి సోదరులకు.  ఈ మద్య కాలంలో మరీ జాగ్రత్త పడుతున్నాడు అతను. తన కదలికల్ని అంతుబట్టకుండా చూసుకొంటున్నాడు. ఎక్కువగా రాజధానిలోనే గడుపుతున్నాడు.
  తాలుకాలో తమకు దొరికేట్టు లేడు.
 అతన్ని చంపాలంటే అతనితో బాటు తామూ మకాం మార్చక తప్పదు. తమ వ్యూహాన్ని విసృతం చేసుకోక తప్పదు.
  తమ వాళ్లల్లో అసహనం పెరిగిపోతూ వుంది. చేతులకు పని దొరక్క విలవిల్లాడ్తున్నారు. గతంలో అయితే రోజూ అదేపనిగా తిరుగుతూ వుండేవాళ్లు. వేటాడటాన్ని గురించే ఆలోచిస్తుండే వాళ్లు. అహరహం వ్యూహాల్ని పన్నటం, వాటి అమలుకు కృషి చేయటం చేతినిండా పనుండేది.
  ఇప్పుడు కేవలం తిని తిరగటం వల్ల సోమరితనం పెరుగుతోంది. ఎప్పుడోకసారి చెన్నారెడ్డి రావటం, తామతన్ని గుర్తించి సిద్దమయ్యేలోపలే తిరిగి వెళ్లిపోవటం,  నిరాశా నిస్పృహలతో తమ వాళ్లు మగ్గిపోవటం....
 అతన్ని చంపలేక పోయామనే మనోవేదన కాల్చుతోంది.
  తాము కూడా హైదరాబాద్ వెళితేగాని యీ సమస్యలు తీరవు.
  రాజధాని కేంద్రంగా తమ ప్రయత్నాల్ని విస్తరించాలి.
  వీలైనంత త్వరలో అతని చరిత్రను ముగించాలి.
 ఎంత కాలమైనా పార్టీ జేస్తూ ( ఫ్యాక్షన్ నడుపుతూ ) టెన్షన్ అనుభవించటం తమకు భరించరానిదిగా వుంది.  అతని ఉనికి తమను అనుక్షణం కాల్చుతూ వుంది. చేతగాని వాళ్లను చేస్తోంది.
  రాత్రి చర్చకు పెట్టాడు తన మనసులో భావాన్ని రమణారెడ్డి.
 రాజధాని కేంద్రంగా కార్యకలాపాలు కొనసాగించటానికి ముక్త కంఠంతో సమ్మతి తెలిపారు అందరూ.
  రమణారెడ్డి తాలుకాలోనే వుండి అన్ని వ్యవహారాలూ నడుపుతూ వుండాలనీ, చెన్నారెడ్డి యిక్కడకు వచ్చినపుడు అవకాశం చూసుకొని పని జరిపేందుకు ప్రయత్నించాలనీ, హైదరాబాదులో జయసింహ ఆధ్వర్యంలో టీం నిర్వహించబడాలనీ తీర్మానం జరిగింది.
 ఇక్కన్నించి వెళ్లే వాళ్లే కాకుండా అక్కడ కూడ కొంత మందిని టీం లోకి తీసుకోవాలని సూచించారు.
  చెన్నారెడ్డి బాధితులు హైదరాబాదులో కూడా వున్నారు. వాళ్ల అడ్రస్‌లు సేకరించి వారి పరిధిలో వీలయ్యే సహాయం వాళ్ల నుంచి అందుకోవాలి.
  పదిమందిని వెంటేసుకొని హైదరాబాదు వెళ్లాడు జయసింహ.
 లాడ్జీలో వుంటూ తమ కార్యకలాపాలకు శ్రీకారం చుట్టాడు.
వ్యాపార రిత్యా, ఉద్యోగరిత్యా హైదరాబాదులో వున్న చెన్నారెడ్డి వ్యతిరేకుల్ని కలిశారు.  వాళ్లతో సంప్రదించారు. వాళ్ల సలహాల్ని తీసికొన్నారు. వాళ్ల సహాయాన్ని అర్థించారు.
  అందరూ సానుకూలంగానే స్పందించారు.
 చెన్నారెడ్డిని చంపటమనేది తమ ఆశయంగా కూడా పేర్కొన్నారు.
  వాళ్లు తిరిగేందుకు వాహనాలు కావాలి. జీపుల్లాంటివి కాకుండా టూ-వీలర్స్ అయితేనే బావుంటాయి.
 ఊర్నించి తెచ్చినవే కాకుండా మరికొన్ని కొన్నారు.
 చిన్నవి పెద్దవి అన్నీ కలిపి పద్దెనిమిది అయ్యాయి.
  ఒకరు ఇద్దరు వంతున వాటిల్లో తిరుగుతూ ప్రత్యర్థిని వెంటాడటం మొదలుపెట్టారు. అతని ప్రతి కదలికనూ గమనించ సాగారు. అసెంబ్లీ వద్దా, సెక్రటేరియట్‌లో, అతను పాల్గొనే సభలూ, సమవేశాలూ, విందులూ వినోదాలూ, పెళ్లిళ్లూ.. చావులూ.. ఒకటేమిటి..? - అతని ప్రతి కదలికనూ గమనిస్తున్నారు.
  కొన్ని రోజులకు చెన్నారెడ్డికి కూడా అనుమానమొచ్చింది - సిటీలో కూడా తనను వెంటాడుతున్నారేమోనని.  దానికి సరైన ధృవీకరణ లేదు గాబట్టి అనుమానన్ని పెద్దగా సాగదీయలేదుగాని గతంలో లాగా తనపట్ల తాను సోమరిగా వుండటం లేదు. వీలైనంతగా  జాగ్రత్త పడుతున్నాడు.  దిల్‌షుక్ నగర్ లోని తన ప్రియురాలి వద్దకు గన్‌మెన్‌లు లేకుండా వెళ్లుతున్నాడుగాని... ఇదివరకటిలాగా తన కారులోనే వెళ్లటం లేదు. ఒకేదారిన పోవటం లేదు. అక్కడికి తను చేసే ప్రయాణం తనకే అంతుబట్టని విధంగా వుండేలా రోజూ కొత్తమార్గాన్ని వెదుక్కొని వెళ్లేలా కొత్త కొత్తగా ప్రయోగాలు చేస్తున్నాడు. ఎన్నెన్నో అవస్థలు పడి ఆమెను చేరుకోవటం ధ్రిల్లింగ్‌గా వుంది. వాటిని గురించి ఇద్దరూ ముచ్చటించుకోవటం ఆహ్లాదంగా వుంది.
  అసెంబ్లీ సమావేశాల్లో కూడా తన భయాన్ని స్పీకర్ ముందుంచాడు. తన మీద జరుగుతోన్న హత్యాయత్నాన్ని గురించి చెప్పాడు. ఇవన్నీ జాతీయ పార్టీ నాయకుల మద్దతుతోనే జరుగుతున్నాయని ఆరోపించాడు.
  బాంబుల సంస్కృతి అతనిదేనని తమ వాళ్లు అట్లాంటి పనులు ఎప్పడూ చేయరని, చెన్నారెడ్డి కోరుకొంటే అదనపు బందోబస్తు కూడా ఇస్తామని హోంమంత్రి ప్రకటించాడు.  సాదారణ స్థాయిలో కాకుండా అతనికి ప్రత్యేక రక్షణ కల్పించాలని ప్రతిపక్ష సభ్యులు డిమాండ్ చేశారు.  పరిశీలిస్తామంటూ హోంమంత్రి సమాధానమిచ్చాడు.
  హైదరాబాదు నగర వీధుల్ని, సందుల్ని, గొందుల్ని అనుభవంలోకి తెచ్చుకొనేసరికి నెలరోజులు చాల్లేదు జయసింహ ముఠాకు. ఎప్పుడూ బైకుల్లో తిరగటమే వాళ్లపని. చెన్నారెడ్డి తరుచుగా సందర్శించే తావులన్నిట్నీ ( స్థలాలన్నిటినీ ) క్షణ్నంగా పరిశీలిస్తున్నారు. అతని మిత్రులెవరో గుర్తిస్తున్నారు.
 కొంత కాలం తర్వాత రామంతపూర్‌లోని ఓ సందులో రూం తీశాడు జయసింహ.  ఫోన్ కూడా బిగించాడు. అక్కణ్నించే తన ముఠానంతా నడిపించ సాగాడు.
  ఎవరెక్కడ వున్నది, ఏం చేస్తున్నది, చేసే పనిలో ప్రోగ్రెస్ గురించి రామంతపూర్‌కు గంటకోసారి ఫోన్ చేసి చెబుతుండాలి. వాటన్నిటినీ విశ్లేషించి ఓ నిర్ణయానికి రావటం జయసింహ భాద్యత.
  కాలం గడిచే కొద్దీ పనిలో బాగా స్థిరపడ్డారు వాళ్లు.
  అలవోకగా తిరుగుతున్నారు.
 అయినప్పటికీ చెన్నారెడ్డి మీద దాడి జరిపే అవకాశం వాళ్లకు ఎదురు కాలేదు.
 ఈ నేపథ్యంలో ఒకనాటి రాత్రి దిల్‌షుక్ నగర్ కేసి వెళుతూ వున్న చెన్నారెడ్డి జీపు రాఘవ కంట బడింది.
  క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా దాన్ని వెంబడించాడు అతను.
  దిల్‌షుక్ నగర్‌లోని ఓ సందులో దూరింతర్వాత అదృశ్యమైంది అది.
 పట్టుదలగా సందులో ముందుకు దూసుకెళ్లాడు.
  అటు ఇటు ఇళ్ల కాంపౌండుల్లోకి పరిశీలనగా చూస్తున్నాడు.
  సందు దాటి మేయిన్ రోడ్ ఎక్కి ఇరువైపుల చూస్తే దగ్గరలోనే చిన్న హోటల్ ముందు ఆగివుంది అదే కారు.
  దగ్గరగా వెళ్లి లోపలికి చూస్తూ ముందుకు సాగాడు.
  కారులో చెన్నారెడ్డి లేడు.
 వెనక్కి తిర్గొచ్చి హోటల్ లోకి తొంగిచూస్తే - డ్రైవర్ ఒక్కడే టీ తాగుతూ కూచుని వున్నాడు.
 కొంత దూరంలోని మరో హోటల్ వద్దకెళ్లి అక్కణ్నించి కారుమీదే చూపులు నిలిపి నిరీక్షించ సాగాడు.
  అతన్ని ఆశ్చర్యానికి గురిచేస్తూ పదినిమిషాల తర్వాత కారు వెళ్లిపోయింది.
 చెన్నారెడ్డిని ఇక్కడే ఎక్కడో వదలి వెళ్లినట్లుంది.
  జరిగిన విషయమంతా ఎవ్వరితోనూ చెప్పలేదు రాఘవ.
  మళ్లీ రోజు కొంచెం పెందలాడే వచ్చి సందు మొగదల కాపు కాశాడు.  చెన్నారెడ్డి వాహనం కోసం ఎదురుచూడసాగాడు.
 ఏవో ఒకటి రెండు వాహనాలు సందులోకి జొరబడ్డాయి గాని రాత్రంతా నిరీక్షించినా చెన్నారెడ్డి కారు రాలేదు.
  మరో రెండ్రోజులకు అతనికి అర్థమైంది. చెన్నారెడ్డి తన స్వంత కారులోనే కాకుండా రకరకాల వాహనాల్లో వస్తున్నాడనీ. హోటల్ వద్ద కారాపి సిగరెట్ల తాగే డ్రైవర్ని చూస్తే తెలిసింది కార్ల భాగోతం. కార్లను మారుస్తున్నాడేగాని డ్రైవర్లను మార్చటం లేదు అతను.
  మరో వారం రోజులకు గాని చెన్నారెడ్డి దూరే కొంపను కనుక్కో లేక పోయాడు రాఘవ. గన్‌మెన్‌లు లేకుండా ఒంటరిగా ఓ ఆడదాని కోసం వస్తోన్న చెన్నారెడ్డిని చూసి ఆనందంతో పులకరించి పోయాడు అతను. తిమింగలం వొడ్డుకు వచ్చే రహస్య ప్రదేశం తెలిసింది. ఈ విషయం అందరికీ తెలిపి వెంటనే పనయిపించాలి.
  ఫోన్ చేద్దామనుకొని విరమించుకొన్నాడు.
  నేరుగా రామంతపూర్ కేసి దూసుకు పోసాగాడు.
  తమ రూమున్న సందులోకి మలపు తిరగబోతుండగా హఠాత్తుగా అతనికో ఆలోచన వచ్చింది.
  ఇప్పుడు చెన్నారెడ్డిని చంపటం కోణ్ని గొంతుకోసేంత తేలిక.
  అ పనేదో తనొక్కడే చేస్తే..?
   మలపు వద్దే టక్కున ఆగిఫొయాడు.
 కొంతసేపు డోలాయమాన స్థితిలో వూగిపోయాడు.
 తర్వాత స్థిర నిర్ణయానికి వచ్చాడు. తనొక్కడే వాన్ని నరికి చంపాలని, చేతులారా తన కసి దీర్చుకోవాలని.
  అందుకే చెన్నారెడ్డి విషయాన్ని రహస్యంగా వుంచాడు.
 అలాంటి సమయంలోనే ఒకనాటి సాయింత్రం పోరుమామిళ్ల నించి శివపురి వచ్చి ఇంట్లో అడుగుపెడుతూనే టెబుల్ మీద ఓ పెళ్లి పత్రిక కన్పించింది రమణారెడ్డికి.
  కాళ్లు మొగం కడుక్కొని వచ్చి టేబుల్ ముందు కూచుని పత్రికను చేతికి తీసుకొన్నాడు.
 ఆలూరి వాళ్ల పెళ్లి.
తమకు దూరపు చుట్టాలు.
  పిల్లవాడు ఎం.బి.ఏ చేసినట్టుంది హైదరబాదులోనే ఏదో కంపెనీలో మంచి ఉద్యోగమని వినికిడి.
 పెళ్లి కూడా హైదరాబాదులోనే... ఎల్లుండే పెళ్లి.
 " నీ పెండ్లిగ్గూడా వొచ్చినారురా వాల్లు.  దూరపు బంధువులైనా అన్ని సుభకార్యాలకూ వస్తావుండారు. మనమూ పోతావుండాము తప్పకుండా పోవాల.."  పెద్దిరెడ్డి చెప్పాడు.
  అడ్డపంచె పకెగ జెక్కి బైట పచార్లు చేస్తూవున్న బాలుని వద్దకెళ్లాడు రమణారెడ్డి.
 " పత్రిక చూసినావా ? "  అడిగాడు.
 " ఏది ? ఆలూరోల్లదా ! చూసినాలే.. "  చెప్పాడు.
 " పెండ్లికి ఎవురు బోతనారు..? "
 " యీన్నించి ఎందుకూ పోవడం ?  జయసింహ అక్కన్నే వుండాడుగదా ! వాన్నే పొమ్మంటే సరి.. "
 " వానికి తెలిసుండదు. ఫొన్‌జేసి చెప్పు "
 " సరే " నంటూ తలూపాడు బాలుడు.
 లోపలికెళ్లి పత్రికను టేబుల్ మీద విసరేస్తూ ఎందుకో దానికేసి అదేపనిగా చూశాడు రమణారెడ్డి.  తర్వాత తమ్మున్ని కేకేశాడు  " బాలుడూ "  అంటూ
 " ఈయప్ప చెన్నారెడ్డి వర్గం గదరా ? "  అన్నాడు పత్రిక చూపిస్తూ.
 " పక్కాగా .."  చెప్పాడు బాలుడు.
 " మరి.. యీ పెండ్లికి చెన్నారెడ్డి కూడా వస్తాడు గదా ! "  ఉధ్విగ్నంగా అన్నాడు.
 ఒక్కసారిగా మూగవొయాడు బాలుడు.
 అక్కడ కొంతసేపు పిన్‌డ్రాప్ సైలెంట్ అలుముకొంది.
  మరుక్షణమే ఓ పథకానికి రూపకల్పన చేయటం ప్రారంభించారు అన్నదమ్ములిద్దరూ.
  కొంత సమయం గడిచిన తర్వాత హైదరాబాదుకు ఫోన్ పెట్టాడు రమణారెడ్డి.  జయసింహ లైన్లోకి వస్తూనే  " హలో జయ ! నేను రమణారెడ్డిని... ఎల్లుండి ఆలూరి వాళ్ల పెళ్లి... నువ్వు అటెండ్ అవుతావు గదూ ! "  అడిగాడు.
  " ఆ  సరేన్నా ! "
  " చెన్నారెడ్డి ప్రోగ్రామ్ షెడ్యూలేమైనా సేకరించినారా ? "
  " పి.ఏ లొంగటం లేదన్నా ! "
  " ఆలూరి వాళ్లు చెన్నారెడ్డి వర్గీయులే.. అతను తప్పకుండా ఆ పెళ్లికి రాగలడేమో !  ఎంక్వయిరీ చేస్తావా ! .. ఓ అర్ధ గంటలో నాకు ఫోన్ చేసి చెప్పాలి "
  అర్ధగంటకు ఖచ్చితంగా ఫోనొచ్చింది.
 జయసింహ నించే అనుకొన్నారు.
  ఆలూరు వాళ్లనించి - పెళ్లికి తప్పక రమ్మని.
 మరో పదినిమిషాల తర్వాత జయసింహ నించి ఫోన్.  " చెన్నారెడ్డి ఖచ్చితంగా వెల్తున్నాడుట పెళ్లికి "
  " సరే..  రాత్రికి మనవాళ్లు బసెక్కుతారు. తెల్లారే టయానికి అక్కడుంటారు.... అన్ని విషయాలు మీకు చెబుతారు..  నేను తర్వాత ఫోన్ చేస్తాను.. "  చెప్పాడు.
  రాత్రికంతా పకడ్బందీ వ్యూహాన్ని సిద్దం చేసి చెన్నకేశవకు అప్పగించి పదిగంటల బసెక్కించారు మరికొందర్ని తోడిచ్చి.
  మనుషులు సిద్దంగా వున్నారు.
 వాళ్లల్లో కసి దండిగానే వుంది.
 పథకాన్ని అమలు పరిచే శక్తి మెండుగానే వుంది.
 అపజయాలు ఎదుర్కొన్నారు కాబట్టి జయించాలనే తపన అధికంగానే వుంది.
 ప్రస్తుతం అక్కడ లేనిది ఒక్కటే..
  ఆయుధ సంపద.
 వేటకొడవళ్లు, బాకులు తల్వార్ లాంటివి దండిగానే వున్నాయి.
  ఈ పనికి బాంబులు తప్ప మరో ఆయుధాలు అంత అనుకూలంకావు.
 వాటినయితేనే తమ వాళ్లు సమర్థవంతంగా వినియోగించగలరు.
 రేపు రాత్రికి బాంబులు పంపించాలి.

                            ***********

  తన రాజకీయ జీవితంలో దండయాత్రల గుండానే ఎక్కువ విజయాల్ని చవిచూశాడు చెన్నారెడ్డి.  ఎదురు తిరిగిన వాళ్లను క్రూరంగా అణచివేయటం వల్లనే సామ్రాజ్యాన్ని విస్తరింప జేసుకొన్నాడు. ఓవైపు నెత్తురూ, కన్నీరూ పారుతోంటే మరోవైపు గెలుపు సంబరాలు చేసుకొన్నారు. పల్లెలన్నీ పాదాక్రాంతమయ్యేదాకా హింసను కొనసాగించాడు.
  ఇప్పుడు తను సాధించే విజయాలు గత విజయాలకు పూర్తిగా భిన్నమైనవి. జనాల మొహాల్లో తృప్తినీ, సంతోషాన్నీ కలగిస్తూ తను గెల్చుకొంటున్నాడు. పల్లెల్లో సంబరాలు చేయిస్తూ గెలిచి సాధిస్తున్నాడు. నాయుకునిగా తనకిది గొప్ప అనుభూతి. సందేహం లేదు.
  ఈ ప్రక్రియకు బీజాలు ఎప్పుడో పడవలసింది. తన దురదృష్టం కొద్దీ ఇలాంటి విజయాలు కూడా వుంటాయనే స్పృహ తనకు కలిగేసరికి చాలా ఆలస్యమైంది.
  తను చేసిన పాపాలు శివపురి సోదరుల రూపంలో వెంటాడుతున్నాయి.
  నిజంగా తను పాపం చేశాడా..?
  తనెప్పుడూ అట్లా భావించలేదు.
 చరిత్రంతా తిరగేసినా రక్తపాతం లేకుండా ఏరాజు రాజ్యాధికారాన్ని సాధించిన దాఖలాలు లేవు.
 ప్రజాస్వామ్యం కాబట్టి యుద్దాల తీరు మారింది... అంతే.
 దాదాపు మెజారిటీ పక్షం నాయుకలందరిదీ యిదేబాట... కాదంటే తనది వాళ్లకంటే కొంచెం గాఢమైంది...  సందేహం లేదు.
  ఆ గాఢతే తనను రాక్షసునిగా చిత్రించేంత పనిచేసింది.
 ఇప్పటికయినా మించిపోయింది లేదు.
  సాధించిన అధికారాన్ని నిలుపుకొనేందుకూ, దాన్ని అనువంశిక ఆస్తిగా మార్చేందుకూ మంచిదారి మార్చాలి.
  అంతదాకా బతకనిచ్చేట్టుగా లేరు ప్రత్యర్థులు.
  అంటే రాజకీయాల్లో మంచి మార్పును ప్రవేశబెట్టబోతున్న తనకు వాళ్లు అడ్డొస్తున్నట్లే గద !  మార్పు రాకుండా అడ్డుకోంటోన్నట్లేగద !
  ఈ ఒక్కసారి వాళ్ల అడ్డు తొలగించుకోంటే  ఎంతబావుంటుంది !
  మంచి మార్పుకోసం వాళ్లను లేపేసే శక్తిని భగవంతుడు  తనకిస్తే ఎంత గొప్పగా వుంటుందనీ !
గత  కొంతకాలంగా అతని ఆలోచనా తీరు అట్లా కొనసాగుతూ వుంది. శివపురి వాళ్ళ చరిత్ర ముగించి ఆపైన తాలూకాలో హింసా రాజకీయాల్ని పూర్తిగా మాన్పించాలని అతని ఆశ.
  తను ప్రయత్నించినా వాళ్లను చంపలేడేమో..!
  అవకాశం రావాలి.
  తనగుండా తాలుకా రాజకీయాల్ని ప్రక్షాళన చేయించి బాగుపరచాలని భగవంతునికి కోరిక పుడితే వాళ్ల అంతం చూసేది ఎంతసేపు..!!
  ఈ మద్య కొంత ఎక్కువ మోతాదులోనే తన ప్రియురాలి వద్ద గడుపుతున్నాడు అతను.
  ఆమె భర్త రాష్ట స్థాయిలో గుర్తింపు పొందినా ఐ.ఏ.ఎస్ ఆఫీసర్, అతనా స్థితికి చేరుకోవటానికి కారణం చెన్నారెడ్డే.
  అతనెప్పుడూ క్యాంపుల మీదుంటాడు.
 తన భార్య వల్ల చెన్నారెడ్డికి లభించే ఏకాంత సుఖానికి అతని అడ్డంకి వుండే అవకాశం లేదు.
  ఆమె వద్ద వున్నంత సేపూ  అన్ని సమస్యల్ని మరచిపోయి ప్రశాంతంగా ఉండగలుగుతున్నాడు చెన్నారెడ్డి.
 అద్భుతమైన విషయమేమిటంటే - గేటు వరకు తనను వెంటాడుతోన్న మృత్యుభయాన్ని కూడా మరచిపోగలుగుతున్నాడు.
 ఊరికి వెళ్లబుద్ది కావటం లేదు.
 అలాగని ఎక్కువ రోజులు ఇక్కడే వున్నా యింట్లో సంజాయిషీ యివ్వవలసి వుంటుంది.  మరికొంత ఆలస్యమైతే తనతో పనున్న తన అనుయాయులు నేరుగా యిక్కడికే వచ్చే ప్రమాదముంది.
 రేపు ఆలూరి వాళ్ల పెళ్లి చూసికొని ఎల్లుండయినా ప్రయాణం కావాలి.
 రాత్రి ఇష్టసఖి ఇంటికి వెళ్లాలనుకొన్నాడు.
 ఏడుగంటల ప్రాంతంలో సిద్దమవుతున్నాడు.
  ఈ రోజు భోజనం కూడా అక్కడే చేయాలి.
 రిసీవర్ ఎత్తి నెంబర్ డయల్ చేశాడు.
 అవతల తనే ఎత్తింది. అతని గొంతును పోల్చుకొంది.
 " ఇప్పుడు ఏదారిలో వస్తానో వూహించు చూద్దాం ! "  అన్నాడు.
 చిన్నగా నవ్వింది ఆమె  " ఏ దారిలో వచ్చినా యీ సందులోకి మలుపు తిరగాల్సిందే గదా ! యీ యింట్లోకి రావాల్సుందే గదా ! "  అంది.
  " భోజనం కూడ అక్కడే "  చెప్పాడు  " ఏ హోటల్నించి తెప్పించమంటావో చెప్పు "
 " మగాళ్ల చేతి వంట నీకు రుచించదేమో ! "
 " ఆడవాళ్ల చేతులు అలసిపోతాయేమోననీ ! "
" అలసట నువ్వు తీరుస్తావుగదా ! "
 ఆనందంతో పరవశుడయ్యాడు.
 మరో ఐదు నిమిషాల తర్వాత ఫోన్ పెట్టేశాడు.
 కోఠి వెళ్లి తనకు కావలసిన వస్తువుల్ని తీసికొని అట్నించి దిల్‌షుక్ నగర్ వెళ్లాలని అతని ఆలోచన.
 మధురమైన ప్రయాణానికి హృదయాన్ని సవరించుకొని బైట పడబోతూ వున్నాడు.
 అంతలో ఫోన్ మోత
 వెనక్కి తిరిగి రిసీవర్ ఎత్తాడు.

                                                                                                           ........ సశేషం

     ఇంటికి వెళ్లేసరికి రమాదేవి గోడుగోడుమంటోంది.
 ఎదురుగా సోఫాలో కూచుని వున్నాడు చిన్నకొడుకు హర్ష.
 అతని మీద ఎగిరి పడుతోంది.
 బైట రెండు జీపుల్నిండా ఆయుధాలు పట్టుకొని ఎక్కడికో దండయాత్రకు సిద్దమైన జనం.
 " ఇడుగో మీ నాయనొచ్చినాడు సూడు. యీయప్ప పనికి యీ యప్పే బోతాడు. మద్యన నువ్వెందెకు ?... మేముండగా నీ కెందుకురా యీ గొడవలన్నీ ? ... ఏమయ్యా ! ఈ జీపుల్లో మాసుల్ని తీసుకొని రంగుపల్లెకు పో.. ఆ శివపురి నాకొడుకులు అక్కడ ఏందో గొడవజేస్చాండారంట... మన పల్లెల కొచ్చి వాల్లు నీల్గుతావుంటే మనమెందుకయ్యా బతకడం ? ... నీ కొడుకు పోతానంటే నేనే నిలేసినా ! .... మనముండగా వాడెందుకు గొడవల్లో దిగాల ? ..."
 కొంతసేపు మౌనంగా వుండిపోయాడు చెన్నారెడ్డి. ..
  ’ ఆ శివపురి వాళ్లను ఎట్లా ఎదుర్కోవాలా ? ’ అని ఆలోచిస్తున్నాడు. తన ఏరియాకు కూడా వచ్చారంటే వాళ్లంత సులభంగా వుండరు.
 అతని మౌనాన్ని మరో విధంగా అర్థం చేసుకొంది ఆమె.  " ఏమయ్యా ! నువ్వు పోతావా ?  నన్ను పొమ్మంటావా ? నీకు సేతగాదంటే నేనే పోతా. నా కొడుకును మాత్రం పోనియ్యను..ఆ... తెల్సిందా ? "  అంది.
 మందిని తయారు చేసికొని శివపురి వాళ్లమ్మీద దాడికి సిద్దమై వున్నాడు హర్ష. తమ ఏరియాలో, తమ పల్లెల్లో వాళ్లు పెత్తనం చెలాయించబోవటం సహించలేక పోయాడు.
 మెల్లిగా ద్వారం వద్దకెళ్లి జీపులోని రంగాపురం మనిషిని పిల్చాడు చెన్నారెడ్డి.
 అతను రాగానే  " సంగతేందిరా ? "  అడిగాడు.
 " ఏముందయ్యా ! వాడు మల్లా వూర్లోకొచ్చినాడు "
 " ఎవుడు ? "
 " బుడ్డా రెడ్డోల్ల పెద్దోడు.. "
  " ఆ ... వస్తే..."
  " వాల్ల దాయాదుల కాల్లో కడుపో పట్టుకొని మెత్త బరుచుకొన్నేడు. వాని భూములు వానిగ్గావాలంట.. పంచాయితీ పెట్టినాడు. "
 " మీరేమన్నేరు ? "
 " ఏమంటాం ? .. నీకు తెలవకుండా పంచాయితీ యట్లా జేసుకుంటాం ? కొట్లాటలూ, గొడవలు లేకుండా వుంటే ఆ సంగతి వేరే ! అన్ని ఖర్చులూ పెట్టించినాడు గదా !  ఇప్పుడు భూము లెట్లా ఇడుస్చామూ ? "
 " వాల్ల దాయదులు ఏమంటా వుండారు ? "
  " వాల్లేందో వెనక తొక్కిళ్లు తొక్కుతావుండారు మరి !  వాని ఏడుపుల్జూసి కరిగిపోయినట్టుండారు. రొండుసార్లు వాల్లే పంచాయితీ జేసినారు. మేం వొప్పుకోకున్నెం.  ఇప్పుడు వాడు శివపురి వాల్లను పెద్ద మనుషులుగా తెచ్చినాడు. మేమాడుంటే గొడవలవుతాయని ఎల్లబారొచ్చినాం.. "
  ఒక్క నిమిషం ఆలోచించాడు చెన్నారెడ్డి.
 " సర్లే పోదాం పా !  ఆ నాకొడకల సంగతేందో సూసుకుందాం ... "  అంటూ బైటకు నడిచి జీపెక్కాడు.
  ఆయన వెంట నలుగురు గన్‌మెన్‌లు ఎక్కారు.
  రెండు జీపుల్నిండా ప్రవైటు సైన్యం, ఒక జీపులో తన సిబ్బందితో రంగపల్లె దిశగా పయనించాడు.
  దాదాపు ఏడేళ్లు దాటిపోతూవుంది - బుడ్డారెడ్డి కుటుంబాన్ని వూరినుంచి తరిమేసి.
వాళ్ల దాయాదులంతా కలిసి తనకు వ్యతిరేకంగా రాజకీయం చేశారు. బుడ్డారెడ్డి పెద్దకొడుకును ఏజంటుగా కూచోబెట్టారు.
 ఊరిపైన వాళ్లదే పైచేయి అయ్యింది.
 తను మాత్రం ఎమ్మెల్లేగా అఖండ మెజారిటీతో గెల్చాడు.
 అప్పుడు కూడా వాళ్లు తనతో కలవలేదు.
 సంవత్సరం తర్వాత వచ్చిన పంచాయితీ ఎలక్షన్లలో బుడ్డారెడ్డి వాళ్లే సర్పంచ్ స్థానానికి పోటే చేశారు.
 వాళ్లకు మద్దతివ్వమంటూ తన వర్గం వాళ్లను బలవంతపెట్టారు... అదిగో.. అప్పుడు తను రంగంలోకి దిగవలసి వచ్చింది.
 పంచాయితీ ఎలక్షన్స్‌లో బుడ్డారెడ్డి వర్గీయుల్ని తరిమి కొట్టి తన వాళ్లను గెలిపించుకొన్నాడు.
 తర్వాత కూడా వాళ్లమీద దాడులు కొనసాగాయి. అన్నిరకాలుగా వాళ్లమీద దాడులుచేసి క్రూరంగా హింసించటంతో -
  వాళ్లంతా తనకిందికొచ్చారు - ఒక్క బుడ్డారెడ్డి కుటుంబం తప్ప.
 వాళ్లల్లోనూ బుడ్డారెడ్డి పెద్దకొడుకే.
 అందుకే వాన్ని నిర్దాక్షణ్యంగా వూరినించి తరిమేశారు.
 వాని భూముల్ని లాక్కొన్నారు.
 అప్పుడు తనమాట వేద వాక్యంగా వుండేది.
 చివరకు ఇప్పుడు తన ప్రత్యర్థులు తన ఏరియాలో పంచాయితీలు చేసే పరిస్థితి వచ్చింది.  దాన్ని సహించేందుకు లేదు.
  వాళ్లతో అటో ఇటో తేల్చుకోవాలి.
 గొడవ జరిగితే గన్‌మెన్‌లను కూడా ఉపయేగించుకోవాలి. ఏడెనిమిది జీపుల తన సొంత మనుషుల కన్నా వీల్లే నయమని తేలింది మొన్న జి.పి.ఆర్ వద్ద దాడి జరిగినప్పుడే.  వీళ్లంతా కాళ్లకు, చేతులకు అడ్డం తప్పితే ఉపయోగం లేకుంది.
 మెరికల్లాంటి వారు నలుగురు చాలు.
 అతను ఆలోచనల్లో వుండగానే రంగంపల్లె దగ్గరబడింది.
 ఊర్లో ’వాళ్లు ’ న్నారనే విషయం కొంత టెన్షన్ కలిగిస్తోంది.
 ఊరి బైట జీపు ఆపి ఎదురైన మనిషిని అడిగారు శివపురి వాళ్ల ఆచూకి గురించి.
 అతన్నుంచి సరైనా సమాధానం లేదు.
 గ్రామంలోకి ప్రవేశించాయి జీపులు.
 ఓ యింటి వద్ద ఆగింతర్వాత జీపులోని రంగంపల్లె మనిషి దిగాడు.
 ఆదారాబాదరా కొంత దూరం వెళ్లి వీధి మలుపు వద్ద ఆగి, పక్కవీధిలోకి సుదీర్ఘంగా చూశాడు.
 ఆశ్చర్యబోతూ వెనుదిరిగి వచ్చాడు.
 " వాల్లు లేరు... ఎల్లబారినట్టుండాది - మేమెవురం పంచాయితీకి పోలేదు గదా ! అందుకేనేమో... "  చెప్పాడు.
 చెన్నారెడ్డి జీపు దిగాడు.
 తనకెప్పుడూ ఆతిథ్యమిచ్చే నారపురెడ్డి యింటిలోకి జొరబడ్డాడు.
 కొంత సేపయింతర్వాత బుడ్డారెడ్డి మనుషుల్ని పిలిపించుకొన్నాడు.
 కుశల ప్రశ్నలు వేశాడు.  గ్రామ బాగోగుల్ని పరామర్శించాడు.
 ఏయిడెడ్ పాఠశాలలో టీచర్ పోస్ట్ వేయించిన బుడ్డారెడ్డి తమ్ముని కొడుకును గురించి ఎంక్వయిరీ చేశాడు.
 తను కట్టించిన చెరువుకు మరమ్మతులు అవసరమైతే చెప్పమన్నాడు. ఏటి నుంచి తీసిన తాగునీటి పంపింగ్ స్కీమ్ గురించి అడిగాడు. బుడ్డారెడ్డి చేని వద్ద వంకకు అడ్డంగా కట్టిన చెక్‌డ్యాంలో నీరు దండిగా నిల్వవుండి పొలాలకు ఉపయోగ పడుతున్నాయో లేదో అడిగాడు.
  గ్రామానికి ఇంకా ఏవైనా అవసారలుంటే చెప్పమన్నాడు తన ఎమ్మెల్లే గ్రాంట్ లోంచి నిధులు విడుదల చేయిస్తానన్నాడు.
 ఆ వూరి అభివృద్ది కోసం తను చేసిన పనులన్నీ ఒకసారి గుర్తొచ్చేలా చేశాడు.  ఆ వూరు బాగుపడేందుకు తానింకా కృషి చేస్తున్నట్లుగా ప్రకటించాడు.
  బుడ్డారెడ్డి ఊ కొడుతున్నాడు. పొడి పొడిగా సమాధానం చెబుతున్నాడు.
 అతనిలో ఏదో తడబాటు.. మరేదో న్యూనతా భావం.
 ఏ విషయమో చెప్పాలనే భావం...  తీరా పెదవుల వద్దకొచ్చి ఆగిపోవటం...
  " సరే మరి  సమస్యలేమి లేవుగదా ! నేనొస్తా..  ఇంకా పల్లెలు తిరగాల "  అంటూ లేవబోయాడు.
 " అన్నా ! ఒక చిన్న సంగతుంది.. "  తల గీరుకొన్నాడు బుడ్డారెడ్డి.
 ’ఏమి ’ టన్నట్లుగా చూశాడు.
 " మా పెద్దోడొచ్చినాడు అన్నా !  వాని పొగురంతా అణుచుకొని వొచ్చిండు.  నేనేమో నీకాడికే పొమ్మని సెప్పినా..  ఆ నాకొడుక్కు మొగమెక్కలే.... సరే.. వూల్లో వాల్లను అడిగి సూస్జామనుకొన్నే... అందర్నీ అడిగినా... ఎవురేం అడ్డం జెప్పలేదు.. అడుగో అసలోడే వొప్పుకోలేదు.. ఏదన్న ఖర్చులుంటే కట్టిస్తాడు..  వాని పొలం వానికిప్పీ అన్నా !  నీకాడికి రాకపోవడం నా తప్పే..."  వేడికోలుగా చెప్పాడు.
  " ఎమ్మెల్లేగాడికి పంచాయితీకి వొచ్చేమాత్రమైతే శివపురి వాల్లను ఎందుకు తెచ్చుకొన్నట్లో ? "  వెంటనే అందుకొన్నాడు ఎదుటి మనిషి.
  " బుద్దిలేక.. " గట్టిగా అన్నాడు బుడ్డారెడ్డి.  " ఆ బుద్ది లేనా కొడుకు తీసుకొచ్చె... అందుకే మూతిమీంద కొట్టి ఎనక్కి పంపినా గదా ! "
  " నేను బద్వేలు పోతాండానని తెల్సి నువ్వా పన్జేసుంటావు.. "  అన్నాడు ఎక్కసగా.
   " ఒరేయ్ !  యీ తంటాల మాటలొద్దురా ! "  గట్టి గొంతుకతో అన్నాడు బుడ్డారెడ్డి.  ఎమ్మెల్లే వైపు తిరిగి  " అన్నా ! యీని కూతలు నువ్వు నమ్మగాకు.... పెద్దోన్నయినా నీ కాల్లుబట్టుకొని అడుగుతా వుండా.. నీ మనస్సుకు ఎట్టా దోస్తే అట్టా జెయ్యి.. "  అన్నాడు.
  కొంతసేపు ఆలోచించిన తర్వాత చెన్నారెడ్డి చెప్పాడు.  " సరేనీ పెద్దమాసీ !  మీరందరూ కావలన్నె పనిని నేనొద్దంటానా ?  అట్లనే కానీ !.... నీ కొడుకును నీ కాలికింద పెట్టుకొనే మాత్రమైతేనే యీ పంచాయితీ...  లేదంటే పెద్ద యిబ్బందులొస్తాయి.. శివపురి వాల్లు యీ వూరి పొలిమేర తొక్కగూడదు.  దానికి నీదే భాద్యత... రేపొక్కసారి నీ కొడుకును వెంటబెట్టుకొని బద్వేలుకు రా......"  అంటూ అవతలి వ్యక్తికేసి తిరిగి  " అబ్బీ ! నువ్వు కూడా రా ... "  చెప్పాడు.
  పదినిమిషాల తర్వాత జీపులు కదిలాయి.
  దారంతా ఆలోచిస్తూనే వున్నాడు చెన్నారెడ్డి.
  తన ప్రవర్తన తనకే ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తూ వుంది.
 ఇద్దరు ముగ్గుర్ని చంపి అయినా భయపెట్టుకోవాలని వచ్చాడు.
  బుడ్డారెడ్డి పెద్దకొడుకును కాలో చెయ్యో తీసెయ్యాలనుకొన్నాడు. తనను వ్యతిరేకించి శివపురి వాళ్లను పంచాయితీ తెచ్చినందుకు పెద్దశిక్షే వేయాలనుకొన్నాడు.
  కానీ...  యిట్లా జరిగిందేమిటీ.. ?
  తను సర్ధు బాటవుతున్నాడా ?  పరిస్థితుల్ని జయించి గుప్పెట్లో పెట్టుకొనే స్థితినుంచి పరిస్థితులకు అనుకుణంగా మార్పు  చెందే స్థితికి వస్తున్నాడు.
  తనకిది విజయమా ?  అపజయమా..?
  శివపురి వాళ్లకు భయపడే తనీవిధంగా మారాడా..?
  తను తీసుకొన్న యీ నిర్ణయం కాకుండా మరో నిర్ణయమయి వుంటే శివపురి వాల్లను ఆవూరికి వెళ్లకుండా చేసేందుకు పెద్ద యుద్దాలే చేయవలసి వచ్చేది.
  ఇప్పుడు అతిసులభంగా,  అందరి సమ్మతితోనే వాళ్లను గ్రామ ప్రవేశం లేకుండా చేశాడు గదా..!
 ఇది తనకు తప్పకుండా విజయమే.
  విజయాల్ని ఇలా కూడా పొందవచ్చునని తనకు తెలిసిపోయింది.
 చెన్నారెడ్డికి కొంత ఆనందంగా అన్పించింది.
 కొత్త సూత్రాన్ని అవిష్కరించిన శాస్త్రఙ్ఞునిలా అనుభూతించ సాగాడు.
 ఇట్లాంటి కేసులొస్తే తను.. ఇలాగే పరిష్కరించాలి.  తన వాళ్లను నెప్పించి మెప్పించయినా పంచాయితీల్ని యిలాగే చేయాలి.
  తన ఏరియాలో శివపురి వాళ్ల నీడ కూడా పడేందుకు లేదు.  వాళ్లు ప్రవేశించలేని పల్లెల్ని తను తయారు చేసుకోవాలి.
అట్లాగని  వాళ్లను ఉపేక్షించే దానికి లేదు.
  వాళ్లకు రాజకీయం ముఖ్యం కాదు -  తన చావే.  వాళ్లు ఏపని చేసినా అది తన్ను చంపేందుకు మార్గంగా ఎంచుకోవటానికే ప్రయత్నిస్తారు. తన జాగ్రత్తలో తనుండాలి.
  మర్నాడే రంగం పల్లె పంచాయితీ వొగదెగింది.
 బుడ్డారెడ్డి పెద్దకొడుకు కళ్లల్లోని ఆనందం,  దాని వెనకే పొర్లకొచ్చిన విధేయత చెన్నారెడ్డిని ఆకట్టుకొన్నాయి.
  మరో పదిరోజుల తర్వాత అట్లాంటిదే సురవరం పంచాయితీ.
 అక్కడయితే ఇల్లుకూడా ఆక్రమించుకొన్నారు.
  అది కూడా సులభంగానే పరిష్కారమైంది.
  శిథిలమవబోతున్న తన యింటిని బాగు పరుచుకోంటోన్నట్లుగా అన్పించింది చెన్నారెడ్డికి.
 కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది.
  తన ప్రాణాని కెటూ ముప్పు వాటిల్లింది.  తనతోబాటు రాజకీయాన్ని కూడా నాశనం చేస్తే ఎట్లా..?
  తను పోయినా రాజకీయం బతకాలి.
 తన సంతానం దాన్ని అందిపుచ్చుకోవాలి.
  తన హయామంతా భయపెట్టుకొని  ముఠా రాజకీయం చేశాడు.
  ఇప్పుడు తనే భయపడే పరిస్థితికి వచ్చాడు.
  కాలం ఎప్పుడూ ఒకేలా వుండదు గదా !
  తనున్నా లేకున్నా తన వాళ్లకు ఏకమొత్తంగా ఓట్లు గుద్దిపోసే అభిమానాన్ని రెండు మండలాల్లోనయినా సంపాదించుకోవాలి.  అవతలి పార్టీ వాల్లను తమ పొలిమేరల్లోకి కూడా అడుగుపెట్టని విధంగా పల్లెల్ని తీర్చి దిద్దికోవాలి.  మిగిలిన మండలాల్లో చెరిసగమో, లేదా తనకు కొంతశాతం తక్కువ ఓట్లు వచ్చినా ఇబ్బంది లేదు.  గెలుపు ఎప్పుడూ తమ వైపే వుంటుంది.
   సుదీర్ఘమైన మానసిక అంతర్జ్వలనం తర్వాత, ప్రక్షాళనం తర్వాత అతనో నిర్ణయానికి వచ్చాడు - తమ గుండా వూరు వదలి వెళ్లిపోయిన వాళ్లను తిరిగి వూర్లలోకి రప్పించే కార్యక్రమాన్ని మొదలెట్టాలని.
  చకచక ఆదిశగా అడుగులేశాడు.
  తన అనుయాయులకు సూచనలిచ్చాడు.
 కొద్ది సమయంలోనే ఆయన ఆలోచనకు మంచి స్పందన వచ్చింది.
  చాలామంది తమ తమ గ్రామాలకు వెళుతున్నారు.
  ఆస్థిని గురించి ఆలోచించే వాళ్లు సర్ధుబాటవుతున్నారు.
  అభిమానాలు,  ప్రాణాలు ముఖ్యమనుకొన్న వాళ్లు స్పందించటం లేదు.
  అయిన వాళ్లను పోగొట్టుకొని, అవమానాలు అనుభవించిన వాళ్లకు చెన్నారెడ్డి ప్రతిపాదన తమను మరింత అపహాస్యం చేసినట్లుగా అన్పించింది. అతనింకా మనుషుల్ని మనుషులుగా చూడలేదనీ, ఆస్తులుగానో, కులం మతం లాంటి మూఢ బావుకలుగానో చూస్తున్నాడని స్పందించారు.
 ఎనుబోతుల సుబ్బారెడ్డికి కూడా పిలుపు వచ్చింది.
  ఒక్క క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా వెళ్లిపోయాడు అతను.
  పెదనాన్న మాటల్లోని నిజం అప్పుడు తెలిసి వచ్చింది శివపురి రమణారెడ్డికి,  ఆయన ఆరోజే చెప్పాడు - ప్రాణాలు పోగొట్టుకొన్న వాళ్లకున్నంత పగ ప్రతీకారాలు ఆస్తిని పోగొట్టుకొన్న వాళ్లకు వుండవని.  అందువల్లనే జి.పి.ఆర్ బిల్డింగ్ వద్ద జరిగిన దాడిలో బాంబుల బక్కెట్లను దూరంగా తీసికెళ్లి ఎమ్మెల్లేను రక్షించాడు అతను.
  తన పాతభావాల్ని కొంత వరకు సంస్కరించుకొంటున్నప్పటికీ తను మాత్రం చాలా జాగ్రత్తగా తిరుగుతున్నాడు చెన్నారెడ్డి.
  అనుక్షణం అతన్ని చావు భయం వెంటాడుతోంది.
  ఆత్మీయుల వద్ద కన్నీళ్లు పెట్టుకోవటం మానలేదు.
   తనెట్లయినా చచ్చేనాకొడుకునేననీ, తనతో పెట్టుకోవద్దని కాంట్రాక్టర్లను బెదిరించి టెండర్ వర్క్‌లను ఇనానిమస్‌గా పొందేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నాడు...  అదే మంత్రంతో ఇంజనీర్లను బెదిరిస్తున్నాడు. మీటింగ్‌లలోనూ, చర్చల్లోనూ తన చావు గురించి మాట్లాడుతున్నాడు.  తన మీద జనాల్లో సానుభూతి పెరిగేందుకు దారులు నిర్మించుకొంటున్నాడు.  తనంటే భయపడే దశనుంచి - తన మీద సానుభూతి చూపే దశకు పయనిస్తున్నాడు.
  అతను ఎక్కువగా రాజధానిలోనే గడుపుతున్నాడు.
  అతని విరోధులకు మాత్రం అతని మాటల్లోని చావు భయం సంతోషాన్ని కలిగిస్తూ వుంది. ఇంత కాలానికి అతని కళ్లల్లో భయపు నీడలు దోబూచులాడటం చూసి వింతగా అనుభూతిస్తున్నారు...  కథలు.. కథలుగా చెప్పుకొంటున్నారు.

                                                                                                                  .......సశేషం